มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1343

“พูดตรง ๆ ความคิดนี้ฟังดูไม่เลวเหมือนกัน! นอกจากนี้ ผมยังอยากจะถามคำถามอื่นคุณอีกหลายข้อ... ถ้าคุณตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา ผมจะลองคิดทบทวนที่จะไม่วางยาพิษคุณ!” เจอรัลด์พูดเยาะเย้ย

“คะ คุณถามผมได้ทุกอย่าง! ผมสาบานว่าผมจะตอบอย่างตรงไปตรงมาเท่าที่ผมรู้คำตอบเรื่องที่ถาม! เพียงได้โปรด ไว้ชีวิตผมด้วย...!” เฟลตันอ้อนวอน ในตอนนี้เขาไม่อาจคิดถึงเรื่องอื่นได้ นอกเสียจากการเอาชีวิตรอด

ถึงอย่างไรก็ตาม ขณะที่ในตอนแรกเขาวางแผนจะใช้อำนาจของคุณย่าทำให้เจอรัลด์หวาดกลัว แต่เจอรัลด์กลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านกับการข่มขู่ของเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้น เฟลตัลยังรู้สึกหวาดผวากับคาถาที่เจอรัลด์เพิ่งเสกขึ้น! วิชาของไอ้สารเลวนั่นช่างน่ากลัวและโหดเหี้ยมเกินไป!

ในขณะที่เฟลตันภาวนาให้ในตอนนี้ เขาแค่ได้เล่นงานเจอรัลด์ให้อ่วม เขารู้ดีว่าใครมีอำนาจในตอนนี้ นั่นคือเหตุผลที่เขาเริ่มสอนเจอรัลด์อย่างจริงจัง ถึงการใช้วิธีลับของทั้งเด้ด แอนนี่ และเด้ด แอนนี่ มาเธอร์ นอกจากนี้เขายังมั่นใจว่า ได้ตอบทุกคำถามของเจอรัลด์ตามความจริงมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว

เมื่อเจอรัลด์ถามคำตอบเสร็จสิ้นแล้ว เฟลตันจึงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเจอรัลด์ก่อนจะเอ่ยขึ้น “...นี่ ผมได้ตอบทุกคำถามที่คุณถามแล้วนะ และผมมั่นใจว่าผมได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมที่คุณไม่ได้ถามลงไปด้วย... ผมบอกทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมรู้...! ผมทำถึงขนาดนี้แล้ว ตอนนี้คุณไว้ชีวิตผมได้แล้วใช่ไหม...?”

“ไว้ชีวิตคุณอย่างนั้นเหรอ? ถึงมันจะจริงที่ตอนนี้เรื่องราวระหว่างเราสองคนได้สะสางกันแล้ว แต่สุดท้ายแล้วคุณก็ยังเป็นคนที่ตัดแขนเซียร่า! เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ผมยังไม่ได้สะสางเรื่องนี้กับคุณเลย แต่ผมมีทางออกที่ดีสำหรับปัญหานี้! ผมก็แค่จะวางยาพิษเข้าไปในร่างของคุณ และด้วยวิธีนั้น ผมจะลองคิดทบทวนถึงความบาดหมางที่พวกเราเคยมีก่อนหน้านี้แล้วจบมันซะ!” เจอรัลด์ตอบพลางยิ้มออกมา

“...แก... แก...! ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงมาหลอกฉัน?!” เฟลตันแผดเสียงด้วยความเกรี้ยวกราด ขณะที่เส้นเลือดดำเริ่มปูดขึ้นบนขมับของเขาทันที

“แล้วถ้าผมทำล่ะ! คุณคิดอย่างนั้นเหรอว่าผมจะปล่อยคุณไปจริง ๆ เจ้าเด็กโง่?” เจอรัลด์เยาะเย้ยก่อนจะเทยาพิษที่อยู่ในชามใส่เฟลตัน!

ในเวลาเพียงไม่นาน เจอรัลด์ก็ผนึกคาถาไร้ปราณีเข้าไปในร่างของเฟลตันได้สำเร็จ!

“แกมันชั่วช้า! ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะ...ฉันจะเฉือนแกเป็นพันชิ้นถ้าแกไม่ขับพิษออกเดี๋ยวนี้!” เฟลตันร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่เขาเริ่มดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวังทันที

เมื่อมองดูอารมณ์รุนแรงจากความโกรธและความหวาดกลัวที่ฉายแววออกมาจากใบหน้าของเฟลตัน เจอรัลด์ตอบเพียงว่า “ขับพิษออกอย่างนั้นเหรอ? คุณไม่รู้เหรอว่าทำไมมันถึงได้เรียกว่าคาถาไร้ปราณี?”

“...ชื่อนั้นมีความหมายว่ายังไง?”

“แม้ว่ามันจะถูกจัดให้เป็นหนึ่งในคาถาที่ร้ายกาจที่สุดในหมู่วิชาลับ ไม่ต้องสงสัยเลย ความทรงพลังที่สุด และนับว่าสมเหตุสมผลอีกด้วย ไม่ว่าอย่างไรก็ตามไม่มีทางที่จะขับพิษนี้ออกได้จริง แค่อยากให้คุณรู้เอาไว้ว่า มีเพียงบันทึกการเสกคาถานี้ขึ้นมาเท่านั้นที่พบได้ในหนังสือวิชาลับ เพราะเหตุนี้จึงไม่มีใครรู้วิธีขับมันออกจริง ๆ! ถึงอย่างไรก็ตาม คุณอย่าเพิ่งรีบกังวลจนเกินไป เพราะผมยังไม่ได้กระตุ้นพิษ แต่ฤทธิ์ของคาถาไร้ปราณีจะเริ่มออกฤทธิ์ทันทีเมื่อคุณใช้กำลังภายใน! คิดซะว่านี่เป็นคำเตือน แล้วอย่ามาโทษผมถ้าถึงเวลานั้นเมื่อคุณใช้กำลังภายในเอง และไปกระตุ้นพิษเข้า! สิ่งที่ควรจำไว้อีกอย่างหนึ่งก็คือ แม้ว่าคุณจะหาปรมาจารย์เพื่อช่วยขับคาถานี้ออกจากร่างของคุณได้สักวันหนึ่งในอนาคต ให้คุณมั่นใจว่าคุณไม่ได้เผลอไปใช้ลมปราณสำคัญเพื่อเค้นมันออกมา!” เจอรัลด์อธิบายพร้อมกับหัวเราะออกมา

“...ไม่...ไม่มีทางขับพิษออกอย่างนั้นเหรอ?! แก...!” เฟลตันร้องออกมา รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะโกรธแค้น แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรกับเจอรัลด์ สิ่งเดียวที่เขาทำได้เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองคือกำมืออยู่กับพื้น

แม้ว่าเขาอยากจะพยายามอ้อนวอนขอความเมตตา แต่เขาก็อดกลั้นเอาไว้ เพราะเจอรัลด์ผนึกคาถาลงในร่างของเขาเรียบร้อยแล้ว ด้วยเหตุนี้ หากเจอรัลด์รู้สึกไม่พอใจ เขาสามารถกระตุ้นพิษได้อย่างง่ายดาย ทำให้สิ่งต่าง ๆ กลับตาลปัตรเป็นน่ากลัวอย่างรวดเร็ว

ในตอนนั้นเอง ลีโอได้กลายร่างกลับสู่สภาพเดิมแล้ว เขาเดินไปเตะเฟลตันหลายครั้งก่อนจะพูดขึ้น “ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วครับคุณคลอฟอร์ด! เห้ย! ทำไมเจ้าหนุ่มนี่ยังไม่ตายอีก? มีเหตุผลอะไรที่ทำให้เขายังได้มีชีวิตอยู่?”

“เขายังมีพอประโยชน์กับฉันอยู่บ้าง แต่นายจะทำลายกำลังภายในของเขาทีหลังก็ได้ ก่อนจะโยนเขาเข้าไปในห้องใต้ดิน แล้วขังเขาเอาไว้ที่นั่น นอกจากนี้ฉันจะขอให้นายอยู่ที่ชุมชนแออัดนี่ เพื่อปกป้องโมนิก้าและชาวบ้านคนอื่น ๆ ถึงฉันจะสั่งให้เฟลตันส่งข้อความไปบอกพวกลูกสมุนของตระกูลกันเทอร์ให้เปลี่ยนเป้าหมายแล้ว แต่ฉันรู้สึกดีกว่าถ้านายอยู่ที่นี่ แค่เผื่อไว้!” เจอรัลด์ตอบ

“ดีมากครับคุณคลอฟอร์ด คุณจะทำอะไรในระหว่างนี้ครับ?”

“อ๋อ ฉันจะออกตามหาโรซี่ สโลว์! ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไปเองได้!” เจอรัลด์พูด ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ตั้งใจจะออกตามหาเซตและซูริอีกครั้ง