“แกกล้าดียังไง ถึงไม่ยอมโค้งคำนับ และทำความเคารพท่านชายตอนที่เห็นเขา!” ชายชราคนหนี่งตะโกน
เจอรัลด์ไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถามของเขา แต่เขากลับจ้องมองไปยังชายที่นั่งอยู่บนเกี้ยว ชายหนุ่มบนเกี้ยวเอาแต่หลับตาอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่าเขากำลังมีความสุขกับการนอนพักผ่อน
“นี่แก! ฉันเพิ่งจะถามคำถามแกไม่ใช่เหรอ? ช่างกล้ามากที่ทำเป็นไม่สนใจ!” ชายชราคนเดิมตะโกน เขาก้าวเท้าออกมาข้างหน้า ตั้งท่าจะเอาเรื่องเจอรัลด์
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร เขาก็ต้องทำตาโตด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อจู่ ๆ ร่างของเจอรัลด์ก็อันตธานหายไปต่อหน้าต่อตา!
“...ฮึ่ม?!” เขาอุทานออกมาด้วยความรู้สึกหวาดกลัว
สักพักเขาก็รู้สึกเหมือนมีมือที่หนัก มากดที่ไหล่ของเขาอย่างแรง! มันแรงมากจนเขารับไม่ได้อีกต่อไป
จากนั้นเขาก็ล้มลงอย่างแรงจนหัวเข่ากระแทกพื้น พื้นที่อยู่ใต้ร่างของเขาแตกออกด้วยแรงกดอันมหาศาลของเจอรัลด์!
“เมื่อกี้ แกบอกว่าฉันต้องคำนับใช่หรือไม่? แต่ฉันยังไม่เห็นแกคำนับฉันเลยนะ!” เจอรัลด์แสยะยิ้ม
“ท่านพี่!” ชายชราอีกคนตะโกน ในขณะที่กำลังวิ่งเข้ามา จากนั้นเขาก็หยิบกาน้ำชาออกมาจากใต้แขนเสื้อ
ถึงแม้ว่าเขามีแผนจะใช้เวทย์มนต์กับเจอรัลด์ แต่เจอรัลด์เคลื่อนไหวเร็วเกินไป ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร เจอรัลด์ก็ตบหน้าเขาหลายต่อหลายครั้งติดต่อกัน!
แล้วชายชราคนนั้นก็ร่วงลงไปบนพื้นอีกคน เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของเจอรัลด์เลยด้วยซ้ำ
ตอนนั้นเองที่ท่านชายผู้ยิ่งใหญ่กำลังลืมตาขึ้นมาในที่สุด
เขามองเจอรัลด์ด้วยรอยยิ้มที่ดูน่ากลัว ก่อนจะพูด “ฉันต้องยอมรับว่า ฝีมือของนายไม่เลวเลยนะ! อย่างไรก็ตาม นายไม่ควรจะมาหาเรื่องพวกเราวันนี้เลย!”
“แล้วถ้าฉันจะทำล่ะ?” เจอรัลด์โต้ตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน