มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1748

ตอนนี้เขาไม่ได้ไว้ท่าอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์อยากจะเล่นเกมต่อไปจนแทบทนไม่ไหว

ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ เจอรัลด์ก็ดูสนใจเกมนี้มากขึ้น แซนรี่ก็ตอบเพียงว่า "แน่นอน เราจะเล่นกันต่อ! เพราะเราเพิ่งจะเล่นกันได้ไม่กี่รอบเท่านั้น! ต่อจากนี้ผมจะไม่ออมมือให้คุณแล้วนะ คุณคลอฟอร์ด!”

เมื่อได้ยินประโยคเดิมอีกครั้ง เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองเริ่มเบื่อหน่ายกับคำพูดเหล่านั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ แซนรี่มั่นใจในตัวเองมากเกินไป ยิ่งเขามั่นใจมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจองหองมากขึ้นเท่านั้น และเมื่อเป็นเช่นนี้ เจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเรื่องราวต่าง ๆ คงไม่จบลงด้วยดีสักเท่าไหร่นะ

ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงเริ่มเขย่าลูกเต๋าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

ขณะที่เจอรัลด์เขย่าลูกเต๋าของเขาได้เวลาประมาณสองวินาที แซนรี่ยังคงเขย่าลูกเต๋าของเขาเองต่อไปอีกพักหนึ่ง ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังสามารถแยกแยะได้อย่างง่ายดายว่าลูกเต๋าของแซนรี่มีแต้มเท่าไหร่ ไม่ว่าเขาจะเขย่าลูกเต๋านานแค่ไหนแซนรี่ก็ไม่สามารถหลบหนีทักษะการฟังอันเฉียบคมของเจอรัลด์ได้ ถึงกระนั้น ความจริงที่ว่าแซนรี่คิดว่าการเขย่าลูกเต๋านานขึ้นอาจทำให้เจอรัลด์สับสนได้ก็ถือเป็นเรื่องน่าหัวเราะเป็นอย่างมาก

เมื่อแซนรี่หยุดเขย่าในที่สุด เขาก็ประกาศว่า "ทีนี้ก็สำคัญที่ผมจะได้เริ่มก่อนแล้ว คุณคลอฟอร์ด!"

แม้ว่าเจอรัลด์จะไม่ได้เล่นเกมนี้มานานแล้ว แต่เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าผู้แพ้มีสิทธิ์ตะโกนก่อน แต่ก็อีกนั่นแหละ ถึงแซนรี่จะตะโกนก่อนแล้วจะช่วยอะไร? อย่างไรเสียก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาชนะได้ การเขย่าลูกเต๋านานขึ้นก็เป็นแค่เรื่องที่ทำให้ต้องสิ้นเปลืองพลังงานมากขึ้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์สามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าลูกเต๋าของแซนรี่มีอยู่สามหก ห้าหนึ่ง และสี่หนึ่ง เนื่องจากลูกเต๋าของเขาที่พลอยในรอบนี้ไม่ได้ดีขนาดนั้น โอกาสในการชนะของเขาก็ยิ่งน้อยลงกว่าเดิม

หลังจากนั้นแซนรี่ก็ตะโกนว่า “สามสอง!”

เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจชั่วขณะไม่คาดคิดว่าแซนรี่จะตะโกนหมายเลขที่เขาไม่มีอยู่เลยด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามจะดักจับเขาอยู่... แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่ยอมให้แซนรี่เข้ามาขวางทาง

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเลือกที่จะไม่เปิดลูกเต๋าของแซนรี่ในตอนนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะชัดเจนเกินไป

เจอรัลด์กลับตะโกนบอกเลขลูกเต๋าของเขาเองว่า “สามห้า!”