มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1330

วินาทีที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เดินไปหาแบรดลีย์ ก่อนจะเอามือตบตามจุดต่าง ๆ ในตัวของเขาสองสามครั้ง

“…เอาล่ะ ผมตัดจุดพลังลมปราณของเขาทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะยังมีกำลังภายในเหลืออยู่ แต่เขาก็ไม่สามารถนำมันออกมาใช้ได้ในขณะนี้ ผมจะทิ้งเขาไว้ให้คุณก็แล้วกัน” เจอรัลด์กล่าว

“ข ขอบคุณครับ อาจารย์คลอฟอร์ด! ผมทึ่งในความแข็งแกร่ง ความยิ่งใหญ่ และเทคนิคพิเศษของคุณจริง ๆ!” รูเพิร์ทพูดเยินยอ ขณะที่เขายืนอยู่ข้างเจอรัลด์

การที่ได้เห็นภาพชายวัยใกล้ห้าสิบพยายามอย่างเต็มที่ที่จะประจบประแจงคนที่อายุน้อยกว่ามาก ทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะเสียงดังออกมา แน่นอนว่าทัศนคติของเขาทั้งก่อนและหลัง จากที่เขาพบว่าเจอรัลด์แข็งแกร่งแค่ไหนนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง อาจจะเรียกได้ว่ามันต่างกันถึงหนึ่งส่วนแปดสิบเลยก็ว่าได้!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์เองก็ได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มแห้ง

สิ่งที่เจอรัลด์ไม่รู้ก็คือหลังจากที่เขาได้ประสบกับอารมณ์อันแปรปรวนในวันนี้ รูเพิร์ทก็เลิกคำนึงถึงศักดิ์ศรี และภาพลักษณ์ของตัวเองอีกต่อไป สิ่งที่เขาอยากทำตอนนี้คือ รู้จักตัวตนของเจอรัลด์ให้มากขึ้นกว่าเดิม และจะมีอะไรที่ดีไปกว่าการได้ประจบประแจงเขา!

สิ่งที่รูเพิร์ทคิดอยู่ในหัวตอนนี้ก็คือ หากเขามีอาจารย์ผู้รอบรู้อย่างเจอรัลด์คอยหนุนหลัง เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับแชมเปี้ยน ผู้เป็นตำนาน หรือแม้แต่ปรมาจารย์คนอื่น ๆ ในอนาคตอีกต่อไป!

'ไม่ว่าศัตรูในอนาคตของฉันจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกมันก็ไม่มีทางที่จะเทียบเท่าอาจารย์คลอฟอร์ดผู้นี้ได้ เด็กหนุ่มที่สามารถฆ่าคนให้ตายได้ด้วยอากาศ!' รูเพิร์ทคิดกับตัวเอง

ในขณะนั้น อาจารย์ทั้งสามก็เดินเข้าไปหาเจอรัลด์ โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของพวกเขาพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะถามเขาว่า “ท่านอาจารย์คลอฟอร์ด หลังจากที่คุณตัดจุดพลังลมปราณของเขาแล้ว เขาจะไม่สามารถใช้กำลังภายในของเขาได้จริงหรือ?”

กำลังภายในของนักรบมีต้นกำเนิดมาจากแหล่งพลังแห่งการชุบชีวิตของพวกเขา ด้วยเหตุนี้ การที่เจอรัลด์สะกดจุดฝังเข็มหลักตามร่างกายของเขาเอาไว้ ก็จะทำให้แบรดลีย์ไม่สามารถเข้าถึงกำลังภายในของเขาได้อีกต่อไป!

“ผมก็แค่ใช้วิธีที่ไม่เหมือนใครในการตัดเส้นลมปราณในร่างกายของเขาหลายจุด ด้วยเหตุนี้ ความแข็งแกร่งภายในของเขาจะกระจายไปทั่วทุกที่ ถ้าเขารวบรวมกำลังภายในไม่ได้ เขาก็แทบจะเหมือนคนที่ไร้พลังโดยสิ้นเชิง” เจอรัลด์อธิบายอย่างสบาย ๆ

อาจารย์ทั้งสามตกตะลึงอีกครั้ง ช่างน่าทึ่งจริง ๆ! เด็กคนนี้เป็นเทพเจ้าที่ลงมาจุติบนโลกอย่างแท้จริง!

แม้แต่เฟลอร์และเยนนี่ก็หน้าแดงด้วยความอาย ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่แสดงอาการหวาดกลัวตอนที่ถูกพวกเธอจับตัวไป แม้ว่าเขาจะถูกส่งไปยังสถานที่อันตรายเช่นนั้น ทั้งคู่พบว่ามันเป็นเรื่องแปลกเล็กน้อย ที่ไม่มีความกลัวปรากฏให้เห็นบนใบหน้าของเขาเลย! ตอนนี้พวกแธอรู้แล้วว่า เขามีพลังมากเพียงใด มันจึงสมเหตุสมผลแล้วว่าทำไมเขาถึงไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย!