มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1187

“ไอ้เด็กนรก! แกไปยั่วโมโหคุณกรอส แล้วยังมีหน้ามานั่งพักผ่อนหย่อนใจตรงนี้อีกเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นแมวเก้าชีวิตหรืออย่างไร ถึงได้กล้าทำตัวห้าวหาญถึงเพียงนี้?!”

ในตอนนั้น ชายฉกรรจ์สิบแปดคนที่ถือมีดดาบเอาไว้ในมือกำลังยืนล้อมเจอรัลด์ไว้

หัวหน้าแก๊งหัวล้านแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า

“มันคงจะรู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วตอนนี้ มันคงจะรู้แล้วว่าคุณกรอสเป็นใครมาจากไหน แต่ก็สายเกินไปที่มันจะมีโอกาสหนีแล้ว? ในเมื่อมันกล้าตบหน้าผู้หญิงของคุณกรอส มันก็จะต้องตายที่นี่ วันนี้!”

กลุ่มชายฉกรรจ์เหล่านั้นพูดคุยกัน พร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน

“ดีแล้วที่ได้เจอพวกนายที่นี่ ฟังฉันนะ ฉันขอถามอะไรหน่อย ถ้านายอยากจะขอร้องให้ใครสักคนช่วยเหลือนาย พวกนายจะทำอย่างไรให้เขาช่วยด้วยความเต็มใจ? ด้วยความที่นายมีเรื่องผิดใจกับเธอแต่แรก นายเลยไม่รู้ว่าจะพูดขอความช่วยเหลือจากเธออย่างไรดี” เจอรัลด์ตั้งคำถามกับกลุ่มชายที่ถือมีดดาบ

นั่นก็เป็นเพราะ เขากำลังรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก

เขาได้กอดคุนดรี้โดยไม่ได้ตั้งใจ และดูเหมือนว่า สิ่งที่เขาทำลงไปนั้น จะส่งผลกระทบต่อจิตใจเธอเป็นอย่างมาก

หากเขาไม่ได้กระทำการเช่นนั้นลงไป เธอก็คงเต็มใจที่จะมอบหยดเลือดของเธอให้กับเขา หากเขาร้องขออย่างจริงใจ แต่ตอนนี้ เรื่องราวมันจบลงอย่างน่าละอายใจยิ่งนัก

นอกจากนั้นแล้ว เจอรัลด์ก็ไม่ใช่คนที่เชี่ยวชาญเรื่องการเอาอกเอาใจผู้หญิง และทำให้พวกเธอมีความสุข

เขาจะทำอย่างไรดี?

เขาได้แต่ถามความเห็นจากคนเหล่านั้น

ในขณะนั้น ชายหัวล้านได้แต่หันไปมองหน้าลูกน้องของเขา ด้วยความรู้สึกสับสนและมึนงงเป็นอย่างมาก

เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ ก็เพื่อที่จะมาฆ่าผู้ชายคนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ปัสสาวะรดกางเกงด้วยความกลัว แต่เขาก็ควรจะมีท่าทีตอบโต้อะไรสักอย่างสิ ใช่ไหม?

และอีกอย่าง ชายกลุ่มนี้ก็ไม่ใช่บอดี้การ์ดที่คุณกรอสมักจะพาไปไหนมาไหนกับเขาด้วย พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดฝีมือดี ที่ครอบครัวของคุณกรอสว่าจ้างมาในราคาที่สูงมาก ทุกคนในกลุ่มล้วนมีประสบการณ์เทียบเท่ากับพวกทหารรับจ้าง ที่เคยฆ่าคนตายมาแล้วสามสิบถึงสี่สิบคนเป็นอย่างต่ำ

โดยปกติแล้ว ความโหดเหี้ยมของพวกเขาจะเผยออกมาให้เห็นในทันทีที่เปิดปากพูด พวกเขาแทบจะไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยด้วยซ้ำไป

แต่ดูเหมือนว่า จะมีบางอย่างที่ผิดปกติกับชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา

“แกพูดจาไร้สาระอะไร? แกยั่วโมโหคุณกรอส แต่แกไม่รู้สึกกลัวเลยเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! อีกเดี๋ยว แกก็จะได้ตายอย่างทรมานแน่นอน!” ชายหัวล้านกล่าว พร้อมกับแผ่รังสีอำมหิตออกมา

“อ้าว! ดูเหมือนว่าพวกนายก็จะไม่รู้คำตอบเหมือนกัน ฉันอุตส่าห์ถามความเห็นจากพวกนาย เผื่อจะช่วยฉันหาทางออกได้! ฮ่าฮ่าฮ่า!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

เขากำลังวุ่นวายเกี่ยวกับการคิดหาทางออกให้เรื่องนั้นอยู่ เขาจึงไม่ได้เก็บคำพูดของชายหัวล้านมาใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

ทันใดนั้นเอง เหมือนเขาเริ่มจะได้สติ และเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “โอ้! ว่าแต่ว่า พวกนายเป็นคนของคุณกรอสใช่ไหม? เขาส่งพวกนายมาฆ่าฉันเหรอ?”

ดูเหมือนว่า เจอรัลด์เพิ่งจะได้สติ

“บ้าเอ๊ย! เจ้านาย! เจ้าเด็กนี่มันกำลังล้อเลียนเราอยู่นะครับ!”

กลุ่มของชายฉกรรจ์เริ่มรู้สึกฉุนเฉียว

ชายหัวล้านก็กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ ทำท่าโบกไม้โบกมือ ก่อนจะพูดว่า “แกคิดว่า แกกำลังรับมือกับบอดี้การ์ดธรรมดาทั่วไปอยู่ใช่ไหม? แกคิดว่า แกจะอยู่ยงคงกระพันอย่างนั้นล่ะสิ? พวกเรา จัดการมันซะ! แสดงให้มันเห็นว่าพวกเราแข็งแกร่งและเหี้ยมโหดขนาดไหน!”

ทันใดนั้น ชายทั้งหมดก็ยกมีดดาบขึ้นมา และพุ่งเข้าไปหาเจอรัลด์

โครม! โครม! โครม!

เสียงต่อสู้กันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เจอรัลด์ขยับเขยื้อนอย่างรวดเร็ว เขาหลบคมดาบในมือของชายฉกรรจ์เหล่านั้นได้อย่างฉิวเฉียด

ถึงแม้ว่าเจอรัลด์จะไม่สามารถใช้กำลังภายในของเขาได้ แต่พวกผู้ชายเหล่านี้ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับเขาเลย ไม่ว่าพวกเขาจะเก่งกาจ หรือแข็งแรงแค่ไหนก็ตาม

เพียงชั่วพริบตาเดียว ทั้งแขนและขาของพวกเขาก็บิดเบี้ยวจนผิดรูป ทุกคนร่วงลงไปก่องกับพื้นตาม ๆ กัน จากนั้นก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

หลังจากที่พวกเขาถูกเจอรัลด์บิดแขน และหักขาจนดูเสียรูปแล้ว พวกเขายังส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา ราวกับไก่ที่ถูกเชือดไปทำพิธีไหว้เจ้าในช่วงเทศกาลปีใหม่

และยิ่งไปกว่านั้น ทุก ๆ อย่างจบลงอย่างรวดเร็วและเรียบร้อย

ชายหัวล้านยืนนิ่งอยู่กับที่ เขากำลังจ้องมองไปที่พี่น้องของเขา ที่ก่อนหน้านี้ยังแข็งแรงกันดีอยู่

เขารู้สึกเย็นวาบลงไปตามกระดูกสันหลัง

เหลือเชื่อ! ชายคนนี้ช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน!

ตอนแรก ชายหัวล้านคิดว่าพวกเขาทั้งสิบแปดคนจะสามารถจัดการกับชายหนุ่มจากต่างถิ่นคนนี้ได้อย่างง่ายดาย เขาคิดด้วยซ้ำว่าจะทำให้เขารู้สึกกลัวจนหัวหด โดยที่ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรด้วยซ้ำไป

แต่ทุกอย่างมันเกินคาดมาก เด็กหนุ่มคนนี้คือปรมาจารย์ตัวจริง เขาคือปรมาจารย์ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกเสียวสันหลังได้อย่างไม่น่าเชื่อ

มันตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

โครม โครม โครม