มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1111

เสียงเห่าหอนของเขาดังมาก จนส่งผลให้งานประมูลต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เพราะทุกคนในงานกำลังหันไปมองชายที่ส่งเสียงแปลกประหลาดนั้นออกมาด้วยความตกตะลึง

ขณะที่เหตุการณ์อันน่าสะพรึงยังคงดำเนินต่อไป ชายวัยกลางคนที่นั่งข้าง ๆ แยสมีน ซึ่งมีนามว่าเดวิด สตับส์ ได้พยายามดึงจุดสนใจของทุกคนจากเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้ ด้วยการพูดโพล่งขึ้นมาว่า “ผมค่อนข้างจะมั่นใจว่า เขาไม่สามารถจะหาเงินจำนวนดังกล่าวได้แน่! นอกจากนั้น ขณะนี้พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในถิ่นของตระกูลมินแชล! คนอย่างเขาคงไม่สามารถสร้างผลกระทบใด ๆ ต่อเกียรติยศและชื่อเสียงของตระกูลมินแชลได้อย่างแน่นอน!”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดจาประจบสอพลอของเขา สมาชิกในครอบครัวมินแชลที่อยู่ตรงนั้นหลายคน ก็หันไปมองเดวิดด้วยสายตาที่พึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น

เสียงตบหน้าดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณ จากนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในอาการนิ่งเงียบอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั้นได้ใช้มือตบเข้าไปที่แก้มซ้ายของเดวิดอย่างแรง!

เขาเอามือกุมแก้มของตัวเองที่กำลังบวมช้ำ พลางบ้วนฟันที่หักสองถึงสามซี่ออกมาจากปาก พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง “น นาย…นายตบหน้าฉันทำไม?”

เจ้าหน้าที่คนนั้นตอบกลับด้วยความรู้สึกที่สับสนเช่นเดียวกัน “ผ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม!”

ก่อนที่เดวิดจะได้โต้ตอบ เขาก็ถูกตบที่แก้มอีกข้างในทันที!

“ค คุณสตับส์!” แยสมีนตะโกนขึ้น น้ำเสียงของเธอดูเป็นกังวลเมื่อเห็นใบหน้าที่บวมช้ำอย่างหนักของเขา

“นายกำลังทำอะไรของนายน่ะ วูลฟี่?!” โซอี้ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน พร้อมลุกจากที่นั่งวีไอพี

“ด ได้โปรด ฟังผมอธิบายก่อนนะครับนายหญิง!” วูลฟี่ตอบราวกับยอมจำนน เขารู้สึกเหมือนร่างของตัวเองกำลังหันไปเผชิญหน้ากับโซอี้ ขณะที่เธอเดินเข้ามาหาเขา

“พอได้แล้ว! ฉันไม่อยากฟัง…เดี๋ยวนะ…นี่นายกำลังจะทำอะไร?” โซอี้ตะคอก เมื่อเหลือบไปเห็นวูลฟี่ที่กำลังยกแขนทั้งสองของเขาขึ้น พร้อมกับก้าวถอยหลังห่างจากเธอไปเพียงไม่กี่ก้าว

โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว มือของวูลฟี่ก็จับไปที่หน้าอกของโซอี้!

โซอี้กรีดร้องโวยวาย ก่อนจะตะโกนว่า “อ เอามือของแกออกไปเดี๋ยวนี้นะ คนชั่ว!”

จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ ก็รีบวิ่งกรูเข้ามาลากตัววูลฟี่ออกไปในทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว วูลฟี่ที่กำลังหวาดกลัวก็คุกเข่าลงพร้อมกับร้องไห้ออกมา “น นายหญิง! ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลยนะครับ!”