มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1496

เสียงหัวเราะสั่นสะท้านไปทั่วบริเวณอยู่พักหนึ่ง และเมื่อคาร์ลอสหยุดหัวเราะ เขาก็วางมือทั้งสองข้างไว้ที่เอวด้วยความพึงพอใจ ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะเขมือบอาหารของเขาอย่างเต็มที่...

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันไปมองเจอรัลด์อีกครั้ง เขาก็ถึงกับตกตะลึงทันที

ในตอนแรก เขาสันนิษฐานว่าเจอรัลด์คงจะไม่สามารถต้านทานพลังอันยิ่งใหญ่ของเสียงหัวเราะของเขาได้ เนื่องจากมันสามารถเอาชนะเสียงทุกเสียงที่ดังอยู่ในบริเวณใกล้เคียงได้อย่างง่ายดาย และเมื่อมาถึงจุดนี้ เจอรัลด์ก็ควรจะเสียสติไปแล้วด้วยซ้ำ

ถึงกระนั้น ไม่เพียงแต่เจอรัลด์จะดูสบายดีเท่านั้น แต่เขายังล้วงมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขาขณะที่เขาจ้องกลับไปที่คาร์ลอสโดยไม่สะทกสะท้านอะไรเลย!

“…นี่มัน…เป็นไปได้ยังไงเนี่ย…?!” ชายชราพึมพำกับตัวเองด้วยความไม่เชื่ออย่างที่สุด

เจอรัลด์มองดูชายชราอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเขาจึงถือโอกาสถาม “เอาอย่างนี้ ท่านอาจารย์ซีนส์ โปรดหยุดหัวเราะก่อน… ฉันแค่มีอะไรอยากจะถาม”

และเป็นอีกครั้งที่คาร์ลอสตัดบทเจอรัลด์ด้วยการหัวเราะเสียงดังสนั่นหวั่นไหว และคราวนี้มันรุนแรงกว่าครั้งที่แล้วหลายเท่า!

“นายเป็นโรคจิตหรือยังไง?!” เจอรัลด์บ่นพึมพำ ขณะที่เขาเล็งไปที่คาร์ลอสก่อนจะตวัดนิ้วใส่เขา!

เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา คาร์ลอสก็ตระหนักว่ามีลำแสงพุ่งตรงมาที่เขา! ทันทีที่เขาหยุดหัวเราะ คาร์ลอสพยายามต้านทานการโจมตีที่ถาโถมเข้ามา แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้ตัวว่ามันสายเกินไปเสียแล้ว!

หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้น ร่างของคาร์ลอสก็ร่วงมาจากต้นไม้และตกลงบนพื้นอย่างแรง! เขานิ่งชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเจอรัลด์ด้วยความงุนงง

“นะ นั่น… ช่างเป็นการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่ง…!” ชายชราตกตะลึง ขณะที่เขาพูดตะกุกตะกัก

อันที่จริง เจอรัลด์โจมตีเขาเพียงเพื่อจะทำให้คาร์ลอสหุบปากเท่านั้น และเพื่อให้แน่ใจว่าการโจมตีนั้นจะไม่รุนแรงเกินไปสำหรับชายชรา เขายังตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาใช้พลังที่แท้จริงของเขาเพียงหนึ่งในพันเท่าเท่านั้น