มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1188

หลังจากที่เสียงต่อสู้เริ่มสงบลง ไบรอนและพรรคพวกของเขาที่แอบตามมาทำร้ายเจอรัลด์ในตอนแรก ต่างก็รู้สึกมือไม้อ่อน จนถือกระบองเอาไว้ไม่อยู่ ไม้กระบองในมือของพวกเขาร่วงลงบนพื้นพร้อมกัน ราวกับมีการฝึกซ้อมมาล่วงหน้าอย่างไรอย่างนั้น

นั่นก็เป็นเพราะว่า สมองของพวกเขาตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า พวกเขากำลังตาค้างเพราะตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นตรงหน้า

ไบรอนดวงตาเบิกโพลง ในขณะที่พยายามจะกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้สึกว่าตัวเองคอแห้งอย่างน่าประหลาด

ชายหนุ่มคนนี้ช่างโหดเหี้ยม! เขาโหดเหี้ยมเกินไป!

ชายคนอื่น ๆ ในกลุ่มต่างพากันอ้าปากค้าง พวกเขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวของพวกเขาเอง!

หลังจากที่เจอรัลด์จัดการกับลูกน้องทั้งสิบเจ็ดคนเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันมามองชายหัวล้าน ที่ตอนนี้กำลังเหงื่อแตกท่วมตัว

เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเห็นสายตาของเจอรัลด์จ้องมองมาทางเขา

ในตอนนั้นเอง เขาเริ่มรู้สึกอุ่น ๆ และเปียกแฉะที่บริเวณช่วงล่างของร่างกาย

ชายหัวล้านรีบทิ้งอาวุธในมือลงพื้น พร้อมกับนั่งคุกเข่า ก่อนจะขอร้องเจอรัลด์ “พี่ชาย ช่วยไว้ชีวิตผมด้วยครับ!”

“ฉันยังยืนยันคำถามเดิม ฉันจะขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนหนึ่ง โดยที่เธอยอมช่วยฉันอย่างเต็มใจได้อย่างไร? ฉันรู้สึกว่านายจะมีคำตอบให้ฉัน!”

เจอรัลด์เดินเข้ามาหาชายหัวล้าน ก่อนจะเอามือลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน ราวกับว่าตัวเขาเองเป็นพี่ชายที่กำลังดูแลน้อยชายของตัวเองด้วยความรักและเอ็นดู

“ผ…ผมรู้สึกว่า ถ้าคุณมีโอกาส คุณควรที่จะพยายามช่วยเหลือเธอก่อน ผู้หญิงส่วนมากจะเป็นคนอ่อนไหวง่าย หากคุณช่วยเธออย่างเต็มใจแล้วล่ะก็ เธอก็จะเห็นถึงความตั้งใจจริงของคุณ และเธอก็จะไม่ตั้งแง่กับคุณอีกต่อไป!” ชายหัวล้านรีบตอบ พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างแรง

“อ้อ คงต้องเป็นเช่นนั้นสินะ!”

เจอรัลด์รำพึงรำพันกับตัวเอง ในขณะที่พยายามใช้ความคิด

หลังจากนั้น เขาก็ตีหัวของชายหัวล้าน ก่อนจะพูดว่า “ถ้านายรู้คำตอบ แล้วทำไมนายไม่ยอมบอกฉันตั้งแต่แรก?!”

ชายหัวล้านรู้สึกกลัวจนอุจจาระแทบราด

“ผม…ผมลืมน่ะครับ!”

“ฉันฝากนายไปบอกอะไรคุณกรอสหน่อย!”

“ครับพี่ชาย จะให้ผมไปบอกอะไรเขาครับ?”

“บอกให้เขาใช้ชีวิตให้มีความสุข…”