มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1205

นาโอมิเป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า โรงเรียนมัธยมเมย์เบอร์รี่ เฟิร์ส และเธอก็มีบ้านที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนอีกด้วย

หลังจากที่สอบถามเส้นทางจากฟาซิลิตี้แล้ว เจอรัลด์ก็เดินทางมาถึงทางเข้าของเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเพิ่งก่อตั้งเมื่อไม่นานมานี้

ด้วยความบังเอิญอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาได้เห็นนาโอมิที่กำลังถือข้าวของพะรุงพะรังอยู่! อย่างไรก็ตาม เธอกำลังพูดคุยอยู่กับผู้หญิงและผู้ชายที่เดินมาด้วยกัน ผู้ชายคนนั้นถือกระดาษโน๊ตและปากกาอยู่ในมือ และดูเหมือนว่าเขากำลังจดบันทึกคำพูดของนาโอมิลงไปในนั้น

เจอรัลด์คาดว่า สองคนนั้นน่าจะเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ

‘มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ในขณะที่จ้องมองตำรวจสองคน ที่กำลังสอบถามนาโอมิเกี่ยวกับเรื่องราวบางอย่าง

เขายังคงหลบอยู่ภายในรถ และไม่ลืมที่จะสอดส่ายสายตาหาผู้หญิงที่มีพลังหยินที่แข็งแกร่งในบริเวณนั้นไปด้วย

ไม่นานนัก เจอรัลด์ก็เห็นตำรวจสองคนนั้นจับมือกับนาโอมิ เป็นนัยว่าพวกเขาสอบสวนเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นทั้งสองคนก็ขับรถมุ่งหน้าไปทางที่จะไปโรงเรียนมัธยมเมย์เบอร์รี่ เฟิร์ส ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นนัก

นาโอมิมีสีหน้าทีดูผิดหวัง ใขขณะที่เธอยังคงหอบกับข้าวของและเดินกลับบ้านต่อ

ในขณะที่จ้องมองเธอ เจอรัลด์ก็คิดได้ว่า มันเป็นเวลาเกือบปีมาแล้วที่เขาได้พบกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอยังคงไว้ผมยาว และมีผิวที่ขาวเนียนเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เธอได้เป็นคุณครูแล้ว เจอรัลด์จึงสัมผัสได้ว่าเธอดูเฉลียวฉลาด และมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อเห็นเธออยู่คนเดียวในที่สุด เจอรัลด์จึงขับรถเข้าไปใกล้ ๆ เธอ พร้อมกับบีบแตรเบา ๆ

เมื่อได้ยินเสียงแตรรถ นาโอมิก็หันไปมองรถหรูที่กำลังขับตามหลังเธอมา

ทันใดนั้น แววตาของเธอดูร้อนรน และเธอก็เริ่มก้าวเท้าเร็วขึ้น เธอรู้สึกเกลียดชายเจ้าชู้ที่คิดกว่าตัวเองเหนือกว่าใคร ๆ เพราะมีฐานะที่ร่ำรวยกว่า

‘ช่างน่ารังเกียจนัก!’

เธอเฝ้าคิดถึงเจอรัลด์ทุกวันทุกคืนอย่างสุดหัวใจ ตั้งแต่วันที่เธอและเขาต้องพรากจากกันเมื่อประมาณหนึ่งปีครึ่งที่แล้ว…บ่อยครั้งที่เธอโหยหาน้ำเสียงที่คุ้นเคยของเขา และนึกถึงครั้งแรกที่ได้พบกับเจอรัลด์ในรั้วมหาวิทยาลัย ความมีน้ำใจของเขา ทำเธอตกหลุมรักเขาทันทีที่เจอกัน นอกจากนั้นแล้ว ก็คงจะเป็นเสน่ห์ในตัวของเขา ที่ทำให้เธอหลงใหล

ถึงแม้ว่าหลาย ๆ คนในมหาวิทยาลัยจะรับเจอรัลด์ไม่ได้ ด้วยสถานะของเขาในตอนนั้น แต่สำหรับนาโอมิแล้ว เธอคิดว่าเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุด เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความดีที่อยู่ในตัวของเขา ไม่ว่าเขาจะมีฐานะที่ยากจนเพียงใดก็ตาม

ความจริงแล้ว เธอก็แอบรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย ที่ไม่ได้เป็นฝ่ายจีบเขาก่อนในตอนนั้น หากทั้งสองคนได้ตกลงปลงใจเป็นคู่รักกัน ตอนนี้เธอก็คงไม่ต้องมานั่งรู้สึกเจ็บปวดเพราะคิดถึงเขามากมายถึงเพียงนี้

เธอหยุดความคิดที่อยู่ในหัว ก่อนจะพูดด้วยตาที่แดงก่ำว่า “…จ เจอรัลด์…? นั่นเธอจริง ๆ เหรอ…?”

เจอรัลด์ก้าวลงมาจากรถ จากนั้นเขาก็มองมาที่เธอ พร้อมกับตอบว่า “แล้วจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นาโอมิก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป เธอรีบปรี่เข้าไปหา แล้วโอบกอดเขาทันที…