มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1691

เมื่อประตูหอคอยถูกเลื่อนลง เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะมองสำรวจไปรอบ ๆ และพยายามรวบรวมสติและสมาธิของเขา อย่างไรก็ตาม ความมืดมิดทำให้เขามองอะไรไม่เห็นเลย...

ขณะที่เจอรัลด์กำลังสงสัยว่าจะทำอย่างไรต่อไป ก็มีลำแสงปรากฏขึ้นจากหอคอย! เมื่อมันสว่างขึ้นเรื่อย ๆ แสงที่เจิดจ้านั้น ก็ชวนให้นึกถึงกองไฟที่โหมกระหน่ำ...

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาวก็เดินออกมาจากแสงสว่าง...

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจอรัลด์ก็ถามทันที “…แล้วคุณคือ?”

“ฉันคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ในทวีปไลคอม และที่เธอกำลังเห็นอยู่ในขณะนี้ คือวิญญาณบรรพกาลร่างสุดท้ายที่ฉันทิ้งไว้ในหอคอยเทวาลัย ฉันถูกเรียกโดยการมาถึงของเธอ!” วิญญาณบรรพกาลอธิบาย ขณะที่มันจ้องมองไปที่เจอรัลด์

“คุณคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์งั้นเหรอ? และคุณหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าผมเป็นคนเรียกคุณออกมา?” เจอรัลด์ตอบด้วยความตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน ประการหนึ่ง เขาไม่ได้คาดคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นวิญญาณบรรพกาลของเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์…

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ก็หัวเราะคิกคักและยื่นมือออก… ก่อนที่จะดีดนิ้ว

ทันใดนั้นเอง เจอรัลด์ก็มองเห็นดวงดาวนับไม่ถ้วนที่ปรากฏขึ้นต่อหน้า! แม้ว่ามันอาจจะเป็นเพียงภาพลวงตา แต่มันก็ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่กลางอวกาศ…

แต่ก็ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ได้โบกมือของเขา... เผยให้เห็นฉากอีกฉากหนึ่งซึ่งสร้างความน่าอึดอัดใจให้เจอรัลด์เป็นอย่างมาก…

ทวีปนี้กลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง และตกอยู่ภายใต้ความโกลาหลโดยสิ้นเชิง! กระดูกจำนวนนับไม่ถ้วนที่กระจัดกระจายไปทั่วดินแดน และท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเมฆดำมืด เจอรัลด์รู้สึกสั่นสะท้านไปตามกระดูกสันหลังของเขา เมื่อมองภาพเหล่านั้น...

'นี่มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่...?' เจอรัลด์คิดกับตัวเอง