มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1647

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากการที่เจอรัลด์มาที่นี่เพียงเพื่อช่วยเธอ ก็หมายความว่าเขายังคงห่วงใยเธออยู่

เพราะอย่างไรเสีย ตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมาที่นี่ เพราะโนริมั่นใจว่าเธอไม่เคยพูดถึงการเดินทางไปผาศักดิ์สิทธิ์กับเขาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว โนริจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “…จะว่าไปแล้ว คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่?”

“ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ฉันไปยังคฤหาสน์ของเธอ และพ่อของเธอบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้” เจอรัลด์ตอบ

“อย่างนี้นี่เอง… แต่เดี๋ยวก่อนนะ การที่คุณมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าการฝึกสร้างยันต์กับนายท่านฮันต์จะหยุดชะงักใช่ไหม” โนริถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย

เดิมทีการที่เจอรัลด์จะได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ของเขามันไม่ง่ายเลย ด้วยเหตุนี้ โนริจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เจอรัลด์พลาดโอกาสในการเป็นศิษย์ของนายท่านฮันต์ต่อไป

แต่ทว่าเจอรัลด์กลับหัวเราะ ก่อนจะลูบหัวโนริเบา ๆ

เขาหยิบตราปรมาจารย์ยันต์ระดับหนึ่ง ซึ่งซ่อนอยู่ในเสื้อนอกของเขาออกมาแสดง จากนั้นเจอรัลด์จึงกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เป็นปรมาจารย์แล้ว! นี่คือหลักฐานไงล่ะ!”

“ตรายันต์ระดับปรมาจารย์ระดับหนึ่ง?! เท่าที่ผ่านมาแค่ครึ่งเดือน! คุณนี้มีพรสวรรค์จริง ๆ เจอรัลด์!” โนริอุทานด้วยความไม่เชื่อ ในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นประกาย

ในเมื่อเขาสามารถบรรลุอันดับได้อย่างรวดเร็วขนาดนั้น… นั่นแสดงว่าเขามีความสามารถและทรงพลังอย่างแท้จริง! ช่างหน้าชื่นชม!

“ว่ากันว่าโสมพาแน็กซ์อายุพันปีสามารถใช้ทำยาอัดเม็ดที่เรียกกันว่าโอสถคืนชีพ! กล่าวกันว่าเม็ดยานี้สามารถทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้!” โนริกระซิบ

"จริงเหรอ?" เจอรัลด์ถามด้วยความไม่เชื่อเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยังคงฝึกฝนเพื่อบรรลุทิพยญาณ แต่เจอรัลด์ก็เข้าใจว่ายังมีอะไรเกี่ยวกับโลกลึกลับนี้อีกมากที่เขาไม่รู้… แต่ถึงกับมียาที่สามารถทำให้คนตายฟื้นกลับขึ้นมาได้น่ะเหรอ? สำหรับเขาแล้ว นี่ถือว่าห่างไกลจากความเป็นจริงมากจนเกินไป เพราะแม้แต่คนที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับเขาก็ยังไม่อาจชุบชีวิตคนตายได้

โนริยักไหล่แล้วบอกว่านั่นเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น แม้แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าคำกล่าวอ้างนั้นจริงแท้เพียงใด

ในขณะนั้น เควสเดินเข้าไปหาทั้งคู่ก่อนที่จะรายงานว่า “หลังจากตรวจสอบแถวนี้จนทั่วแล้ว ผมพบว่ามีสมาชิกในทีมเพียงไม่กี่คนที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ที่เหลือก็สบายดี นั่นก็แปลว่าเราสามารถเก็บข้าวของ และเริ่มออกจากที่นี่กันได้แล้ว!”