มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1652
สรุปบท บทที่ 1652: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
สรุปตอน บทที่ 1652 – จากเรื่อง มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน โดย GoodNovel
ตอน บทที่ 1652 ของนิยายนิยาย ตลกเรื่องดัง มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน โดยนักเขียน GoodNovel เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลังจากนั้น โนริก็เริ่มเล่าให้พ่อของเธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบนผาศักดิ์สิทธิ์… ในตอนท้ายของเรื่องที่เธอเล่า แม้แต่โยชัวก็พบว่าเหตุการณ์นั้นกลับตาลปัตรอย่างยากจะเชื่อได้เล็กน้อย
เมื่อระลึกได้ว่าเจอรัลด์ยอมสละความปลอดภัยของตัวเอง เพื่อปกป้องทีมผจญภัยจากหมาป่าหิมะพวกนั้น… เขาก็รู้สึกได้ว่านั่นเป็นการกระทำที่กล้าหาญอย่างแท้จริง…
โยชัวลูบหลังลูกสาวแล้วปลอบว่า “อย่าห่วงไปเลย โนริ เจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน!”
โนริพยักหน้าตอบ หวังอย่างสุดหัวใจว่าเจอรัลด์จะกลับมาอย่างปลอดภัยเช่นกัน...
ในขณะเดียวกันในเมืองมายา เจอรัลด์กำลังทานอาหารพร้อมกับคุยกับจูน โดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกเลย
เขาไม่รู้ว่าโนริและคนอื่นๆ กำลังรอการกลับมาของเขาอย่างกระวนกระวายใจเพียงใด เจอรัลด์จิบชาก่อนจะมองไปที่จูนแล้วถามว่า “จะว่าไปแล้ว… คุณปกป้องสถานที่นี้มาตลอดเลยเหรอ? อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยออกไปจากที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว…?”
จูนส่ายหน้าเป็นคำตอบ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ฉันก็อยากจะออกไปเหมือนกัน แต่บอกตามตรง… น่าเสียดายที่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้!”
"คุณหมายความว่ายังไง?"
“มันมี… กำแพงล่องหนอะไรสักอย่างกั้นอยู่ กำแพงนั่นสร้างขึ้นมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ… เนื่องจากฉันได้รับหน้าที่ให้ดูแลเมืองมายา ฉันจึงไม่สามารถผ่านกำแพงล่องหนนั้นไปได้… แต่ไม่ต้องห่วง นอกจากฉันแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถผ่านมันไปได้ทั้งนั้น…” จูนตอบ ขณะที่เธอถอนหายใจ
การอยู่ที่นี่คนเดียวเป็นเวลานานโดยไม่ได้ติดต่อกับโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย… คงต้องทุกข์ทรมานไม่น้อยแน่…
ในขณะที่เจอรัลด์ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจูนเจ็บปวดมากแค่ไหน ขณะที่เธอพูดออกมาเช่นนั้น แต่เขาบอกได้เลยว่าเธอเองก็อยากจะออกไปจากที่นี่มากจริง ๆ...
ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์เองก็หวังว่าจูนจะไม่ออกสู่โลกภายนอก เนื่องจากโลกภายนอกนั้นอันตราย และเลวร้ายกว่าสภาพภายในเมืองมายามาก ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์ก็ได้แต่หวังว่าคนจากโลกภายนอกคนอื่น ๆ จะไม่สามารถค้นพบสถานที่ดังกล่าวได้
ท้ายที่สุดแล้ว มีโสมพาแน็กซ์อายุนับพันปีอยู่ที่นี่ หากใครต่อใครค้นพบการมีอยู่ของพวกมัน ย่อมทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างแน่นอน เพื่อป้องกันความโกลาหลเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ จะเป็นการดีที่สุดที่บางสิ่งยังคงไม่ถูกค้นพบ และจะเป็นเช่นนี้ต่อไป...
ตกดึกเจอรัลด์ซึ่งนั่งพิงเก้าอี้อยู่พักหนึ่งในที่สุดก็ถอยหลังไป… เขาหลับสนิทและนิ่งสงบ เจอรัลด์ไม่ได้รู้สึกสบายอย่างนี้มาพักใหญ่แล้ว…
“เข้าใจแล้ว… ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ก่อนจะเดินไปตามถนนที่ทอดยาว...
ขณะที่เขาเดินต่อไป ภาพเบื้องหน้าของเขาดูเหมือนจะบิดเบี้ยวอย่างกะทันหัน… และทันใดนั้น เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้อยู่ในเมืองมายาอีกต่อไป! เมื่อมองไปรอบ ๆ เจอรัลด์พบว่าตอนนี้เขาอยู่ในป่าที่เชิงเขาศักดิ์สิทธิ์...
แม้จะประหลาดใจ แต่เจอรัลด์ก็รู้ว่าเขาต้องเก็บสถานที่นี้เป็นความลับตราบไปชั่วชีวิต...
จากนั้นเขาก็เริ่มเดินออกจากป่า ไม่นานนักเขาก็มาถึงหน้าค่ายชั่วคราว น่าแปลกที่ทางออกอยู่ไม่ไกลจากเขาสักเท่าไหร่!
เมื่อยืนอยู่หน้าค่าย เจอรัลด์ก็เห็นว่าเควสและคนอื่น ๆ กำลังคุยกันอย่างจริงจังเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง...
พวกเขาใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ตัว แต่ในที่สุด โนริก็พบว่าเธอบังคับตัวเองให้มองออกไปนอกเต็นท์… และทันทีที่ทำเช่นนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที เจอรัลด์… เขายืนอยู่ตรงนั้น…
เขาปลอดภัย…!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...