มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1388

เขาดูไม่ต่างอะไรกับปีศาจ ปีศาจที่สามารถฆ่าใครก็ได้อย่างง่ายดายด้วยการสะบัดนิ้วเพียงครั้งเดียว!

“อย่าขยับ! ไม่ต้องขยับแล้ว! ฉันอยากให้ทุกคนถอยกลับไป!”

ไทล่ายกมือส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหยุดทำอะไรที่ผลีผลาม

จากนั้นไทล่าก็ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้าเจอรัลด์ ก่อนที่เขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเขาเสียงดังตุ๊บ

“นายท่าน ผม… ผมผิดไปแล้ว!”

ไทล่าโค้งคำนับเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเคารพ

"ดีมาก แกฉลาดมากจริง ๆ พูดคุยกับฉันดี ๆ แบบนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและฉลาดที่สุดที่แกเคยทำมาตลอดทั้งชีวิตของแก!”

เจอรัลด์ไม่เคยนึกถึงความยุติธรรมหรือความชอบธรรม เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องเผชิญหน้ากับคนประเภทนี้

มีเพียงความกลัว ความหวาดกลัวจากส่วนลึกภายในร่างกายและจิตใจเท่านั้นที่จะโน้มน้าวให้บุคคลยอมจำนนอย่างแท้จริง

“ผม… ผมก็ผิดเหมือนกัน! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย! ผมเต็มใจที่จะจงรักภักดีต่อคุณและรับใช้เคียงข้างคุณนับจากนี้เป็นต้นไป!”

สำหรับดาริโอ เมื่อเขาเห็นว่าไทล่าหาวิธีเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดหลังจากที่เขาคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ ดาริโอจึงรีบคุกเข่าคำนับต่อหน้าเขาเช่นกัน

"แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกคิดจริง ๆ เหรอว่าคนอย่างแกจะคู่ควรพอที่จะอยู่เคียงข้างเพื่อรับใช้ฉัน? แก… แกไม่มีคุณสมบัติหรือมีค่าพอที่จะมาเป็นสุนัขรับใช้ของฉันเลยแม้แต่น้อย!”

เจอรัลด์ส่ายหัว

“ได้โปรดไว้ชีวิคผมด้วยนะครับ!”

ดาริโออ้อนวอน ในขณะที่เขายังคงคำนับเจอรัลด์จนศีรษะของเขาชนกับพื้นซ้ำไปซ้ำมา

“นี่คือถังน้ำมัน แกบอกว่าแกกำลังจะจุดไฟเผาฉันทั้งเป็น มันบังเอิญมากที่ฉันไม่เคยเห็นใครถูกฆ่าในลักษณะนี้มาก่อน ดังนั้นฉันจึงอยากจะเปิดหูเปิดตา และเห็นฉากนั้นด้วยตัวของฉันเองในวันนี้!” เจอรัลด์ตอบอย่างเย็นชา

ทันทีที่สิ้นเสียง เจอรัลด์ก็ยกมือขึ้นขณะที่เขาหายใจเข้า และร่างของดาริโอก็พุ่งตรงเข้าไปในถังน้ำมันทันที

ขณะที่เขาสะบัดนิ้ว เปลวไฟอันร้อนแรงก็พุ่งออกมา

ตูม!

เปลวเพลิงลุกโชนขึ้นในชั่วพริบตา และดาริโอก็เริ่มกรีดร้องเสียงดังโหยหวนราวกับว่าเขาเป็นหมูที่กำลังจะถูกเชือด

“อ๊ะ!”

ยีลีนเอามือกุมศีรษะของเธอและเริ่มกรีดร้องด้วยความกลัว

ในขณะเดียวกัน ไทล่าและกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็พากันกลืนน้ำลายลงคอ และเหงื่อไหลท่วมตัวด้วยความหวาดผวาอย่างสุดขีด