มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1688

หลังจากค้นพบเจ้าของเสียงแล้ว ความโกลาหลก็เกิดขึ้นท่ามกลางฝูงชนอีกครั้ง

ผู้ชายที่ทุกคนกำลังพูดถึงคือ เรย์ เลห์ตัน นักเรียนที่เก่งที่สุดในชั้นเรียนระดับสูง ความสามารถของเขาได้บรรลุถึงจิตวิญญาณระดับที่เจ็ดในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว

เรย์ลุกขึ้น และเดินมุ่งหน้าไปยังใจกลางลานประลอง ก่อนจะเผชิญหน้ากับเจอรัลด์ เขาชี้หน้าเจอรัลด์อย่างเยือกเย็นก่อนจะพูดว่า "ฉัน เรย์ เลห์ตัน และฉันขอท้านาย หากนายชนะ ฉันจะยินดีเชื่อฟังและคอยติดตามรับใช้นาย แต่ถ้าฉันชนะ นายจะต้องยกตำแหน่งนักเรียนที่ได้รับเลือกให้ฉัน และมาเป็นลูกน้องของฉัน!”

คำพูดของเรย์นั้นฟังดูเย่อหยิ่งและคุกคามอย่างเห็นได้ชัด

เจอรัลด์ไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ในทางกลับกัน เขาคิดว่าเรย์เป็นคนที่น่าสนใจมาก

เรย์เป็นคนตรงไปตรงมาและห้าวหาญ และเขากล้าที่จะแสดงถึงความไม่พอใจทันทีแทนที่จะทำอะไรสกปรกลับหลัง เขาสมควรได้รับความเคารพยกย่องเป็นอย่างยิ่ง

“ตกลง ฉันยอมรับคำท้า!”

เจอรัลด์ไม่คิดที่จะปฏิเสธเขา และตอบรับคำท้านั้นทันที

ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน เรย์พุ่งเข้าหาเจอรัลด์ราวกับเสือที่ดุร้ายที่มีพลังทำลายล้างไม่ต่างจากพายุทอร์นาโด เขาไม่รอให้อิคินก์ประกาศเปิดการต่อสู้ด้วยซ้ำ

เรย์มีร่างกายและกล้ามเนื้อที่แข็งแรง เขาชกหมัดไปที่เจอรัลด์อย่างแรง

การที่เรย์ไปถึงจิตวิญญาณระดับที่เจ็ดในอาณาจักรแห่งปราชญ์ได้นั้น ก็แสดงว่าเขาต้องมีพลังอันแข็งแกร่งอยู่แล้ว หากใครโดนหมัดของเขาเข้าไปจริง ๆ กระดูกของคนคนนั้นคงแหลกละเอียดอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ชอบต่อสู้กับคู่ต่อสู้เช่นนี้ นี่เป็นเพราะเขาสามารถทดสอบความแข็งแกร่งของร่างกายได้ในเวลาเดียวกัน

ช่วงเวลาต่อมา เจอรัลด์ก็ยื่นหมัดออกมาเช่นกัน

ปัง

หมัดของเจอรัลด์และหมัดของเรย์ปะทะกัน

ทันใดนั้น ทรายที่อยู่รอบ ๆ ลานประลองก็ปลิวว่อนไปทุกทิศทุกทาง คลื่นความร้อนที่เกิดขึ้นจากการปะกันอย่างรุนแรงล้อมรอบร่างของทั้งสองคนเอาไว้

พื้นด้านล่างที่ทั้งคู่ยืนอยู่เกิดแตกร้าวและยุบตัวลงไป มีหินจำนวนมากลอยขึ้นไปในอากาศ เห็นได้ชัดว่าผลที่ตามมาของการปะทะกันนั้นทรงพลังเพียงใด

ผลลัพธ์นี้ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนคาดหวัง เรย์เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักศึกษาไลคอม แต่ตอนนี้เขากลับพ่ายแพ้ให้กับเจอรัลด์ ซึ่งเขาก็ยอมรับความพ่ายแพ้นั้นด้วยความเต็มใจ ช่างเป็นข่าวที่น่าตกใจยิ่งนัก!

“นายแข็งแกร่งมาก! ฉันขอชื่นชมจากใจจริง!”

เรย์ยิ้มให้เจอรัลด์อย่างเป็นมิตร

“นายเองก็มีฝีมือไม่แพ้กัน ฉันหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้นะ!”

เจอรัลด์ยิ้มตอบอย่างสุภาพ ในขณะที่เขายื่นมือออกไปหาเรย์

"แน่นอน ถือเป็นเกียรติของฉันที่ได้เป็นเพื่อนกับนาย!” เรย์ยื่นมือออกไปจับมือกับเจอรัลด์โดยไม่รีรอ

ในขณะนั้น ทั้งสองเปรียบเสมือนผู้แข็งแกร่งที่ให้ความเคารพนับถือซึ่งกันและกัน ผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงมักจะได้รับความเคารพจากทุกคนเสมอ

เจอรัลด์รู้สึกว่าเรย์จะเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของเขา คงไม่มีนักสู้คนไหนที่ใจกว้างเท่าเรย์อีกแล้ว