มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1233

“ฉันขอปฏิเสธเธอนะ! เขาบอกฉันแล้วว่าวันนี้เขาจะมา! ฉันเก็บคำพูดทุกอย่างของเธอกลับไปคิดไตร่ตรองตั้งแต่วันก่อนแล้ว! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงนัดเจอเขาตรงทางเข้าของโรงแรมไง!” โนแอลพูด

ด้วยความงดงามและเป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดของเธอ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะมองโนแอลว่าเป็นนางฟ้า

เหมือนที่ยูลิสาพูดก่อนหน้านั้น เธอคิดว่าเจอรัลด์คงไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในโรงแรมห้าดาวมาก่อนเป็นแน่ เธอจึงคิดว่าเขาจะต้องรู้สึกกดดัน และมีความรู้สึกลังเลที่จะเข้าในข้างในด้วยตัวเอง ด้วยเหตุนั้น เธอจึงบอกกับเจอรัลด์ให้มาเจอเธอที่ประตูทางเข้า เพื่อที่พวกเขาจะได้เดินเข้าไปในงานด้วยกัน!

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะนัดหมายเวลากันเอาไว้ตั้งแต่เก้าโมงเช้า ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเก้าโมงสี่สิบเข้าไปแล้ว แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่ปรากฏตัวแต่อย่างใด! ความจริงแล้ว เขาไม่แม้แต่จะอ่านข้อความของเธอในวอตส์แอปป์!

ด้วยเหตุนั้น โนแอลจึงคิดว่าเจอรัลด์คงจะไม่มาร่วมงานวันเกิดของเธอแล้ว

เธอยังจำได้อีกว่า เจอรัลด์บอกว่าเขาต้องเตรียมของขวัญพิเศษชิ้นหนึ่งให้กับเพื่อนของเขา เพื่อนคนนั้นคือใคร? ใช่หญิงสาวคนสนิทของเขาหรือไม่? เป็นไม่ได้หรือไม่ว่าเจอรัลด์อาจจะมีใจให้หญิงคนอื่น นอกจากเธอ?

หากเจอรัลด์เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา เธอก็คงไม่สนใจในตัวเขาสักเท่าไหร่ แต่ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็ไม่ใช่แค่ผู้ชายธรรมดาสำหรับเธอ

เขามีข้อดีอยู่หลายอย่าง อย่างน้อยเขาก็เป็นคนที่แข็งแกร่งและมีความสามารถ เขายังเป็นฮีโร่ในสายตาของใครหลายคน พูดอีกอย่างก็คือ เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะโดดเด่นกว่าใคร ๆ

เป็นเพราะเหตุผลเหล่านั้น ที่ทำให้โนแอลรู้สึกสับสนทุกครั้งที่เธอคิดว่า เจอรัลด์ชอบเธอจริงหรือเปล่า

มันไม่ใช่เรื่องปกติที่หญิงสาวทั่วไปจะคิดอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะหญิงสาวที่สวยราวกับนางฟ้าอย่างเธอ มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดนทันทีและมันก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ในขณะเดียวกัน เพรสตัน เกรซี่ และเพื่อนร่วมชั้นของยูลิสาก็เดินมาถึงประตูทางเข้าของโรงแรม

“โนแอล! เธอมาอยู่ที่นี่เอง! ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันปล่อยให้เธอต้องรอนาน! พอดีฉันใช้ทางเข้าพิเศษของโรงแรมน่ะ!”

ก่อนที่เขาจะเดินมาถึงประตูทางเข้า เพรสตันก็สังเกตเห็นว่าโนแอลกำลังมองไปยังอีกฟากของถนนด้วยความวิตกกังวล เมื่อเขาหวนนึกถึงท่าทีที่เธอปฏิเสธเขาเมื่อวาน กับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเธอในตอนนี้ เพรสตันก็เกิดความรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก

จากนั้นเกรซี่ก็ยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า “ลูกรู้หรือเปล่าว่าเพรสตันเอาของขวัญวันเกิดมาให้ลูกด้วยนะ? และอีกอย่าง ตอนที่แม่บอกเพรสตันว่าแม่จะโทรตามลูก เขาก็ห้ามแม่เอาไว้ แล้วยืนยันว่าเขาจะลงมาตามลูกด้วยตัวเอง!”

“โอ้ ขอบคุณมากนะ เพรสตัน! ฉันว่าเธอกับแม่ของฉันขึ้นไปข้างบนได้แล้วนะ!” โนแอลพูดพร้อมกับยิ้มให้เพรสตันแบบขอไปที

พอได้ยินแบบนั้น เพรสตันก็หน้าซีดลงในทันที! แม้แต่เกรซี่เองก็ยังหยุดชะงัก มีบางอย่างผิดปกติกับลูกสาวของเธอ…