มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1682

โนริถามเจอรัลด์สามคำถามติดต่อกัน

ริมฝีปากของเจอรัลด์โค้งขึ้น และเขาพูดกับพวกเขาว่า “ตั้งแต่นี้ไป ที่นี่จะเป็นที่พักของเรา ตอนนี้ฉันเป็นศิษย์ของคณบดีแล้ว!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ทั้งสามก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นกว่าเดิม

“พี่เจอรัลด์ คุณล้อพวกเราเล่นอีกแล้วหรือ? คุณเป็นศิษย์ของคณบดีจริง ๆ เหรอ?” ไซริลถามโดยมองเจอรัลด์อย่างสงสัย

“คิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องไม่มีใครเชื่อผม งั้นผมจะแสดงอะไรให้พวกคุณดู นี่คือป้ายไม้ประจำตัวที่คณบดีมอบให้ ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามอาจารย์อิคินก์ได้เลย!”

ขณะที่เจอรัลด์กำลังพูด เขาก็หยิบป้ายไม้ประจำตัวที่สุเมรุมอบให้เขาจากกระเป๋าของเขาและนำมาโชว์ให้พวกเขาดู

ในที่สุดโนริ เซลิกและไซริลก็เชื่อเขาแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่อาจารย์อิคินก์ดูเกรงใจเจอรัลด์มากถึงขนาดนั้น นั่นก็เพราะว่ามีเหตุผลนี้อยู่เบื้องหลังนั่นเอง

“เจอรัลด์ คุณนี่เจ๋งจริง ๆ! ได้เป็นถึงศิษย์ของคณบดี แถมยังได้อยู่ในสถานที่ดี ๆ แบบนี้ด้วย!” โนริยกย่องเจอรัลด์ และมองดูเขาด้วยความชื่นชม

“ฮ่า! ฮ่า!”

เจอรัลด์หัวเราะเบา ๆ

“แต่ตอนนี้พวกเธอทุกคนจะต้องอาศัยอยู่ที่นี่ร่วมกับฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องเหงา!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ โนริ เซลิก และไซริลก็ผงะไป พวกเขาไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์จะยอมให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่กับเขา

ในไม่ช้าเพื่อนทั้งสี่ก็ทำความสะอาดสถานที่อย่างคร่าว ๆ และไปทานอาหารเย็นที่โรงอาหารด้วยกัน

ในสำนักศึกษาไลคอม มีที่ที่ออกแบบเพื่อให้พวกเขาใช้สอยในการรับประทานอาหารโดยเฉพาะ โรงอาหารของที่นี่ไม่ต่างจากที่มีอยู่บนโลก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ การที่มันถูกสร้างขึ้นในโลกอีกใบหนึ่งเท่านั้น

สหายทั้งสี่คนไปยังโรงอาหารและหยิบอาหารขึ้นมา จากนั้นพวกเขาก็นั่งกินข้าวและพูดคุยกัน

“หลีกทางไปซะ! ถึงเวลาที่ชั้นเรียนระดับสูงจะได้รับประทานอาหารแล้ว พวกนายทุกคนใส่หัวออกไป!”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวและเย็นชาดังขึ้น