มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1366

นอกเหนือจากสิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ จัสมินเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ขณะที่เธอเอ่ย “...เป็น... เป็นไปได้ไหมว่าคุณจะเป็นสามีของคุณป้าที่หายตัวไป...? คุณลุงของฉันกับเจอรัลด์มีส่วน...?”

เขาเผยยิ้มออกมา จากนั้นชายคนนั้นจึงตอบกลับ “เธอฉลาดพอ ๆ กับคุณป้าของเธอจริง ๆ จัสมิน...”

“...ถ้าอย่างนั้น เป็นความจริงเหรอคะ...?!” จัสมินร้องออกมา ขณะที่เธอปิดปากก้วยความตกใจ

“...คุณ ไม่สิ คุณลุง... คุณลุงไม่ได้หายตัวไปตั้งนานแล้วหรือคะ...? ทำไมคุณลุงถึงมาปรากฏตัวเอาตอนนี้...? นอกจากนั้นหน้าตาของคุณลุงกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะ...?”

จากสิ่งที่คุณป้าเคยบอกเธอ ปีเตอร์ คลอฟอร์ด คุณลุงของเธอ เป็นคนที่หล่อและสง่างามเลยทีเดียว ด้วยเหตุนี้ หน้าตาน่าเกลียดของเขาในตอนนี้จะทำให้ทุกคนตกใจ!

“เอาเป็นว่าที่ลุงต้องเป็นแบบนี้เพราะต้องหนีเอาตัวรอด ถึงอย่างนั้นหน้าตาแบบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไรนักหรอก มันทำให้ลุงซ่อนตัวตนที่แท้จริงของลุงเอาไว้ได้ ที่จริงแล้วต้องขอบคุณที่หน้าตาของลุงเป็นแบบนี้ ที่ทำให้ลุงสืบหาเรื่องบางอย่างได้ง่ายดาย!” ปีเตอร์ตอบ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นดังเดิม

“ถ้าอย่างนั้น... หนูขอเดาว่าเจอรัลด์ก็ยังไม่รู้ว่าคุณลุงเป็นใครใช่ไหมคะ? เรื่องที่คุณลุงเป็นลุงที่เขาตามหามาตลอด...?” จัสมินถาม

“ใช่ เขาไม่รู้ เพราะลุงยังไม่ได้ตัดสินใจว่าใครดีใครชั่ว... อย่างไรก็ตาม คงจะดีกว่าถ้าลุงยังไม่เปิดเผยว่าที่จริงแล้วลุงเป็นใครกับเจอรัลด์ นอกจากนั้น ลุงยังคงแอบช่วยเหลือเขาอยู่!” ปีเตอร์พูดพลางยิ้มออกมา

“ใครกันคะที่คุณลุงพยายามหาว่าเป็นคนดีหรือคนชั่ว...?” จัสมินถาม

“ลุงเสียใจที่อธิบายไม่ได้ แค่รู้เอาไว้ว่าความพยายามทั้งหมดของลุงจะสูญเปล่า ถ้าเรื่องนั้นถูกเปิดเผยโดยไม่ได้ตั้งใจ พูดขึ้นมาแล้ว วันนี้ลุงไม่ควรเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของลุงให้หลานรู้เลยจัสมิน! ไหน ๆ ก็รู้แล้ว ช่วยสัญญาว่าระหว่างนี้หลานจะเก็บเรื่องตัวตนที่แท้จริงของลุงไว้เป็นความลับ!” ปีเตอร์พูด

ปีเตอร์เป็นคนใจเย็นเสมอ และเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการสืบ เขาจึงต้องข่มใจต่อความต้องการที่จะพบกับครอบครัวของเขามาโดยตลอด ไม่ว่าเขาจะคิดถึงพวกเขามาแค่ไหนก็ตาม

น่าเสียดาย เมื่อเขาได้รู้จากเจอรัลด์ว่าจัสมินถูกควีนน่าจับตัวไป เขารู้ว่าเขาไม่อาจข่มความต้องการนั้นเอาได้อีกต่อไป

“เพราะลุงไม่อยากให้พวกเขาสะกดรอยตามลุงไปตลอดทางที่กลับไป เมื่อพวกเขารู้ว่าลุงอยู่ที่ไหน พวกเขาจะต้องทำลายที่นั่นแน่นอน! เพราะแบบนี้ลุงต้องใช้เวลากำจัดพวกมันไปก่อน!” ปีเตอร์ตอบพร้อมกับยกยิ้ม

“แต่ว่า... ที่นี่ไม่มีใครนอกจากพวกเราไม่ใช่เหรอคะคุณลุง...?” จัสมินพูด ขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ ไม่ว่าเธอจะเพ่งมองบริเวณนั้นแค่ไหน ก็ดูเหมือนไม่มีร่องรอยของมนุษย์อยู่ใกล้ ๆ เลย!

“อย่ามัวมองหาพวกมันอยู่เลย พวกมันอยู่ห่างออกไปประมาณห้าสิบไมล์ และพวกมันแบ่งออกเป็นสี่กลุ่มหลักที่มุ่งหน้าไปตามทิศหลักทั้งสี่ ตอนนี้มีพวกมันประมาณหนึ่งโหลกำลังมุ่งหน้ามาหาเรา!” ปีเตอร์ตอบ ขณะที่ดวงตาของเขาฉายแววเป็นสีเขียวเข้มอยู่ชั่วครู่

เมื่อได้ยินดังนั้น จัสมินทั้งตกใจและแปลกใจในเวลาเดียวกัน จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น “...คุณลุง... สามารถมองเห็นได้ไกลถึงห้าสิบไมล์เลยเหรอคะ คุณลุง...?”

“ฮ่า ๆ ห้าสิบไมล์มันแค่จิ๊บ ๆ สำหรับลุง! ลุงเห็นได้ไกลกว่านั้น...” ปีเตอร์ตอบพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย