ทันทีที่เจอรัลด์ยืนขึ้น เขาก็ตระหรักได้ว่าคนจำนวนมากในโรงอาหารต่างก็มองมาที่เขาด้วยความอัศจรรย์ใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าชายหญิงที่กำลังหารือและพูดคุยเกี่ยวกับเมาน์เทนท็อปวิลล่าเมื่อครู่
มันอาจเป็นเพราะเจอรัลด์ใจจดใจจ่อกับการโทรศัพท์ก่อนหน้านี้มากเกินไปและเขาลืมไปว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนที่เขาคุยกับโยเอล
ดังนั้น คำพูดทั้งหลายของเขาต้องทำให้ผู้คนรอบตัวเขาแปลกใจและตกตะลึงไปตาม ๆ กันแน่
“เฮอะ!”
บางคนได้ทำลายความเงียบขึ้นมาเนื่องจากเขาระเบิดหัวเราะออกมา
“บ้าไปแล้ว! ชายคนนี้ช่างน่าขันจริง ๆ เขาต้องการไปดูที่เมาน์เทนท็อปวิลล่าเหรอ?
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นไปได้ไหมว่าแรงกดดันในการได้รับการจ้างงานนั้นมีมากไปจนเปลี่ยนคนให้กลายเป็นคนบ้าได้?”
“ว่าไงนะ? เขายังพูดว่าเขาจะไปเป็นแขกวีไอพีด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า มาคุกเข่าต้อนรับเขากันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ช่างโง่บัดสบ…”
ทุกคนเริ่มหัวเราะ
บางคนก็เริ่มเยาะเย้ยเจอรัลด์โดยไม่ไว้หน้าเขาใด ๆ เลย
เจอรัลด์เพียงเช็ดปากของเขาก่อนจะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ไม่มีทางจะอธิบายตัวเองในสถานการณ์นี้ได้!
หลังจากออกจากประตูโรงเรียนมา เจอรัลด์ก็เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่งก่อนที่เขาจะมาที่เชิงเขาของเมาน์เทนท็อปวิลล่า ซึ่งเป็นที่จัดแสดงนิทรรศการ
ณ ตรงทางเข้า
มันถูกรายล้อมไปด้วยรถหรูหลากหลายคัน
และมีบุคคลที่มีอำนาจและสำคัญเดินเข้าออกกันอย่างต่อเนื่อง
เจอรัลด์สามารถมองเห็นทางเดินสองทางที่นำไปสู่ด้านในขณะที่เขายืนอยู่ตรงทางเข้า
ด้านหนึ่งคือทางวีไอพีและอีกด้านคือทางเดินของลูกค้าทั่วไป
และแน่นอน เพื่ออะไรกัน ลูกค้าทั่วไปที่นี่ก็ต่างเป็นคนพิเศษกันทั้งนั้น
“หืม? โยเอลอยู่ไหนกัน? ไม่ใช่เขาพูดว่าเขาจะรอฉันอยู่ตรงหน้าทางเข้าของทางเดินวีไอพีรึไง?”
เจอรัลด์มองไม่เห็นโยเอลเลย
มีทางเดินวีไอพีอีกทางหรือเปล่านะ?
เจอรัลด์คิดกับตัวเองสักพักก่อนที่เขาจะยกเท้าเดินเข้าไปในหอนิทรรศการ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน