มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1272

เนื่องจากเจอรัลด์มีอาวุธที่ทรงพลังชิ้นนี้อยู่กับตัว คนทั้งเก้าจึงหลบหนีไปสักระยะ เพราะกลัวว่าเจอรัลด์อาจจะลงเอยด้วยการฆ่าพวกเขาแทน

หลังจากที่พวกเขาหนีไปได้แล้ว พวกก็นึกขึ้นได้ว่า เจอรัลด์ยังไม่สามารถควบคุมพลังของจี้หยกได้อย่างคงที่นัก ขณะที่ทั้งเก้าคนค่อย ๆ ฟื้นคืนพละกำลัง ต่างคนก็ต่างคิดหาวิธีที่จะขโมยจี้หยกของเจอรัลด์มาให้ได้ ก่อนที่จะพาตัวเขาไปด้วย

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มเดินทางมายังเมาน์เทนท็อป ในช่วงเวลาที่เรี่ยวแรงของพวกเขาฟื้นตัวเต็มที่ อย่างไรก็ตาม ทั้งสองฝ่ายไม่คาดคิดว่าจะเจอกันระหว่างทางไปที่นั่น

เนื่องจากเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาก่อน พวกเขาจึงต่อสู้และทะเลาะเบาะแว้งกันมาตลอดทาง

“ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ที่ต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง! แต่ถึงกระนั้น สุดท้ายแล้ว เราจะเป็นคนที่ได้ครอบครองทั้งเจอรัลด์และจี้หยกนั่นอย่างแน่นอน!”

หลังจากทะเลาะกันอยู่พักใหญ่ ทั้งเก้าคนก็ผ่านเขตหวงห้ามบนยอดเขาไปอย่างรวดเร็ว

บอดี้การ์ดหลายคนสังเกตเห็นการบุกรุกเข้ามาอย่างรวดเร็วของพวกเขา และรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงรีบแจ้งถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งพบเห็นให้ผู้บังคับบัญชาทราบ

เมื่อพวกบอดี้การ์ดส่งข้อความถึงหัวหน้าของพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว กลุ่มคนเหล่านั้นก็มาถึงยอดเขาในเวลาไม่นาน

“ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัว!” เชสเตอร์ตะโกน ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ทางเข้าถ้ำ

เชสเตอร์นั่งขัดสมาธิ และเฝ้ายามอยู่บนยอดเขามาหลายวันแล้ว และเมื่อเขาเห็นคนทั้งเก้า ความรู้สึกขุ่นเคืองใจก็สะท้อนออกมาในดวงตาของเขา แน่นอน ความเกลียดชังของเขาปะทุออกมาอย่างรุนแรงในวินาทีที่เขาเห็นเทียร่า

“ไอ้คนทรยศ! ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ เลยว่า เจอรัลด์จะมีความสามารถในการฟื้นฟูสติและสัมปชัญญะของนายขึ้นมาได้อีกครั้ง!” เทียร่าพูดเย้ยหยันด้วยดวงตาที่อำมหิต

เชสเตอร์กำกำปั้นแล้วโต้กลับว่า “ที่เขาทำอย่างนั้นลงไป ก็หมายความว่าคุณคลอฟอร์ดต้องการจะเปิดโอกาสให้ฉันได้แก้แค้นอย่างไรล่ะ!”

แม้ว่าหญิงชราที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะเป็นย่าของเขาเอง แต่เทียร่าก็ไม่เคยมองว่าเชสเตอร์เป็นหลานชายของเธอเลยสักครั้ง อันที่จริง เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเธอมองเขาเป็นเพียงแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่งเท่านั้น