มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1692

เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องแปลกที่ชะตากรรมของโลกจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไม่คาดคิดเช่นนี้

“…เอาล่ะ แต่… ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะครับ?” เจอรัลด์ถาม

“นั่นก็เป็นเพราะว่ามีเจตจำนงที่ซ่อนอยู่ภายในร่างกายของเธอแต่โบราณมาแล้ว หากเธอพัฒนาเจตจำนงนั้นได้อย่างเหมาะสม เธอก็จะสามารถต้านทานมาสรัสได้อย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเป็นความหวังสุดท้ายของโลกอย่างแท้จริง!” เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ อธิบายด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่น

เมื่อเห็นว่าคำพูดของเขาฟังดูสมเหตุสมผล เจอรัลด์จึงตอบว่า "...แล้วผมจะพัฒนาเจตจำนงนั้นได้อย่างไรล่ะครับ?"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ก็ประสานมือของเขาเข้าด้วยกัน ทันใดนั้น ม้วนคัมภีร์ม้วนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น...

หลังจากที่รับม้วนคัมภีร์มาแล้ว เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่ามีช่องบางอย่างอยู่ในนั้น เห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้บางอย่างสอดเข้าไปในช่องนั้นเพื่อเปิดม้วนคัมภีร์...

“นั่นคือคัมภีร์แห่งดวงดาว… เธอจะต้องใช้อัญมณีมาปลดล็อก เพื่อค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้น หลังจากนั้น เธอก็จะเริ่มพัฒนาเจตจำนงที่แฝงอยู่ในร่างกายของเธอได้ แต่จงรู้เอาไว้ว่ายังไม่มีใครสามารถค้นหาอัญมณีชิ้นนั้นเจอเลยสักคน!” เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ อธิบายในขณะที่เขามองเจอรัลด์ด้วยสายตาจริงจัง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะมองดูม้วนคัมภีร์นั้นอีกสักหน่อย ก่อนจะเก็บมันไว้ในแหวนเก็บของของเขา

เมื่อทำเสร็จแล้ว เจอรัลด์ก็หันไปหาเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ก่อนที่จะถามว่า “…ว่าแต่ว่า ความท้าทายที่ผมต้องเจอที่หอคอยเทวาลัยคืออะไรกันแน่ครับ?”

'ฉันมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบไม่ใช่หรอกเหรอ? แต่ทำไมตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเหมือนฉันมาที่นี่เพื่อรับภารกิจบางอย่าง?' เจอรัลด์คิดกับตัวเอง

“ฉันสร้างการทดสอบของหอคอยเทวาลัยไว้เป็นฉากบังหน้าเท่านั้น เป้าหมายของฉันคือการรอคอยการมาถึงของบุคคลที่ถูกกำหนดไว้มาโดยตลอด และในที่สุดเธอก็มาถึงในวันนี้ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่จำเป็นต้องผ่านการทดสอบแต่อย่างใด ท้ายที่สุดแล้ว การทดสอบทั้งหมดที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอเลยแม้แต่น้อย เวลาเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นฉันจะส่งเธอขึ้นไปบนยอดหอคอยทันที!” เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ตอบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็เพียงแต่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าขึ้นไปบนหอคอยด้วยความเร็วสูง...

วินาทีต่อมา จู่ ๆ เสียงตะโกนจากคนที่อยู่ข้างนอกก็ดังขึ้น “…เฮ้! มองขึ้นไปตรงนั้นสิ! ฉันเห็นแสงบางอย่างที่ด้านบนของหอคอย!”