มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1760

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจมาก หลังจากผ่านความพยายามมามากมาย ในที่สุดพวกเขาก็เข้าสู่ดินแดนของแวมไพร์ได้!

“…แต่จากความจริงที่ได้พบกับศพที่ตายลงไปเช่นนั้น… ก็หมายความว่าแวมไพร์บางตัวยังมีชีวิตอยู่! พวกนั้นเป็นศัตรูที่อันตรายเหลือเชื่อเลยล่ะ เพราะฉะนั้นทุกคนต้องระวังตัวไว้ให้ดีด้วย” ผู้เฒ่าฟลินท์เสริม

โดยทั่วไปแล้วแวมไพร์เป็นเผ่าพันธุ์อิสระที่แทบไม่เคยติดต่อกับผู้คนจากโลกภายนอกเลย มันอธิบายได้อย่างชัดเจนว่าทำไมพวกเขาถึงได้คับแค้นคนจากโลกภายนอกถึงขนาดนั้น นี่เป็นเหตุที่ทำให้พวกเขาโจมตีสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่แวมไพร์ทันทีที่ได้พบ

และช่วยไม่ได้ที่แวมไพร์โดยปกติแล้วจะรวดเร็วมากและยังสามารถฆ่าคนที่พวกเขาต้องการได้อย่างง่ายดายด้วย

“ไม่ต้องห่วงครับท่าน! พวกเราทุกคนต่างก็เชี่ยวชาญในการต่อสู้ ดังนั้นพวกเราก็จะไม่ออมมือให้กับพวกมันเช่นกัน! ด้วยเหตุนี้ ผมเชื่อว่าพวกแวมไพร์จะไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแน่!” เลคตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ไม่ตอบอะไรกลับไป…

หลังจากเดินต่อไปประมาณสิบนาที ในที่สุดทุกคนก็พ้นจากทางเดินที่ทอดยาวอย่างน้อยสองสามร้อยฟุตได้ แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเดินได้เร็วกว่านี้มากหากพวกเขาต้องการ แต่พวกเขาก็เลือกที่จะเดินอย่างช้า ๆ เนื่องจากมีกรวดแหลมคมทุกรูปแบบกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทุกคนจึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่รองเท้าของพวกเขามีส้นที่ค่อนข้างหนา...

กระทั่งสุดทางเดินปรากฏเป็นห้องโถงขนาดมหึมา… ตรงกลางห้องโถงมีกงล้อที่ทำหน้าที่เพิ่มความแปลกประหลาดและความลึกลับของพื้นที่เท่านั้น…

หลังจากมองไปรอบ ๆ เรย์ซึ่งกำลังประหลาดใจอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ว่า “น่าแปลกจริง ๆ! ไม่นึกเลยว่าจะมีสถานที่คล้ายปราสาทขนาดใหญ่เช่นนี้อยู่บนภูเขาด้วย!”

นั่นไม่ผิดไปจากความจริงเลย สถานที่แห่งนี้ใหญ่โตกว่าสุสานที่พวกเขาเคยเห็นในโลกแห่งวิญญาณมาก นั่นทำให้ดูคล้ายกับว่าแวมไพร์น่าจะมีอำนาจมหาศาลด้วย...

หลังจากนั้นคนอื่น ๆ ก็เริ่มสำรวจสภาพแวดล้อมของพวกเขาด้วยความสงสัย… เจอรัลด์และคนอื่น ๆ อีกสองสามคนรีบเดินเข้าหากงล้อที่อยู่กลางห้องโถงทันที…

เมื่อมองไปที่กงล้อ เรย์ก็เลยถามขึ้นว่า “คุณรู้ไหมว่ากงล้อนี้มีความหมายว่ายังไงกัน พี่คลอฟอร์ด”

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบ ผู้เฒ่าฟลินท์ก็อธิบายเช่นว่า “นี่คือกงล้อสุริยันจันทราของแวมไพร์! พวกเขาใช้สิ่งนี้ในการคำนวณเวลา!”

เมื่อหันไปเผชิญหน้ากับแหล่งที่มาของเสียง ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว เมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่ามีก้อนหินขนาดใหญ่หล่นลงมาและปิดกั้นทางเข้าปราสาทจนมิด!

“ทุกคน หลบ!” เจอรัลด์ตะโกนขณะที่เขาผลักผู้เฒ่าฟลินท์และสมาชิกทีมคนอื่น ๆ ลงไปที่พื้นอย่างรวดเร็ว

วินาทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วนก็เริ่มยิงออกมาจากกำแพงหินโดยรอบ!

น่าเศร้าที่สมาชิกในทีมของเลคบางคนไม่เร็วพอที่จะตอบสนองสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทัน ทำให้พวกเขาถูกลูกธนูพุ่งทะลุร่างไป! ไม่นานสมาชิกเหล่านั้นก็ล้มลงกับพื้น นอนจมกองเลือดของตัวเองตายไป...

สำหรับผู้ที่หลบได้ทันเวลา ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เพราะกลัวว่าลูกธนูจะแทงทะลุกระโหลกของพวกเขา...

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะมีเครื่องจักรสังหารอยู่ที่นี่ด้วย…