มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1204

ถึงเดสมอนด์จะรู้ตัวแล้ว แต่มันก็คงจะสายเกินไปสำหรับเขา

เจอรัลด์คว้าคอของเขา ก่อนจะยกตัวของเขาขึ้นจนขาลอยจากพื้น แล้วโยนร่างของเขาออกจากห้องไป! จากนั้นบอดี้การ์ดทั้งสองคนที่รออยู่ ก็รีบรับช่วงต่อทันที!

พอจัดการกับเดสมอนด์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์ก็ดึงธูปหอมออกมาจากแขนเสื้อ พร้อมกับจุดมัน และนำไปใกล้ ๆ จมูกของฟาซิลิตี้ เพื่อให้เธอได้ดมกลิ่นควัน

ในขณะนั้น เขาก็นึกถึงจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ก่อนหน้าที่เขากำลังจะเคาะประตูห้องของฟาซิลิตี้ เขาก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากด้านในห้อง

เขาใช้เวลาฟังอยู่ไม่นาน ก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นเขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก และอยากจะฆ่าเดสมอนด์ให้ตายเสียตรงนั้น แต่เขาก็พยายามจะใจเย็นลง เพราะเขารู้ดีว่า เขาจะกระทำการโจ่งแจ้งที่เมืองเมย์เบอร์รี่ไม่ได้เด็ดขาด

และนั่นก็คือเหตุผลที่เขาต้องจัดเตรียมสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้

ไม่นานนัก ฟาซิลิตี้ก็รู้สึกดีขึ้น หลังจากที่ได้ดมกลิ่นธูปหอมของเจอรัลด์ ทันทีที่เรี่ยวแรงของเธอกลับมา เธอก็ลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นเต้น และโผเข้าไปกอดเจอรัลด์ ก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณพระเจ้า ที่เธออยู่ที่นี่ เจอรัลด์! ฉัน…ฉันกลัวแทบตาย…”

ความจริงแล้ว ฟาซิลิตี้รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก จนคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงความฝัน และเมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมา คนที่เธอรอคอยมานานแสนนานคนนี้ก็จะอันตธานหายไป…

“เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ…และอีกอย่าง ตอนนี้เธอได้เป็นดาราดังแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง และจ้างบอดี้การ์ดให้มาคอยดูแลสักสองสามคนล่ะ?” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มเจื่อน

“คือประธานไลล์กับคนอื่น ๆ คอยดูแลฉันมาตลอด ฉันก็เลยคิดเอาเองว่า คงจะไม่มีใครกล้ามาทำอะไร ฉันยอมรับว่าฉันประมาทเกินไป! แต่เลิกพูดเรื่องของฉันเถอะ! เธอ…เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? รู้บ้างหรือเปล่าว่านาโอมิกับฉันออกไปตามหาเธอ ตั้งแต่รู้เรื่องที่เธอหายตัวไป? จนทำให้…”

คำพูดของเธอเริ่มแผ่วเบาลง ในขณะที่เธอกำลังนึกถึงบางอย่างที่น่าหวาดกลัวขึ้นมาได้…

“...ไม่ต้องไปพูดถึงรายละเอียดพวกนั้นหรอก ไหน ๆ เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว สิ่งที่สำคัญตอนนี้ก็คือ พวกเราทุกคนปลอดภัยดี!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน

“...ก็จริงนะ…ว่าแต่ว่า เธอกลับมาที่เมย์เบอร์รี่เพื่อมาหาฉันเหรอ เจอรัลด์…?” ฟาซิลิตี้ถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง

“ฉันรู้เรื่องพวกนั้นหมดแล้ว” เจอรัลด์ตอบ

“ดีแล้วแหละ! แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้นาโอมิกำลังมีปัญหาอะไรอยู่…มันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสองวันที่ผ่านมา จู่ ๆ เธอก็ปฏิเสธที่จะไปทานข้าวกลางวันกับฉัน และบอกว่าเธองานยุ่ง โดยปกติแล้ว เธอไม่เคยปฏิเสธคำชวนของฉันเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้บ่อยนัก! ตอนที่ฉันถามเหตุผลของเธอ เธอก็เอาแต่เงียบ และบึ้งตึงใส่ฉัน!” ฟาซิลิตี้พูด เธอเอามือลูบผมของตัวเอง ในขณะที่กำลังรินน้ำใส่แก้วให้เจอรัลด์ไปด้วย

“...โอ้? อย่างนั้นเหรอ? เดี๋ยวฉันลองไปหาเธอก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้เธอก็ควรจะพักผ่อนก่อนนะรู้ไหม พรุ่งนี้ฉันว่าฉันจะไปมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ ถ้าเธอสนใจ เราไปที่นั่นพร้อมกันก็ได้นะ!”

“ดะ ได้สิ!” ฟาซิลิตี้ตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูมีความสุขเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินว่านาโอมิอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไร เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าเขาอยากจะไปพบเธอ และการที่เธอพักอยู่ใกล้กับโรงเรียน ก็จะทำให้เจอรัลด์สามารถที่จะยิงปืนนัดเดียว แล้วได้นกถึงสองตัว เพราะเขายังจำเป็นจะต้องตามหาหญิงสาวที่มีพลังหยินที่แข็งแกร่งให้เจอจนได้ และคงไม่มีที่ไหนที่จะหาผู้หญิงได้เยอะเหมือนโรงเรียนอีกแล้ว ช่างเหมาะเจาะอะไรอย่างนี้!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจอรัลด์ก็เดินทางออกจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ในรถลัมโบร์กินีสุดหรูของเขา เพื่อไปหานาโอมิ…