มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1754

เมื่อมองไปที่ชายท้องใหญ่ที่กำลังจ้องมองเจอรัลด์และกลุ่มของเขา เจอรัลด์ก็รู้อยู่แล้วว่าเขากำลังหาเรื่อง พูดให้ถูกคือ เขารู้สึกว่าชายอ้วนนั้นเป็นโจรและอันธพาลในหมู่บ้าน

แม้ว่าเจอรัลด์จะไม่ค่อยอยากจะเสวนากับเขาหรือลูกน้องของเขามากนัก แต่เขาก็ยังคงยิ้มแย้มขณะที่เขาตอบบอกไปว่า "ก็มีแค่อาหารเล็กน้อยเท่านั้น แต่ชาวบ้านที่นี่ได้แลกเปลี่ยนและเอามันไปหมดแล้ว!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายร่างท้วมก็เงยหน้าขึ้นก่อนจะประกาศว่า “ฟังนะ! ฉันชื่อเฟน และฉันเป็นหัวหน้าของหมู่บ้านนี้! ในเมื่อนายมาถึงหมู่บ้านของฉัน นายก็ควรมอบของบางอย่างให้เราเป็นของฝาก! ไม่เช่นนั้นฉันคงจะปล่อยให้นายอยู่ที่นี่ง่าย ๆ ไม่ได้หรอก!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้ทันทีว่าเฟนเป็นพวกอันธพาลที่พยายามขู่กรรโชกพวกเขาเพื่อเงิน แม้ว่าคำขู่พวกนี้จะหลอกคนใจปลาซิวได้ แต่เจอรัลด์ก็มีประสบการณ์กับคนอย่างเฟนมาก่อน เหตุนี้เขาจึงไม่ยอมให้เฟนใช้ประโยชน์จากพวกเขา

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบอะไรเฟนซึ่งจ้องมองไปที่จูโน่และโนริอยู่พักหนึ่งก็เผยรอยยิ้มที่น่ากลัวก่อนจะพูดว่า “โอ้ สาวงามสองคนที่อยู่ด้านหลังดูเข้าท่าทีเดียว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ก้าวเข้ามาขวางระหว่างเขากับหญิงสาวทั้งสองทันที ก่อนที่จะจ้องมองตาเฟนตรงๆ ขณะที่พูดว่า "คุณครับ พวกเราเป็นพ่อค้าที่มาที่นี่เพื่อทำธุรกิจ! ตอนนี้เราขายสินค้าของเราหมดแล้ว เราจะไปแล้ว!”

ขณะที่เขาส่งสัญญาณให้จูโน่และโนริเริ่มเดินออกไป เจอรัลด์ก็ได้ยินเฟนตะโกนขึ้นด้วยความโกรธว่า “หยุดตรงนั้นเลยนะ! ฉันอนุญาตให้พวกนายไปแล้วเหรอ? ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าอยากจะอยู่ที่นี่ก็ต้องทิ้งของกำนัลเอาไว้! ไม่อย่างนั้นก็อย่าฝันเลยว่าจะได้ออกไปจากหมู่บ้านนี้!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเจอรัลด์ก็บูดบึ้งขึ้นทันที เมื่อมองไปที่เฟนซึ่งกำลังจ้องมองเขากลับมาด้วยสายตาหยิ่งผยอง เจอรัลด์ค่อนข้างแน่ใจว่าเขาสามารถจัดการกับชายอ้วนคนนี้ได้อย่างไม่เหลือบ่ากว่าแรง

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงคิดได้เพียงว่า 'ช่างไร้ยางอายจริง ๆ... ดูเหมือนว่าเขาอยากจะสู้กับฉันเสียเหลือเกิน! ก็ดี! ฉันเองก็จะจัดการกับหมอนี่อย่างไม่ลังเลเหมือนกัน! คิดจะหาเรื่องฉันอย่างนั้นหรือ… นายกำลังรนหาที่ตายแท้ ๆ!'

“แล้วคุณอยากจะให้ผมมอบอะไรให้ล่ะ?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ