มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1530

หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด ความกังวลใจและความหวาดกลัวของฮอยท์ก็เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุดในทันที เขารู้สึกได้ว่าเหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาที่หน้าผากของเขา มือของเขาสั่นจนแทบจะถือลูกปัดเอาไว้ไม่อยู่

“ฉันขอแนะนำให้แกคิดเรื่องนี้ให้ดี รู้ไว้เถอะว่าถ้าแกประมาทแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจัดการถอดชิ้นส่วนของแกออกให้หมด ในขณะที่แกมองดูร่างกายของแกแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนที่แกจะมีโอกาสได้เปิดใช้งานลูกปัดของเล่นนั้นด้วยซ้ำ… ฉันไม่ใช่คนที่ชอบพูดล้อเล่น เผื่อว่าแกจะสงสัย” เจอรัลด์ตอบ

“…นะ นั่น…!” ฮอยท์พึมพำ ขณะที่เขาจ้องมองการสังหารที่เจอรัลด์ทิ้งไว้เบื้องหลัง เขาประหม่าเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาอีก

ตอนนี้มือทั้งสองของฮอยท์สั่นอย่างรุนแรง เขาจ้องมองเจอรัลด์ที่กำลังยื่นมือออกมาเพื่อดึงลูกปัดของเขาไป

“แล้ว… นี่น่ะเหรอลูกปัดเจ้าพายุ?” เจอรัลด์ถาม ขณะสังเกตลูกปัดอย่างระมัดระวัง จริงอยู่ว่าเจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่อยู่ภายในลูกปัด

“ชะ ใช่!” ฮอยท์ตอบ ในขณะที่เขาพยักหน้าเหมือนคนงี่เง่า

หลังจากนั้น ดวงตาของทั้งฮอยท์และผู้นำวิญญาณก็เบิกกว้าง ขณะที่เจอรัลด์โยนลูกปัดขึ้นไปในอากาศ...

วินาทีที่มันถูกเปิดใช้งาน เมฆดำทะมึนก็โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และเริ่มกระจายไปทั่วเพดานอย่างรวดเร็ว...

ไม่กี่วินาที ก่อนที่สายฟ้าจะทำลายล้างทุกสิ่งฟาดลงมา เจอรัลด์ก็สะบัดนิ้วของเขาก่อนจะตะโกนออกมาว่า “กลับคืนไป!”

และทันใดนั้น เมฆดำก็กลายเป็นเพียงควันที่ล่องลอยในอากาศ ก่อนที่จะสลายหายไปจนหมดสิ้น

“…อะ อะไรกันน่ะ…?” ฮอยท์พึมพำ และถอยหลังไปสองก้าวก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น

ผู้นำวิญญาณเองก็หวาดกลัวจนหน้าซีดราวกับกระดาษ ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกตกใจที่ได้เห็นว่าฝีมือของเจอรัลด์พัฒนามาไกลแค่ไหนแล้ว

แม้ว่าเขาจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเจอรัลด์ไม่ใช่เพียงมนุษย์ธรรมดา แต่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเด็กหนุ่มจะมีความสามารถที่น่ากลัวถึงเพียงนี้...

อย่างไรก็ตาม เมื่อความกลัวและความตกใจผ่านพ้นไป ผู้นำวิญญาณก็เริ่มรู้สึกดีใจอย่างรวดเร็ว!