มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1263

“ฮะ! นายหมายความว่าอย่างไร? ก็ได้ ถ้านายสามารถรักษาโรคนี้ได้จริง ฉันจะทำตามทุกอย่างที่นายสั่งให้ทำ!” วอลบริดจ์พูดถากถาง

เมื่อเขาเห็นว่าเจอรัลด์ตัดสินใจโดยไม่ได้ไตร่ตรองอะไรมากมาย เขาจึงคิดว่าเจอรัลด์ไม่มีทางที่จะช่วยเด็กทารกที่ใกล้ตายเหล่านั้นได้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินทางไปที่ห้องกักกันผู้ป่วยพร้อมกับเจซและคณบดี

มีเพียงคนแค่สามคนที่ได้รับอนญาตให้เข้าไปในห้องนั้น จากนั้นเจอรัลด์ก็เปลี่ยนชุด ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในห้องพร้อมกันกับเจซและคณบดี

ในขณะนั้น เด็ก ๆ ได้หยุดร้องไห้กันหมดแล้ว และภายในห้องก็มีบรรยากาศที่เงียบสงัด เจอรัลด์สังเกตเห็นว่า ไม่เพียงผิวของพวกเขาจะมีสีดำคล้ำ แต่ร่างกายยังดูบวมช้ำ แถมริมฝีปากก็ยังแห้งแตกอีกด้วย

เมื่อเห็นอาการที่สาหัสปางตายเหล่านั้นแล้ว เจอรัลด์ก็ยิ่งมั่นใจว่ามันเป็นผลมาจากวิชากลืนกินดวงวิญญาณอย่างแท้จริง! เขาเดาจากความเลวร้ายที่เห็นตรงหน้า เด็กเหล่านี้น่าจะรับเพียงสามส่วนสี่ของอิทธิฤทธิ์จากวิชากลืนกินดวงวิญญาณเท่านั้น

สาเหตุที่ทำให้ร่างกายของพวกเขาบวมช้ำ เจอรัลด์อธิบายได้ว่า น้ำให้ร่างกายของพวกเขาถูกดูดออกไปจนเกือบหมด เมื่อไม่มีสิ่งที่จะช่วยทำให้อวัยวะในร่างกายเย็นลง พวกเขาจึงมีไข้สูงเป็นธรรมดา!

“... ช่างโหดร้ายเหลือเกิน…!” เจอรัลด์พูดพร้อมกันถอนหายใจอย่างแรง

หากเจอรัลด์ตั้งใจจะรักษาอาการของพวกเขา เขารู้ดีว่า การฝังเข็มอย่างเดียวคงไม่เพียงพอ เพื่อความมั่นใจว่าออกซิเจนในเม็ดเลือดของพวกเขาจะกลับมาไหลเวียนเป็นปกติหลังจากที่หายดีแล้ว เจอรัลด์จึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้วิชากลืนกินดวงวิญญาณเพื่อช่วยสร้างเม็ดเลือดใหม่ที่หายไปขึ้นมาทดแทน

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ดีว่า หากเขาใช้วิธีนั้นจริง ตัวตนของเขาก็จะต้องถูกเปิดเผย เนื่องจากเขายังหาหินเซอคอบไซท์ไม่เจอ หากเป็นเช่นนั้น ควีนน่าก็คงจะออกตามล่าตัวเขา หากเธอจับเขาได้ เขารู้ดีว่าไม่มีทางที่เขาจะต่อกรกับพลังอันมหาศาลของเธอได้อย่างแน่นอน

เจอรัลด์กัดฟันและบอกกับตัวเองว่า ถึงมันจะต้องเป็นเช่นนั้นจริง การช่วยชีวิตเด็กเหล่านี้ก็ย่อมเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า ในเมื่อเจอรัลด์เคยดูดออกซิเจนในเม็ดเลือดของผู้ใหญ่หลายคนมาแล้ว เขาคิดว่ามันน่าจะเพียงพอที่จะรักษาเด็กทารกได้ทุกคน และหลังจากที่เขาเปิดเผยที่อยู่ปัจจุบันให้ควีนน่าได้รับรู้แล้ว… เขาก็อาจจะใช้เลือดในจี้หยก เป็นตัวช่วยในการพรางตัวให้พอรอดพ้นไปอีกสักหนึ่งคืน

ในขณะนี้ ควีนน่ากำลังอยู่ในช่วงที่ภาวะร่างกายอ่อนแอ เธอจึงไม่น่ากลัวอย่างที่เคยเป็นมาสักเท่าไร! เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจอรัลด์จึงเริ่มทำตามแผนในหัวของเขา

เขาไปยืนอยู่หน้าเตียงของเด็กทารก ก่อนจะหยิบเข็มเงินขึ้นมาหนึ่งเล่ม และทิ่มลงไปตามจุดต่าง ๆ บนหน้าอกของทารกน้อยอย่างรวดเร็วแต่เบามือ เขาไม่ได้ทิ่มเข็มลงไปอย่างไม่มีเป้าหมาย แต่จุดเหล่านั้นคือเส้นลมปราณสวรรค์ และเส้นลมปราณหลัก

เจอรัลด์ทิ่มเข็มลงบนจุดต่าง ๆ ตามร่างกายของเด็กทารกโดยไร้ซึ่งความลังเลใด ๆ และการเคลื่อนไหวของเขาก็ลื่นไหล ราวกับว่าเขากำลังแสดงมายากลอย่างไรอย่างนั้น

เซนเองซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เจอรัลด์ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

ในขณะที่เขาหันไปมองเจซ เขาก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าเจซกำลังหลงใหลไปกับท่วงท่า และเทคนิคการฝังเข็มที่สมบูรณ์แบบของเจอรัลด์

เมื่อเจอรัลด์ฝังเข็มเสร็จแล้ว เขาก็สอดมือเข้าไปใต้ผ้านวมอย่างรวดเร็ว และจับข้อมือของเด็กทารก ด้วยวิชากลืนกินดวงวิญญาณที่เขาใช้ เจอรัลด์จึงเริ่มควบคุมและเติมเต็มออกซิเจนในเลือดของเด็กน้อยได้ในที่สุด

“…เอาล่ะ ตอนนี้เด็กคนนี้ปลอดภัยแล้ว อย่าลืมห่มผ้าให้เขาดี ๆ ด้วยล่ะ! คราวนี้ ช่วยถอดเสื้อผ้าของทารกบนเตียงสอง แล้วพาเขามาหาผมที! เร็วเข้า! เรามีเวลาไม่มาก!” เจอรัลด์สั่ง