มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1282

อาการบาดเจ็บของเชสเตอร์เกือบจะหายดีแล้ว

ดังนั้นเจอรัลด์จึงพาเชสเตอร์ออกเดินทางไปกับเขาด้วยพร้อมกับจดหมายฉบับนั้น และพวกเขาก็มาถึงเมืองเคอร์ตันในช่วงเวลาพลบค่ำของวันเดียวกัน

“ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว เราควรมุ่งหน้าไปที่ภูเขาวันนี้เลยไหมครับ?” เชสเตอร์ถาม

“เราจะหาโรงแรมที่จะพักสำหรับคืนนี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้เราค่อยออกเดินทางไปที่ภูเขาแต่เช้า!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

จากนั้น เขาก็มองสำรวจไปรอบ ๆ เมืองเคอร์ตัน

มันเป็นเมืองที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขาสูงตระหง่านนับไม่ถ้วน

หลังจากนั้น เชสเตอร์ก็หาโรงแรมให้พวกเขาได้ ก่อนที่จะจองห้องพักสองห้องแยกกัน

หลังจากวางสัมภาระในห้องของตัวเองแล้ว ทั้งคู่ก็ออกไปทานอาหารที่ร้านอาหารเล็ก ๆ และเรียบง่าย

พวกเขาสั่งอาหารท้องถิ่นสองสามอย่างมารับประทาน จากนั้นก็กลับไปที่โรงแรมหลังทานอาหารจนอิ่ม

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น จู่ ๆ พนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับก็ตะโกนเรียกพวกเขา

“คุณคะ! ต้องขอโทษคุณทั้งสองด้วยจริง ๆ!” พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า และรีบกล่าวขอโทษขอโพย

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เชสเตอร์ถาม

“คือ โรงแรมของเราถูกจองจนเกือบจะเต็มแล้ว ดังนั้น เราจึงทำการเช็กเอาต์ให้คุณทั้งสองคน นี่คือกระเป๋าเดินทางของพวกคุณ เราได้เอามันมาดูแลที่แผนกต้อนรับให้คุณค่ะ!”

พวกเขาได้จองห้องพักเอาไว้ พร้อมกับเช็คอินเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว

แต่โรงแรมกลับเข้าไปในห้องและนำสัมภาระของพวกเขาออกมาโดยไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า ก่อนจะบังคับให้พวกเขาเช็กเอาต์ออกจากห้องแบบนี้

มันเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย

พนักงานต้อนรับยังทราบดีว่า เรื่องนี้ช่างไม่สมเหตุสมผล และไม่สามารถยอมรับได้ และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมีท่าทีลุกลี้ลุกลน จนใบหน้าของเธอดูแดงก่ำ

"อะไรกันเนี่ย?! คุณไล่พวกเราออกจากห้องเหรอ? ผู้จัดการของคุณอยู่ที่ไหน?”

ในขณะนั้น เชสเตอร์รู้สึกไม่พอใจและโมโหเป็นอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่พนักงานต้อนรับจนเสียงดังลั่น