มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1730

ในตอนนี้เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาได้แล้ว โนริจึงพอหายใจหายคอได้โล่งขึ้น...

เจอรัลด์พยักหน้าตอบช้า ๆ และพบว่าเขาแทบไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวเลยด้วยซ้ำ

ถึงกระนั้น ขณะที่เขารู้สึกอ่อนแอเป็นอย่างมาก เจอรัลด์ก็สามารถบอกได้ว่าเขาได้พัฒนาขึ้นอีกระดับอย่างน่าประหลาดใจแล้ว! นั่นก็แปลว่าตอนนี้เขาอยู่ในระดับที่สี่ของอาณาจักรอวาตาร์...

หากเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาถึงได้รู้สึกอ่อนแอมากขนาดนี้ทั้งที่พัฒนาขึ้น? ช่างน่าสงสัยจริง ๆ…

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็พบว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับดาบแห่งอำนาจอย่างแน่นอน นั่นเพราะก่อนที่เขาจะหมดสติไป เขาพอจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า ไม่เพียงแต่พลังอันร้อนแรงของดาบไททันเท่านั้นที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา แต่พลังของเขาเองก็ยังถูกบางสิ่งบางอย่างดูดกลืนอย่างต่อเนื่องอีกด้วย

แต่ไม่ว่าอย่างไร ดาบแห่งอำนาจก็ถือเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างแท้จริง... จริง ๆ แล้วมันมีพลังมากกว่าดาบฟิชกัทเสียด้วยซ้ำ

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เหตุใดร่างเงาจึงไม่อาจสู้กับเจอรัลด์ได้ทั้งที่เขาถือมันอยู่? สิ่งที่เจอรัลด์บอกได้ คงเป็นเพราะเขาไม่ใช่ผู้ถูกลิขิตไว้ ด้วยเหตุนี้ ร่างเงาจึงไม่สามารถสืบทอดและใช้พลังของดาบได้อย่างเต็มศักยภาพ

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์ผู้มีชะตาถูกเลือกจึงต้องประสบกับพลังอันยิ่งใหญ่ของดาบ เนื่องจากดาบไททันยอมรับในตัวเขา จนทำให้เขาหมดสติไปในที่สุด...

หลังจากคิดมาสักพัก เจอรัลด์ก็รู้สึกว่ากระบวนการคิดของเขาฟังดูสมเหตุสมผล และความเจ็บปวดทั้งหมดนั้นมีไว้เพื่อที่เขาจะได้ครอบครองพลังทั้งหมดของดาบไททัน...

เมื่อคำถามของเขาได้รับคำตอบแล้ว เจอรัลด์ก็หยิบแอปเปิลแห่งสวรรค์ออกมาจากแหวนยุทธ ก่อนที่จะเคี้ยวมันอย่างช้า ๆ...

ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่เพียงช่วยให้เขาพัฒนาระดับพลังเยอะไปได้เท่านั้น แต่ยังสามารถรักษาอาการบาดเจ็บและฟื้นฟูพลังงานของเขาได้อีกด้วย มันเป็นยาวิเศษล้ำค่าอย่างแท้จริง…

หลังจากกินผลไม้เสร็จ เจอรัลด์ก็ฟื้นพละกำลังขึ้นมาได้ทันที และออร่าในร่างกายของเขาก็เริ่มคงที่...

ตอนนี้เขาหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว เจอรัลด์ก็ลุกจากเตียง ก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมกับโนริ...

“คุณคงเป็นพระเจ้าจริง ๆ ถึงได้สามารถทะลวงผ่านมาได้เร็วขนาดนี้ พี่เจอรัลด์! ไม่นึกเลยว่าคุณจะทะลวงเข้าสู่ระดับที่สี่ในอาณาจักรอวาตาร์แล้ว…คุณทรงพลังเกินไปแล้ว!” ไซริลยกย่องด้วยรอยยิ้ม

ท้ายที่สุดแล้ว คนธรรมดาสามัญแม้จะฝึกฝนมานานหลายทศวรรษ หรือหลายศตวรรษ ก็ไม่ง่ายที่จะผ่านไปได้สักระดับหนึ่ง! แต่เจอรัลด์คนนี้กลับผ่านระดับขึ้นไปได้อย่างง่ายดาย! หากผู้ที่บ่มเพาะตนมาเป็นเวลานานรู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงหงุดหงิดแทบตายแน่!

เจอรัลด์หัวเราะคิกคัก จึงตอบและเอ่ยด้วยน้ำเสียงถ่อมตัวว่า “ไม่ใช่อะไรแบบนั้นหรอก ฉันก็แค่โชคดีเท่านั้น!”

เรย์ส่ายหน้าและชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหยิบสัญลักษณ์สีดำออกมาแล้วยื่นให้เจอรัลด์ ขณะที่เอ่ยปากขึ้นว่า “ว่าก็ว่าเถอะนะ พี่เจอรัลด์ เมื่อวานคุณทิ้งสัญลักษณ์สีดำนี้ไว้… คุณได้มันมาจากไหนกัน?”

“อา สัญลักษณ์นี่คือสิ่งที่เหลืออยู่หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นเสียชีวิต ทำไม นายรู้อะไรเกี่ยวกับสัญลักษณ์นี้บ้าง” เจอรัลด์ถาม

เรย์พยักหน้าตอบแล้วอธิบายว่า “นี่เป็นสิ่งของชนิดพิเศษของนิกายวิญญาณ!”