มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1174

เมื่อได้รับอนุญาตจากผู้เป็นพ่อแล้ว ชายหนุ่มจึงเริ่มเดินตรงไปหาเจอรัลด์ และพูดจาเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงดูถูก “ฉันหวังว่าแกคงพอจะรู้ว่ามีเพียงความพ่ายแพ้เท่านั้น เมื่อพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ เจ้าหนุ่ม! มันจะไม่มีการเจรจาต่อรองใด ๆ เกิดขึ้น และจะไม่มีวันเกิดขึ้นแม้กระทั่งในอนาคต! ถ้าแกมาที่นี่เพื่อเจรจาต่อรองแล้วล่ะก็ แกคิดผิดแล้ว! เพราะฉันจะสอนบทเรียนที่แกไม่มีวันลืมได้ลงให้แกเอง! เรามาคอยดูกันว่าแกจะยอมปริปากพูดสิ่งที่พ่อของฉันอยากรู้ไหม เมื่อฉันจัดการกับแก!”

หลังจากที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแล้ว เขาจึงพุ่งเข้าโจมตีเจอรัลด์

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เจอรัลด์รวดเร็วกว่าเขามาก ด้วยการหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว เขาก็คว้าศีรษะของชายหนุ่มเอาไว้ได้ ก่อนจะหักคอจนมันขาดออกจากร่าง

คนอื่น ๆ ทำได้เพียงเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตา ขณะที่ร่างกายที่ถูกหักคอจนศีรษะขาดออกจากร่าง ตอนนี้มีเลือดพุ่งออกมาจากส่วนของลำคอแล้วล้มลงกับพื้น

“...อะ อะไรกัน?!” เฮนดริกร้องเสียงดังก้อง ขณะที่เจอรัลด์โยนศีรษะของลูกชายเขาที่ยังมีสีหน้าตกใจค้างอยู่แบบนั้นไปที่ด้านข้าง

ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครสักคนที่อยู่ที่โต๊ะจะกล้าแม้แต่ขยับตัวด้วยความตกใจกลัว ส่วนเฮนดริกนั้นรู้สึกทั้งตกใจ เสียใจ และใจสลายระคนกันไปหมด เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หลุดจากภวังค์ และเมื่อเขารู้สึกตัวแล้ว เขาจึงรีบลุกขึ้นทั้งที่ตัวสั่นเทิ้มทันที ชายผู้โศกเศร้ารู้สึกเจ็บปวด จนหัวใจปวดร้าวไปหมด ขณะที่เขาร่ำไห้ออกมา “ละ ลูกชายของพ่อ...!”

เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเจอรัลด์จะมีพลังมหาศาลเช่นนี้! แต่มันเสียเกินไปเสียแล้วที่จะมาเสียใจในตอนนี้

เจอรัลด์ได้สังหารลูกชายเพียงคนเดียวของเขาไปแล้ว!

และในตอนนั้นเอง เมื่อเสียงกรีดร้องดังขึ้นระงมไปทั่วทั้งห้อง เพราะหญิงสาวที่กำลังเริงระบำกรีดร้องกับภาพที่สยดสยองตรงหน้า และเริ่มหนีเตลิดออกจากที่นั่น! แม้แต่คนรับใช้ที่ก่อนหน้านี้พยายามขัดขวางไม่ให้เจอรัลด์เข้ามา ก็ยังหันหลังวิ่งหนีออกไปทันทีเมื่อได้เห็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวของเจอรัลด์

เขารู้สึกตกใจสุดขีด ทั้งที่เขาอยู่ห่างออกไปตั้งหลายก้าว ตอนที่เขารู้สึกได้ถึงมือของเจอรัลด์ที่จับเขาเอาไว้! ความหวาดกลัวคือความรู้สึกสุดท้ายที่เขารู้สึกได้ ขณะที่เจอรัลด์สูดลมหายใจเข้าลึก...

และหลังจากนั้นคนรับใช้ก็รู้สึกแรงระเบิดเล็ก ๆ นับล้านที่แตกซ่านไปทั่วร่างของเขาพร้อมกัน! แม้ว่าในตอนนี้เขาจะยังยืนอยู่กับที่ แต่คนอื่น ๆ มองดูด้วยความสยดสยอง เพราะละอองสีแดงประหลาดเริ่มไหลจากทุกอณูรูขุมขนบนร่างกายของเขา! เมื่อเจอรัลด์โจมตีเสร็จสิ้นลงแล้ว ร่างของคนรับใช้หนุ่มก็ดูเหมือนถูกดูดจนเหี่ยวแห้ง และในตอนนี้ได้กลายเป็นเพียงซากศพที่ดำที่เหี่ยวแห้ง!

ช่างน่าสยดสยองและโหดเหี้ยมอะไรอย่างนี้! ด้วยความกลัวตาย สัญชาตญาณการต่อสู้ หรือไม่ก็หนีตายของทุกคนก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที

วิ่ง พวกเขาต้องหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้!

แม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาจะทันได้เดินออกจากประตู พวกเขาก็โดนตัดศีรษะขาดสะบั้นลงบนพื้นทีละคน และเหลือเพียงร่างของพวกเขาในเวลาต่อมา

ในขณะที่ก่อนหน้านี้ เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธและเคียดแค้น หลังจากที่ได้เห็นลูกชายถูกสังหาร หลังจากเฝ้าดูเจอรัลด์ฆ่าเพื่อนของเขาทุกคนอย่างง่ายดาย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จึงถูกแทนที่ด้วยหวาดกลัวสุดขีด ขณะที่เขาตัวสั่นสะท้านอย่างคุมไม่อยู่

คนที่เขายืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้... เขาไม่ใช่คนธรรมดา! เขา... เขาคือเจ้าแห่งความตาย! เจ้าแห่งความตายที่ไม่ต้องแม้แต่กะพริบตา หรือคิดให้ดีก่อนจะลงมือสังหาร! อีกทั้งรัศมีของเขา... เป็นรัศมีที่เปล่งออกมาจากตัวเขาที่น่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน... ลำพังเพียงความกดดันจากรัศมีที่เปล่งออกมาจากเจอรัลด์ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่ามหัตภัยกำลังคืบคลานเข้ามา ดังนั้นคนที่ยังพอมีสติอยู่บ้าง จึงคิดได้เพียงหาทางเอาตัวรอดท่ามกลางความน่าสะพรึงกลัวของเขา

ตอนนี้ที่ถูกครองงำด้วยความรู้สึกกลัว เฮนดริกรีบคุกเข่าลงทันที และก้มลงเอาหน้าผากกระแทกกับพื้นเสียงดัง ก่อนจะอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ดะ ได้โปรดเถอะ คุณคลอฟอร์ด ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย...!”

“อื้ม...ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่แกคลั่งไคล้ในวิชาคาถาโบราณอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงมั่นใจว่าแกคงชอบที่ได้เห็นและสัมผัสกับหนึ่งในวิชาโบราณที่ชั่วร้าย และน่าสะพรึงกลัวกับตัวเอง! นี่คือวิธีใช้มัน ฉันจะร่ายคาถาใส่แก และหลังจากนั้นมันจะเริ่มกัดกินอวัยวะภายในของแกช้า ๆ จนเครื่องในเน่าเปื่อย! ตอนนี้แกสามารถใช้เวลาที่แกหลงเหลืออยู่เรียนรู้มันซะ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาดีดนิ้ว ส่งลูกไฟที่เปล่งประกายด้วยแสงสีดำลอยตรงไปยังหว่างคิ้วของเฮนดริก

เมื่อได้ยินเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของเฮนดริก ขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นที่เกลื่อนไปด้วยซากศพ เจอรัลด์ยังคงไม่แยแส ขณะที่เขาเอ่ยขึ้น “นายต้องตายเพราะฉัน เชสเตอร์... ฉันจะแก้แค้นให้นายเอง ถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันทำให้ได้!”