มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1257

“… โอ้! ฉันว่าฉันยังไม่ได้พูดเรื่องเวลาครั้งต่อไปที่อาการจะกำเริบเลยนะ ใช่ไหม?! ทำไมเธอถึงคำนวนได้ตรงขนาดนั้นล่ะ เจอรัลด์?” เซเรนิตี้ถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมประมาณการเอาเองน่ะครับ ตอนนี้อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเที่ยงพอดี ในเมื่ออุณหภูมิกำลังจะเพิ่มขึ้น ความร้อนที่เพิ่มขึ้นในร่างกายจะเข้าไปรบกวนการไหลเวียนของโลหิต และระบบการหายใจในร่างกาย ทั้งสองอย่างนี้จะทำให้ไมเกรนกำเริบได้” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มออกมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงชราก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความรู้เรื่องพวกนี้เลยนะ เจอรัลด์!”

เมื่อเห็นเช่นนั้น วอลบริดจ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็แสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิด

เจซหันไปมองเจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่เขากำลังคิดว่า ‘… เด็กหนุ่มคนนี้ อาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์จริงหรือเปล่า?’

เป็นเหมือนที่เจอรัลด์ได้พูดเอาไว้ไม่มีผิด เซเรนิตี้ที่ก่อนหน้านี้ยังคงพูดคุยและหัวเราะกับทุกคน ก็ได้แสดงสีหน้าที่เจ็บปวดทรมานออกมาในช่วงเวลาก่อนเที่ยงแค่นิดเดียว สักพักเธอก็เอามือทั้งสองข้างขึ้นไปกุมหัว เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเธออย่างต่อเนื่อง

“ทนเจ็บอีกสักนิดนะครับ คุณหญิงสมิท เดี๋ยวผมจะทำการรักษาโดยการฝังเข็มให้คุณเดี๋ยวนี้เลย” เจซพูด ในขณะที่ยื่นมือออกไปจับชีพจรของเธอ จากนั้นเขาก็เอากระเป๋าที่มีอุปกรณ์ฝังเข็มออกมา และหยิบเข็มเงินสามสี่เล่มออกมาจากกระเป๋าใบนั้น

จากนั้นเขาก็ปักเข็มลงไปตามจุดฝังเข็มต่าง ๆ ตามร่างกาย ไหล่ และหัวของเธอด้วยความแม่นยำ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกตะลึงงัน

‘มิน่าล่ะ เขาถึงมีชื่อเสียงในแวดวงการทหาร… เขาเป็นคนที่มีฝีมือทีเดียว! ฮ่าฮ่า!”

ในขณะที่เจซยังคงทำการฝังเข็มต่อไป เขาก็ถามขึ้นมาว่า “ว่าแต่ว่า คุณผู้ชายครับ คุณพอจะดูออกไหมว่า ผมใช้วิธิการฝังเข็มแบบไหน?”

“มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องถามเขาด้วยล่ะครับ อาจารย์? คนอย่างเขาจะไปรู้เรื่องอะไร?”

“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน เจอรัลด์เป็นคนคาดคะเนช่วงเวลาที่อาการจะกำเริบได้ถูกต้อง! ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เจอรัลด์เป็นคนที่ค่อนข้างมีความรู้พอสมควรเลยนะ!” บริแอนน่าพูด พร้อมกับส่งยิ้มให้เจอรัลด์

“ผมจะไม่รู้ได้อย่างไร? มันก็แค่การฝังเข็มบำบัดแบบแม่นยำ” เจอรัลด์พูด พลางส่งยิ้มให้คุณหมอ

ถึงแม้ว่าเจซจะรู้สึกประหลาดใจที่เจอรัลด์รู้จักศาสตร์การฝังเข็มแบบนี้ด้วย แต่การที่เขาใช้คำว่า ‘แค่’ นั้น กลับทำให้เขารู้จึกโกรธมากกว่าประหลาดใจเสียอีก

จากนั้น เจซก็พูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ “ฮึม! ไม่เลวเลยนะ ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างจะมีความรู้ในเชิงทฤษฎี…”