มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1642

“ผมขอโทษที่ก่อนหน้านี้มองคุณผิดไป จากที่ฟังดูแล้ว ผมหวังว่าเราจะร่วมมือกันไปตลอดภารกิจกู้ภัยนี้!” เควสกล่าวว่า

เจอรัลด์ไม่ใช่คนชอบใส่ใจเรื่องหยุมหยิม เขาเริ่มรู้สึกว่าเควสค่อนข้างเป็นคนดี ยิ่งไปกว่านั้นเควสยังเป็นนักผจญภัยมืออาชีพ ที่มีความกล้าหาญ และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย

เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ เจอรัลด์พบว่าตัวเองยิ้มในขณะที่เขากลับมาจับมือกับเควสพร้อมกับพูดว่า “เช่นกัน ขอให้ผมได้แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อน ผม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด!”

“เควส ลีน!” ตอบเควสด้วยรอยยิ้มกลับมาเช่นกัน

ต่อจากนั้น ทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งผล็อยหลับไปในตอนตีสาม…

เจ็ดโมงเช้าวันรุ่งขึ้น สมาชิกทีมกู้ภัยทั้งสิบห้าคนได้รวมตัวกันแล้ว และพร้อมที่จะออกเดินทางไปยังผาศักดิ์สิทธิ์

ในฐานะผู้ก่อตั้งกองกำลัง เควสคนแรกที่อยู่ในแถว ตามมาด้วยเจอรัลด์ แพทริค และสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีม

โชคดีที่สภาพอากาศค่อนข้างดี ดังนั้นการเดินทางของทีมกู้ภัยจึงค่อนข้างราบรื่น ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว นอกจากนั้น ความกดอากาศยังค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้น

เมื่อรู้สึกเช่นนั้น แพทริคและคนอื่น ๆ จึงรีบสวมหน้ากากออกซิเจน แพทริคยื่นมันมาให้กับเจอรัลด์หนึ่งอันเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ตอบสั้น ๆ ว่า “ไม่เป็นไรหรอก ผู้บัญชาการหวัง ผมไม่จำเป็นต้องใช้มัน!”

ความกดอากาศดังกล่าวไม่ได้มีผลอะไรกับเจอรัลด์ และเห็นได้ชัดว่าไม่มีผลอะไรกับเควสเช่นกัน เนื่องจากเขาปฏิเสธที่จะสวมหน้ากากออกซิเจน เควสเป็นนักผจญภัยที่ช่ำชอง และเขาคุ้นเคยในการรับมือกับความกดอากาศเช่นนี้อยู่แล้ว

ถึงกระนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวลถึงความปลอดภัยของเจอรัลด์อยู่เล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงหันไปถามว่า “คุณแน่ใจหรือว่าคุณไม่ต้องการมัน เจอรัลด์? ยิ่งเราปีนขึ้นไปสูงมากขึ้นเท่าไร ความกดอากาศก็จะยิ่งต่ำลงมากเท่านั้น ออกซิเจนในอากาศก็จะยิ่งน้อยลงไปอีก…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ส่ายหน้าก่อนจะตอบว่า “ไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมไม่จำเป็นต้องใช้มันจริง ๆ!”

ทุกคำพูดของเจอรัลด์ล้วนเป็นอย่างที่เขาหมายความ พลังลมปราณที่เข้มข้นในร่างกายของเขาช่วยลดผลกระทบด้านลบของความกดอากาศไปได้ ด้วยเหตุนี้ ไม่เพียงแต่เจอรัลด์จะไม่ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิเยือกแข็งเท่านั้น แต่เจอรัลด์ยังสามารถรักษาระดับการหายใจได้อย่างต่อเนื่องอีกด้วย

เบื้องหน้าของพวกเขามีเพียงหน้าผาสูงชันกั้นเอาไว้เท่านั้น! ซึ่งนั่นก็หมายความว่าวิธีเดียวที่จะมุ่งไปข้างหน้าได้ไกลกว่านี้ คือการปีนหน้าผาสูงชันข้างหน้าพวกเขาเท่านั้น...

เมื่อมองลงไปยังหุบเหวลึกสามร้อยฟุตที่อยู่เบื้องล่างของเขา เจอรัลด์พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าหากใครต่อใครได้เห็นความลึกของหน้าผานี้ จะต้องจะรู้สึกสยดสยองอย่างแน่นอน

ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นเหลืออยู่ เพราะหากพวกเขาหันหลังกลับและพยายามหาทางไปต่อทางอื่น พวกเขาจะต้องเสียเวลาและพลังงานมากเกินไป ด้วยเหตุนี้ หน้าผาสูงชันจึงดูเหมือนเป็นทางเดียวที่จะทำให้พวกเขาได้ไปต่ออย่างแท้จริง

โชคดีที่นี่ไม่ใช่การคล้องเชือกครั้งแรกของเควส เขาเคยปีนหน้าผาแบบนี้มาก่อน ดังนั้นนี้จึงไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับเขา

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงเฝ้าดูเควสจับเชือกที่มีตะขอเกี่ยวเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงมันไปยังก้อนหินบนยอดผา

หลังจากทดสอบว่าตะขอเกี่ยวเข้ากับก้อนหินได้มั่นคงเพียงใด เควสก็ปีนเชือกขึ้นไปอย่างง่ายดาย...