มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1199

เจอรัลด์ไม่คิดเลยว่า การเดินทางมาเมืองลูเกาของเขาในครั้งนี้ จะทำให้เกิดละครสลับฉากครั้งยิ่งใหญ่

นอกจากนั้นแล้ว เจอรัลด์ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับความสัมพันธ์ระหว่างแซคกับพวกสไนเดอร์เท่าไรนัก ในเมื่อมันเป็นเรื่องของธุรกิจ เจอรัลด์เลยคิดว่า เขาควรจะปล่อยให้แซคเป็นคนจัดการเรื่องนี้ต่อไป

หลังงานเลี้ยงจบลง เจอรัลด์ก็กลับออกไปพร้อมกับคุนดรี้และคนอื่น ๆ อีกสองสามคน

ขณะที่กำลังเดินไปด้วยกัน เจอรัลด์ก็หันไปมองคุนดรี้ ก่อนจะพูดว่า “ผมต้องขอโทษคุณจากใจจริงอีกครั้ง กับการกระทำที่บุ่มบ่ามของผม คุณคุนดรี้ และผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณคงจะไม่โกรธเคืองผมเรื่องนั้นแล้ว…คือในตอนนั้น ผมเข้าใจผิดว่า คุณคือมิล่า แฟนสาวของผม ผมจึงทำเช่นนั้นลงไป…ผมอยากจะอธิบายเรื่องนี้กับคุณนานแล้ว แต่ผมก็ไม่มีโอกาสสักที!”

หลังจากที่คุนครี้ออกหน้ารับผิดแทนทุกคน ทั้ง ๆ ที่เธอก็รู้ดีว่ามันอันตรายขนาดไหน เจอรัลด์จึงรับรู้ได้ว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง

“เธอจะยังโกรธคุณได้อย่างไรล่ะคะ? ฉันจะบอกให้คุณรู้เอาไว้นะคะ คุณคลอฟอร์ด หากคุณต้องการ ฉันจะไม่อนุญาติให้คุณกอดเธอได้เท่านั้น แต่ฉันจะยกเธอให้เป็นของคุณเลยก็ยังได้”

ถึงแม้คุณหญิงสมิทกำลังพูดด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น แต่เธอก็ต้องถูกตัดบททันทีด้วยสายตาของคุนดรี้ เพราะคุนดรี้รู้ดีว่า แม่ของเธอกำลังพยายามจะทำอะไร จากนั้นคุณหญิงสมิทที่ดูเหมือนจะรู้ตัวว่า เธอกำลังพูดออกหน้าออกตาเกินไป ก็ตัดสินใจหยุดพูดในทันที

เมื่อเห็นเช่นนั้น ไรเลย์ก็เข้ามาลากตัวแม่ของเธอออกไป พร้อมกับพูดว่า “คุณคลอฟอร์ดเขาอยากคุยกับพี่นะคะคุณแม่ อย่ารบกวนพวกเขาดีกว่าค่ะ!”

หลังจากที่แม่และน้องสาวของเธอออกไปแล้ว คุณดรี้ก็ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “…ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พูดตามตรงนะคะ ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันจะโกรธคุณ แต่ในเวลาเดียวกัน ฉันก็อยากจะขอบคุณคุณ ที่ทำให้ฉันคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!”

คุนดรี้ไม่คิดเลยว่า ชายที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนที่ประมาทและบุ่มบ่ามอย่างเจอรัลด์ จะกลายเป็นคนที่ดื้อดึงและจริงจัง เมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความรัก

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เจอรัลด์ก็ตกลงเล่าเรื่องราวของเขากับมิล่าให้เธอฟัง เขาใช้เวลาไม่นานนักในการเล่าสรุปเรื่องราวทั้งหมด

พอเขาเล่าจบแล้ว คุนดรี้ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “…ฉันเข้าใจแล้วค่ะ กลับกลายเป็นว่า รักแท้ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย! เมื่อสักครู่คุณพูดว่า คุณต้องการเลือดหนึ่งหยด ใช่ไหมคะ? ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่า มันจะมีประโยชน์กับคุณอย่างไร แต่ฉันยินดีจะให้มัน ถ้าคุณจำเป็นจะต้องใช้มันจริง ๆ!”

พอเธอพูดจบ คุนดรีก็กัดนิ้วกลางของเธอจนมีเลือดไหลออกมา

เมื่อเจอรัลด์ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขามองหน้าคุนดรี้อย่างซึ้งใจ พร้อมกับพูดว่า “หากคุณมีอะไรให้ผมช่วยเหลือในอนาคต คุณมาหาผมได้เสมอ ขอบคุณมากนะครับ คุณคุนดรี้!”

คุนดรี้ตอบเขาด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “เราไม่สมควรจะต้องพูดขอบคุณกันอีกต่อไปแล้วนะคะ รู้ไหม…? ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว เพราะฉะนั้น อย่าพูดขอบคุณอะไรฉันอีก…! และฉันก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณจะได้พบกับมิล่าอีกครั้งนะคะ คุณคลอฟอร์ด…และอย่าลืมชวนฉันไปร่วมงานแต่งของคุณสองคนด้วยล่ะ…!”