มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1262

เจซรีบโน้มน้าวให้ทุกคนใจเย็นลง ก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่

หากจะให้พูดตามตรง แม้แต่ตัวเจซเองก็ยังแปลกใจที่ได้ยินเจออรัลด์พูดเรื่องการระบายออกซิเจนจากเลือดเด็กขึ้นมา เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย

แต่ถึงกระนั้น เขาได้เคยเห็นทักษะความสามารถของเจอรัลด์มาด้วยตาของตัวเอง เขาจึงเชื่อมั่นในตัวเจอรัลด์ และคิดว่าเขารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

“ห๊า! เห็นไหมครับ คุณหมอแมบบ์? ผมบอกแล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ! เขาไม่ได้มีความสามารถอะไรเลย! เด็กขนาดนี้ จะไปรู้เรื่องอะไรได้! ใครได้ยินคำอธิบายของเขา ก็คงจะคิดว่าเขากำลังมาถ่ายทำภาพยนตร์!” วอลบริดจ์บ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ

ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดเสียงดังชัดเจนนัก แต่ทุกคนในห้องก็ได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา

เห็นได้ชัดว่า วอลบริดจ์อิจฉาริษยาเจอรัลด์ หลังจากที่เขาได้เห็นบริแอนน่า หญิงสาวที่เขาหลงรัก และยังเป็นศิษย์น้องของเขา มองเจอรัลด์ด้วยความชื่นชม และนั่นก็ถือเป็นฟางเส้นสุดท้ายของเขา!

ในเมื่อเจอรัลด์ทำให้เขาโกรธแค้น เขาจึงมีเจตนาที่จะทำให้เจอรัลด์รู้สึกอับอายต่อหน้าทุกคน

เมื่อได้ยินคำพูดของลูกศิษย์ของตัวเอง เจซก็มีสีหน้าอึมครึม ก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าวอลบริดจ์ และพูดว่า “เงียบก่อน วอลบริดจ์! ฉันเชื่อว่าคุณคลอฟอร์ดต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างถึงพูดแบบนั้นออกมา! ลองฟังดูก่อนว่า คุณคลอฟอร์ดจะพูดอะไรต่อ! แล้วถ้าทฤษฏีของเขาเป็นจริงขึ้นมาล่ะ?”

ขณะนี้เจอรัลด์เองก็มีสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก หากใครถูกวิจารณ์และทำให้อับอายแบบนั้น ย่อมรู้สึกไม่พอใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

“ยังมีอะไรอีกมากมายในโลกนี้ ที่คนอย่างพวกคุณยังไม่รู้!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“... ผมขอถามได้ไหมครับ ว่ามันพอจะมีวิธีรักษาอาการเหล่านี้ไหม…?” เจซถาม เขาเลือกที่จะเชื่อในคำพูดของเจอรัลด์

“มีครับ การฝังเข็มและยาจะช่วยรักษาอาการเหล่านี้ได้ แต่ถึงกระนั้น เราก็ต้องรีบทำในทันที เพราะถ้ารอให้อวัยวะภายในล้มเหลวจนหมดแล้ว เราอาจจะรักษาชีวิตของเด็ก ๆ เอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว!”

“คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังใจร้อนมากแค่ไหน? เราจะมองการรักษาหลายร้อยชีวิตเป็นเรื่องเล่น ๆ ไม่ได้ คุณหมอแมบบ์! เขาเป็นแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง ที่ไม่มีประสบการณ์อะไรเลยด้วยซ้ำ! เขาจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?!” คุณหมออีกคนตะโกนด้วยความโมโห

“แล้วคุณมีความคิดที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ?” เจซพูดอย่างเย็นชา

“ถึงแม้ว่าผมจะไม่มี แต่เราก็ไม่ควรจะดำเนินการโดยไม่ไตร่ตรองแบบนี้! และอีกอย่าง เราจะให้ยากับเด็กทารกอย่างนั้นเหรอ? แล้วถ้าอาการของพวกเขาแย่ลง หลังจากที่ได้รับยาล่ะ? พวกคุณทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าเด็กทารกบอบบางมากแค่ไหน! เพราะฉะนั้น เราไม่ควรมองเรื่องสุขภาพของเด็กเล็กเป็นเรื่องเล่น ๆ จนกว่าจะคิดค้นวิธีรักษาที่เหมาะสมและถูกต้องได้!” หมออีกคนยกเหตุผลขึ้นมา เพราะไม่ต้องการเห็นเจอรัลด์มองการรักษาอาการของเด็กทารกเป็นเรื่องล้อเล่น

เซนเองก็หันมามองเจอรัลด์ เขากำลังคิดว่า เขาควรจะเชื่อคำพูดของเด็กหนุ่มคนนี้ดีหรือไม่ ถึงแม้ว่าคำอธิบายของเขาจะฟังดูโง่เง่าที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา แต่แววตาที่ดูแน่วแน่และจริงจังของเขา ก็ทำให้คนที่เห็นรู้สึกได้ถึงความเชื่อมั่นที่เขามี