มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1652

หลังจากนั้น โนริก็เริ่มเล่าให้พ่อของเธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบนผาศักดิ์สิทธิ์… ในตอนท้ายของเรื่องที่เธอเล่า แม้แต่โยชัวก็พบว่าเหตุการณ์นั้นกลับตาลปัตรอย่างยากจะเชื่อได้เล็กน้อย

เมื่อระลึกได้ว่าเจอรัลด์ยอมสละความปลอดภัยของตัวเอง เพื่อปกป้องทีมผจญภัยจากหมาป่าหิมะพวกนั้น… เขาก็รู้สึกได้ว่านั่นเป็นการกระทำที่กล้าหาญอย่างแท้จริง…

โยชัวลูบหลังลูกสาวแล้วปลอบว่า “อย่าห่วงไปเลย โนริ เจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน!”

โนริพยักหน้าตอบ หวังอย่างสุดหัวใจว่าเจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยเช่นกัน...

ในขณะเดียวกันในเมืองมายา เจอรัลด์กำลังทานอาหารพร้อมกับคุยกับจูน โดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกเลย

เขาไม่รู้ว่าโนริและคนอื่นๆ กำลังรอการกลับมาของเขาอย่างกระวนกระวายใจเพียงใด เจอรัลด์จิบชาก่อนจะมองไปที่จูนแล้วถามว่า “จะว่าไปแล้ว… คุณปกป้องสถานที่นี้มาตลอดเลยเหรอ? อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยออกไปจากที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว…?”

จูนส่ายหน้าเป็นคำตอบ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ฉันก็อยากจะออกไปเหมือนกัน แต่บอกตามตรง… น่าเสียดายที่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้!”

"คุณหมายความว่ายังไง?"

“มันมี… กำแพงล่องหนอะไรสักอย่างกั้นอยู่ กำแพงนั่นสร้างขึ้นมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ… เนื่องจากฉันได้รับหน้าที่ให้ดูแลเมืองมายา ฉันจึงไม่สามารถผ่านกำแพงล่องหนนั้นไปได้… แต่ไม่ต้องห่วง นอกจากฉันแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถผ่านมันไปได้ทั้งนั้น…” จูนตอบ ขณะที่เธอถอนหายใจ

การอยู่ที่นี่คนเดียวเป็นเวลานานโดยไม่ได้ติดต่อกับโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย… คงต้องทุกข์ทรมานไม่น้อยแน่…

ในขณะที่เจอรัลด์ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจูนเจ็บปวดมากแค่ไหน ขณะที่เธอพูดออกมาเช่นนั้น แต่เขาบอกได้เลยว่าเธอเองก็อยากจะออกไปจากที่นี่มากจริง ๆ...

ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์เองก็หวังว่าจูนจะไม่ออกสู่โลกภายนอก เนื่องจากโลกภายนอกนั้นอันตราย และเลวร้ายกว่าสภาพภายในเมืองมายามาก ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์ก็ได้แต่หวังว่าคนจากโลกภายนอกคนอื่น ๆ จะไม่สามารถค้นพบสถานที่ดังกล่าวได้

ท้ายที่สุดแล้ว มีโสมพาแน็กซ์อายุนับพันปีอยู่ที่นี่ หากใครต่อใครค้นพบการมีอยู่ของพวกมัน ย่อมทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างแน่นอน เพื่อป้องกันความโกลาหลเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ จะเป็นการดีที่สุดที่บางสิ่งยังคงไม่ถูกค้นพบ และจะเป็นเช่นนี้ต่อไป...

ตกดึกเจอรัลด์ซึ่งนั่งพิงเก้าอี้อยู่พักหนึ่งในที่สุดก็ถอยหลังไป… เขาหลับสนิทและนิ่งสงบ เจอรัลด์ไม่ได้รู้สึกสบายอย่างนี้มาพักใหญ่แล้ว…