มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1646

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หลับตาลงอย่างเงียบงัน แผ่ญาณทิพย์ออกไปสแกนทั่วพื้นที่ที่เหลือบนยอดเขา...

น่าเศร้าที่ระยะของญาณทิพย์ของเขาค่อนข้างจำกัด ดังนั้นเขาจึงสามารถสแกนได้สูงเพียงไม่กี่ร้อยฟุตเท่านั้น แม้ว่านั่นจะไม่ใช่ขอบเขตเล็ก ๆ แต่อย่างใด แต่เจอรัลด์ก็ยังไม่สามารถหาร่องรอยของทีมผจญภัยอีกทีมได้

ในที่สุด เควสจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “…นี่… คุณคิดว่าทีมผจญภัยไม่อยู่ที่นี่เพราะ… พวกเขามุ่งหน้าขึ้นไปบนภูเขาแล้วงั้นเหรอ…?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หันไปมองเควส แม้ว่าคำถามของอีกฝ่ายจะฟังดูไร้สาระ แต่คำถามนั้นก็ไม่ได้ผิดเท่าไหร่ เนื่องจากไม่มีร่องรอยของทีมผจญภัยที่นี่เลย หนทางเดียวที่พวกเขาจะมุ่งไปได้โดยที่ไม่ได้บังเอิญมาปะทะกับทีมกู้ภัยระหว่างทางขึ้นไป ก็คือการปีนขึ้นไปบนภูเขาเท่านั้น…

“…อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ในเมื่อเรามาถึงที่นี่แล้ว เราก็ขึ้นไปตรวจสอบบนภูเขาให้แน่ใจกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบตกลง

จากนั้นทั้งคู่ก็ไต่ภูเขาต่อไป…

เนื่องจากก่อนหน้านี้หากไม่ได้เจอรัลด์คอยแทรกแซงพวกเขาคงถึงคราวตายไปแล้ว ตอนนี้เควสจึงไว้วางใจเจอรัลด์อย่างเต็มที่ เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขายังอยู่ใกล้เจอรัลด์ เขาก็จะรอดออกมาได้อย่างปลอดภัย...

แต่ทว่าหลังจากเดินไปได้ระยะหนึ่ง ท่ามกลางสายลมอ่อน ๆ และเกล็ดหิมะที่สัมผัสแก้มของพวกเขาตลอดเวลา ในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึงความสูง 11,000 ฟุตเหนือระดับน้ำทะเล…

เมื่อมาถึงจุดนี้ ก็พบถ้ำปรากฏขึ้นต่อสายตาพวกเขาทันที ด้วยความมืดมิดภายในถ้ำ เจอรัลด์และเควสจึงเริ่มระมัดระวังตัวทันที

ขณะที่ยืนอยู่ปากถ้ำ เควสเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “แปลกจัง… อยู่ ๆ ก็มีถ้ำตั้งขึ้นมาแบบนี้!”

“นั่นสิ… เราเข้าไปข้างในกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาเริ่มเดินเข้าไปในถ้ำ

หลังจากเข้าไปได้ไม่กี่ก้าว ทั้งคู่ก็หยิบแท่งเรืองแสงออกมาก่อนที่จะเปิดใช้งาน เมื่อได้แหล่งกำเนิดแสงแล้ว ทั้งคู่ก็เดินทางต่อเข้าไปในถ้ำ...