มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1720

“นี่มันอะไรกัน…?” เจอรัลด์ถามอย่างสงสัย

“…ก่อนอื่น สถานที่นี้เรียกว่าถ้ำฟิชกัท และสิ่งที่ถูกผนึกไว้ภายในเสาหินนี้เป็นดาบยาวโบราณที่รู้จักกันในชื่อ ดาบฟิชกัท” ผู้เฒ่าฮิวจ์อธิบาย ขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์

“…ดาบฟิชกัท?” เจอรัลด์ถามด้วยความงุนงงที่ได้ยินชื่อแปลก ๆ ของดาบยาว

หลังจากนั้น ผู้เฒ่าฮิวจ์ก็หยิบกระดาษม้วนขึ้นมาจากใต้เสื้อคลุมของเขา ขณะเปิดมันออกต่อหน้าเจอรัลด์ ภาพแรกที่เด็กหนุ่มเห็นคือชายหนุ่มรูปหล่อ แข็งแกร่ง รวมไปถึงชายชราที่ยืนอยู่ด้วยกันในสถานที่ที่ดูคล้ายกับที่พวกเขาอยู่ในปัจจุบันอย่างน่าทึ่ง… เรียกได้ว่ามันเป็นภาพวาดของทั้งสองคนที่กำลังอยู่ในถ้ำฟิชกัท!

“…นั่น… พวกเราเหรอ?” เจอรัลด์ถามด้วยความสับสนเต็มที่ในขณะนี้

ผู้เฒ่าฮิวจ์เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างช้า ๆ จากนั้นจึงตอบว่า “บิงโก มันแสดงให้เห็นว่าเราทั้งคู่ยืนอยู่ ณ จุดนี้แน่นอน... รู้ไหม ตอนที่ฉันเจอกระดาษแผ่นนี้ที่นี่ครั้งแรก และเห็นเนื้อหาภายใน ฉันจะรู้ได้ทันทีว่าฉันถูกลิขิตให้พาใครบางคนมาที่นี่… และในที่สุดนายก็ได้มาอยู่ที่นี่แล้ว!”

แน่นอนว่าเจอรัลด์ต้องประหลาดใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่เมื่อพิจารณาว่าผู้เฒ่าฮิวจ์มองเขาอย่างจริงจังแค่ไหน เจอรัลด์ก็บอกได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงที่ช่างเหนือจริงอย่างมาก ที่แผ่นหนังตรงหน้าจะแสดงให้เห็นถึงสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาได้อย่างแม่นยำ!

“…ทั้งหมดนี่มันอะไรกันแน่ ผู้เฒ่าฮิวจ์?” เจอรัลด์ถามด้วยความงุนงง ไม่อยากจมอยู่ในความสับสนอีกต่อไป

ภาพวาดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? ที่นี่คือที่แบบไหน? แล้วเหตุใดดาบยาวที่อยู่ตรงหน้าเขาจึงสำคัญนัก?

“พูดง่าย ๆ ก็คือ นายคือผู้โชคดี เจอรัลด์! ในเมื่อภาพวาดแสดงให้ฉันพานายมาที่นี่ ฉันก็มั่นใจว่านายคือผู้ถูกเลือกให้ชักดาบออกจากเสาหินต้นนี้!” ผู้เฒ่าฮิวจ์อธิบาย

"…ผมเหรอ? คุณแน่ใจได้ยังไง…? อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้ไม่ใช่เหรอ…?” เจอรัลด์ตอบ ยังไม่ค่อยเชื่อกับคำกล่าวอ้างผู้เฒ่าฮิวจ์สักเท่าไหร่