มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1234

เขาพอจะดูออกว่า ในขณะที่คุนดรี้เป็นผู้หญิงที่ไม่สนใจเรื่องเงินทอง แต่โนแอลยังแสดงให้เห็นว่าเรื่องนั้นมีความสำคัญสำหรับเธออยู่บ้าง

เจอรัลด์จึงกลัวว่า ถ้าเธอรู้ว่าความจริงแล้วเจอรัลด์เป็นคนรวย เธอก็อาจจะไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ถึงเขาจะเอาหยดเลือดมาจากเธอได้ มันก็จะไม่สามารถใช้ประโยชน์อะไรได้เลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ขับรถหรูของเขามาที่นี่ในวันนี้

แม้แต่เอเดนเองก็ยังบอกกับเขาว่า เขาไม่จำเป็นจะต้องแสดงความร่ำรวยของเขาออกมาให้ใครเห็น เขาจึงขับรถธรรมดาที่มีราคาราว ๆ หนึ่งหมื่นดอลลาร์มาที่งานในวันนี้

อนิจจา เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าการจราจรบนถนนจะแน่นหนาตั้งแต่เช้าตรู่อย่างนี้!

ในขณะที่รถของเขากำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ รถคันที่อยู่ข้างหน้ารถของเขาก็เหยียบเบรกอย่างกระทันหัน! ส่งผลให้รถของเขาต้องเบรกตามไปด้วย

ถึงแม้ว่าเขาจะหลีกเลี่ยงการขับชนรถคันที่อยู่ข้างหน้าได้ แต่สักพักก็มีเสียงโครมครามดังตามหลังมา จนทำให้รถของเขาถึงกับโยกไปข้างหน้า!

เป็นที่แน่ชัดว่า รถคันที่อยู่ข้างหลังรถของเขา คงจะเหยียบคันเร่งแทนที่จะเหยียบเบรกอย่างแน่นอน!

เมื่อรู้ตัวว่ารถของเขาถูกชนท้าย เจอรัลด์ก็หันไปมองด้านหลังทันที เขาเห็นหญิงสาวหน้าตาดี แต่ดูเจ้ามารยาคนหนึ่งในรถปอร์เช่ ตอนนี้ไม่ใช่แค่รถติด แต่รถของเขายังถูกชนจนพังอีกด้วย! แล้วเจอรัลด์จะไม่รู้สึกหงุดหงิดได้อย่างไร!

เหมือนว่าทุกอย่างยังแย่ไม่พอ ผู้หญิงคนนั้นยังเดินลงมาจากรถพร้อมกับถือกระเป๋าของเธอ และคาบบุหรี่ไว้ในปาก จากนั้นเธอก็ตะโกนใส่เจอรัลด์ “ไอ้บ้าเอ๊ย! แกหลับตาขับรถหรืออย่างไร? จู่ ๆ จะมาหยุดรถกะทันหันแบบนั้นได้อย่างไรกัน!”

“ว่าอย่างไรนะ? มันเป็นความผิดของคุณไม่ใช่เหรอที่ขับรถมาชนรถผม คุณป้า!” เจอรัลด์โต้ตอบ เขารู้สึกหมดคำพูดกับผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลคนนี้

ทันทีที่เธอได้ยินเจอรัลด์เรียกว่า ‘คุณป้า’ เธอก็ตกอยู่ในอาการตะลึงงัน อีกไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างของเธอก็สั่นไปทั้งตัว ก่อนที่เธอจะทำหน้าโมโหอย่างสุดขีด

“แก… แกกล้าเรียกฉันว่าป้าได้อย่างไร?! กล้าทำตัวเย่อหยิ่งใส่ฉันงั้นเหรอ! ฉันเคยเห็นมาเยอะแล้ว พวกคนจน ๆ แบบแก! แหกตาดูรถของตัวเองก่อนเถอะ แล้วหันมาดูรถของฉัน! ฉันขอเตือนแกก่อนเลยว่า ให้จ่ายค่าซ่อมรถมาให้ฉันซะดี ๆ! ไม่อย่างนั้น ฉันจะเรียกสามีของฉันให้มาจัดการกับแก!” หญิงคนนั้นคำรามด้วยความโมโห

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ได้แต่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

ในขณะที่การจราจรบริเวณนั้นยังคงติดขัด และรถก็แทบจะขยับไปไหนไม่ได้ ผู้คนที่นั่งอยู่ในรถ ต่างพากันเลื่อนกระจกรถลงเพื่อที่จะดูการแสดงอันน่าตื่นเต้นนี้