มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1203

เดสมอนด์ แซบก้า รีบลุกลี้ลุกลนสวมกางเกงของเขาทันทีที่หันไปเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า เขามาพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนที่สวมชุดสูท และในมือของพวกเขาก็กำลังถือกล้องวิดีโออยู่

เท่าที่เขาสังเกตเห็น บอดี้การ์ดสองคนนั้นดูจะมีความเชี่ยวชาญในการถ่ายวิดีโอ มากกว่าตากล้องในทีมของเขาเสียด้วยซ้ำ แต่แปลกที่เขาไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขา หรือเสียงประตูเปิดเลยแม้แต่น้อย!

‘ฉันเสร็จแน่คราวนี้! พวกเขาบันทึกภาพสิ่งที่ฉันทำลงไปไว้หมดแล้ว! หากภาพพวกนั้นหลุดออกไป ผู้จัดการที่ดูแลฟาซิลิตี้อยู่เบื้องหลัง จะต้องหักแขนหักขาของฉันแน่!’

แซบก้าไม่ได้รู้สึกกลัวที่อัดคลิปวิดีโอของตัวเองเอาไว้ เพราะเขารู้ดีว่า เขาสามารถให้คนตัดต่อคลิปนั้น จนดูเหมือนว่า คนในคลิปไม่ใช่เขาก็ได้ หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ เขาก็จะสามารถเก็บคลิปวิดีโอนั้น เอาไว้ข่มขู่และหักหลังฟาซิลิตี้ต่อไปได้!

“แกวางแผนเรื่องอัดคลิปวิดีโอนี้ไว้นานแค่ไหนแล้ว ไอ้สารเลว! แกยากตายหรืออย่างไร?! แกทำงานให้ใครกันแน่?!” เดสมอนด์ทำหน้าบึ้งตึง ในขณะที่เขาพยายามกระโจนใส่คนพวกนั้น เพื่อแย่งกล้องวิดีโอ

อย่างไรก็ตาม เขากลับถูกเตะอย่างแรงโดยบอดี้การ์ดคนหนึ่ง จนทำให้ร่างที่ใหญ่โต และมีน้ำหนักเกินหนึ่งร้อยกิโลกรัมของเขา กระเด็นออกไปไกลจนไปชนเข้ากับโต๊ะเครื่องแป้ง!

หลังจากที่ยืนมองร่างของแซบก้ากระเด็นไปกระแทกกับโต๊ะเครื่องแป้ง จนกระจกแตกละเอียด เจอรัลด์ก็ถามขึ้นว่า “นายสองคนอัดวิดีโอเสร็จหรือยัง?”

“เรียบร้อยแล้วครับ คุณคลอฟอร์ด!” บอดี้การ์ดทั้งสองตอบอย่างพร้อมเพรียง

“ถ้าอย่างนั้น ก็ไปเตรียมการให้เรียบร้อย!”

หลังจากที่พยักหน้ารับคำสั่ง และโค้งคำนับเจอรัลด์แล้ว พวกเขาก็รีบออกจากห้องไปในทันที

ทางด้านของฟาซิลิตี้ พอเธอได้เห็นว่าคนที่ช่วยเหลือเธอไว้คือเจอรัลด์ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก จนถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา ถึงแม้เธอจะไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้ แต่เธอก็สามารถรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นได้

“...นายรู้ใช่ไหมว่า ด้านนอกหน้าต่างนั่นคือหน้าผาที่สูงชัน?” เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

“...น นายคิดจะทำอะไร…” เดสมอนด์พูด ในขณะที่เขาจ้องมองเจอรัลด์พร้อมกับสั่นไปทั้งตัว

“คืออย่างนี้นะ นายกำลังยุ่งกับผู้หญิงผิดคนแล้ว…รู้ไหมว่า เธอเป็นเพื่อนของฉัน? และฉันก็เคยให้คำสาบานไว้ว่า ใครก็ตามที่กล้าทำร้ายคนที่ใกล้ชิดกับฉัน มันจะต้องได้ชดใช้อย่างสาสม…เพราะฉะนั้น ฉันจะทำให้นายเสียใจ ที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้!” เจอรัลด์พูดข่มขู่ ในขณะที่มองหน้าเดสมอนด์ด้วยสายตาที่อำมหิต

สายตาและคำพูดที่อำมหิตของเจอรัลด์ ทำให้เดสมอนด์รู้สึกราวกับว่า เขาถูกโยนเข้าไปในคุกใต้ดินอันแสนเหน็บหนาว เขาสั่นไปทั้งตัวจากความเย็นที่วิ่งลงไปตามกระดูกสันหลัง ก่อนจะตะโกนออกมาว่า “ก แกกล้าดียังไง! ฉันจะให้โอกาสแกไปสืบหาข้อมูลมาว่า ฉันเป็นคนที่มีอิทธิพลมากขนาดไหนในเมืองนี้! ฉันมีอานาจที่สุดในเมือง และยังมีเส้นสายที่มีอิทธิพล จนแกก็คาดไม่ถึงอีกด้วย รู้บ้างหรือเปล่า?!”

เมื่อเขารู้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ทำทุกอย่างนี้เพื่อเงิน หรือเพื่อเก็บหลักฐานไปขายให้สำนักข่าวซุบซิบของดาราเหมือนกับคนอื่น ๆ เดสมอนด์ก็เริ่มรู้สึกกลัว จนแทบจะควบคุมกระเพาะปัสสาวะของเขาเอาไว้ไม่อยู่