มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1274

“ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย คุณคลอฟอร์ด…!” ชายคนนั้นอ้อนวอน ในขณะที่เขาคลานถอยหลังกลับมา ก่อนจะหันกลับและคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ เขาตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างถึงที่สุด

เขาไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หลังจากพบกันครั้งล่าสุดเมื่อสามวันที่แล้วเพียงเท่านั้น! เขาแข็งแกร่งจนเกินไป!

ชายผู้นี้ฉลาดพอ และรู้ดีว่าเขาไม่ควรฝืนที่จะต่อสู้ต่อไป เมื่อโชคชะตาไม่เข้าข้างเขา การหลบหนีคือทางเลือกเดียวสำหรับเขาในตอนนี้ หากเขาต้องการจะเอาชีวิตรอด!

“ถ ถ้าคุณไว้ชีวิตผม ผมจะเปิดเผยความลับที่ยิ่งใหญ่บางอย่างกับคุณ คุณคลอฟอร์ด!” ชายผู้นั้นพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก พร้อมกับหายใจเข้าลึก

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ยกเท้าขึ้น และเหยียบลงบนศีรษะของชายคนนั้น

ชายคนนั้นกลืนน้ำลายแล้วพูดต่อว่า “ผม ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะไว้ชีวิตผม…!”

ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังพยายามจะดึงอาวุธที่ซ่อนอยู่ออกมาจากแขนเสื้อของเขา เจอรัลด์ตอบกลับเพียงว่า "ขอโทษนะ แต่ฉันไม่สนใจ"

ทันใดนั้น เขาก็เพิ่มแรงกดลงไปที่เท้าของเขาจนทำให้เกิดเสียงดัง 'เผละ' ที่ฟังดูน่าขยะแขยง ในขณะที่ศีรษะของชายคนนั้นแตกกระจายออกเป็นชิ้น ๆ!

เจอรัลด์หันไปมองเทียร่า

แขนขาของเธอตอนนี้หักจนหมดแล้ว หญิงชราทำได้เพียงจ้องมองเขาด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เธอพยายามจะคลานหนี!

“ขอผมจัดการกับเธอเองเถอะครับ คุณคลอฟอร์ด!” เชสเตอร์พูด ขณะที่เขาเดินไปหาเจอรัลด์

ขณะที่เจอรัลด์พยักหน้าเห็นด้วย ดวงตาของเทียร่าก็แดงก่ำขึ้นมา ก่อนที่เธอจะคำราม “ไอ้เด็กเนรคุณ! แกกล้าฆ่าฉันหรือไง? แกไม่กลัวเวรกรรมจะตามทันเหรอ!”

“โอ้ เธอคิดผิดแล้ว เทียร่า ไม่ว่าเธอจะใจร้ายใจดำกับฉันแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันกลายเป็นคนที่ไร้มนุษยธรรมอย่างที่เธอเป็นได้หรอกนะ แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยากฆ่าเธอด้วยตัวเอง แต่ที่ฉันบอกคุณคลอฟอร์ดว่าปล่อยให้ฉันจัดการเธอ เพราะฉันมีคำถามจะถามเธอ ก่อนที่เธอจะตาย และมันเป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในใจฉันมาหลายปี บอกฉันทีสิเทียร่า เธอเคยมีความรักให้กับคนในครอบครัว หรือเห็นคนที่เป็นเครือญาติอยู่ในสายตาของเธอบ้างหรือไม่” เชสเตอร์ถามอย่างเย็นชาขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าเทียร่า

“ความรักให้คนในครอบครัว? เครือญาติ? ฮะ! ไม่เลยสักนิด! ใครก็ตามที่กล้าขวางทางฉัน ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ต้องตายทั้งนั้น!” เทียร่าคำรามด้วยความโกรธ