มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1113

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ลมหนาวจากทะเลได้ถูกพัดผ่านเมืองฮาลิมาร์ค

ถึงกระนั้นคฤหาสน์ของตระกูลมินแชลก็ยังเปิดไปสว่างไสวไปทั่ว สมาชิกของครอบครัวทุกคนกำลังประชุมกันอยู่ด้านใน

“งานที่เธอทำในวันนี้มันยิ่งใหญ่มากเลยนะโซอี้! ในเมื่อเราได้สมุนไพรมาครอบครองแล้ว เราก็สามารถที่จะปรุงยาอายุวัฒนะต่อได้แล้วสินะ!” ชายชราที่เป็นผู้นำครอบครัวป่าวประกาศ ถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนที่อายุมากกว่าเก้าสิบปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูแข็งแรง

“การที่คุณปู่จะสามารถมีชีวิตอยู่กับพวกเราได้เกินร้อยปี คงจะเป็นพรอันประเสริฐกับตัวหลานค่ะ คุณปู่!” โซอี้ตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง

“อย่างไรก็ตาม ที่น่ายินดีมากกว่านั้นก็คือ หลานแทบจะไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรมากมายในการตามหาสมุนไพรในครั้งนี้เลย แถมหลานก็ยังได้เงินอีกสามร้อยดอลล่าร์จากคนโอหังคนนั้นมาใช้ โดยที่ไม่ต้องเสียอะไรเลยสักอย่าง!” โซอี้อธิบายเพิ่มเติม ในขณะที่หัวเราะเสียงดังลั่น

“เรื่องนั้นน่ะ…อย่าพยายามทำเรื่องแบบนั้นอีกเลยในอนาคต…มันอาจจะส่งผลร้ายต่อชะตากรรมของตระกูลของเรา…ฉันหมายถึงทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนะ จำได้หรือไม่ เรื่องที่เจ้าแห่งวิญญาณได้ทำนายเอาไว้เมื่อสามปีก่อนว่า ตระกูลของเราอาจจะต้องพบกับเหตุการณ์อันเลวร้ายบางอย่างในปีนี้!” ผู้นำครอบครัวกล่าวด้วยรอยยิ้มเจื่อน

“หนูทราบดีค่ะ คุณปู่… พูดถึงคนโอหังนั่น มันเป็นแค่คนจากต่างถิ่น แต่กลับจะมาทำข้อตกลงกับพวกเรา เพื่อแลกกับสมุนไพรและเงิน! มาคิดดูอีกที ทำไมหนูไม่ส่งคนไปจับตัวมันมาเลยล่ะ? ถ้าทำแบบนั้น เราอาจจะหักหลังและหลอกเอาเงินจากมันได้อีกด้วย!”

“เธอโตพอที่จะตัดสินใจด้วยตัวเองได้แล้ว โซอี้…” ผู้นำชราตอบโซอี้ พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขาส่ายหัวราวกับต้องการที่จะปล่อยวางทุกอย่าง

ผู้นำครอบครัวผู้นี้ได้เพียรพยายามที่จะดูแลตระกูลของเขามาเป็นระยะหลายสิบปีแล้ว เขาไม่รู้สึกเกรงกลัวต่อแรงกดดันใด ๆ จากคนต่างถิ่น ด้วยเหตุนี้ การที่สมาชิกในครอบครัวทำการปล้นเงินจากผู้อื่นอย่างเปิดเผย จึงไม่ได้สร้างความประหลาดใจให้กับเขาเท่าไรนัก

ขณะนั้นเอง คนรับใช้ของบ้านก็เดินเข้ามาจากข้างนอก ในมือของเขากำลังถือบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นเอกสาร เขาหยุดเดินก่อนที่จะถึงตัวของผู้นำชรา แล้วพูดขึ้นว่า “นายท่านครับ!”

“มีอะไรเหรอ?”

“มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนรออยู่ด้านนอก เขาบอกให้กระผมนำกระดาษแผ่นนี้มาให้ท่านดู มันมีลายเซ็นของนายหญิงอยู่ครับ! เขาบอกว่าเขาจะมาเอาในสิ่งที่ได้ตกลงกันไว้แล้ว!” คนรับใช้ตอบ

“หืม! เจ้าเด็กโง่นั่น! ในเมื่อมันตั้งใจมาหาเราถึงที่! งั้นก็ดี! เราไม่จำเป็นจะต้องเสียเวลาไปตามล่าตัวมัน!” โซอี้พูดพร้อมกับยิ้มเยาะ

ผู้นำชราส่ายหัวและยิ้มไปพร้อมกัน จากนั้นเขาก็พูดว่า “นอกจากเรื่องนั้นแล้ว ตอนนี้ฉันอยากรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากพวกเรากันแน่…”

หลังจากที่หยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน ดวงตาของผู้นำชราก็เบิกโพลงในทันที มันสะท้อนให้เห็นความโกรธแค้นที่อยู่ข้างในอย่างชัดเจน