มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1769
สรุปบท บทที่ 1769: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
สรุปเนื้อหา บทที่ 1769 – มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน โดย GoodNovel
บท บทที่ 1769 ของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน ในหมวดนิยายนิยาย ตลก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"แน่นอน มีผู้คนนับไม่ถ้วนพยายามค้นหาโลงศพของบรรพบุรุษแวมไพร์ตนแรกเพื่อที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์ที่อยู่ภายในนั้น…” ผู้เฒ่าฟลินท์ตอบพร้อมกับพยักหน้า
“ไข่มุกแวมไพร์? คุณมาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งนั้นใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม
"ใช่แล้ว ไข่มุกแวมไพร์เป็นสิ่งที่จะทำให้ฉันได้ร่างใหม่!” ผู้เฒ่าฟลินท์อธิบาย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้า แม้ว่าสมบัติดังกล่าวจะฟังดูน่าสนใจ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก นั่นก็เพราะเขามาที่นี่เพียงแค่ช่วยเหลือผู้เฒ่าฟลินท์เท่านั้น
แต่หลังจากตรวจสอบอย่างพิถีพิถันแล้ว เจอรัลด์ก็พูดขึ้นว่า “…ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรอันตราย เรามาเปิดโลงศพกันเถอะ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็พยักหน้า เขาอยากที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์เป็นอย่างมาก
เมื่อไม่เห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์คัดค้าน เจอรัลด์จึงหันไปมองจูโน่และโนริก่อนจะพูดว่า “พวกคุณสองคน อยู่อยู่ให้ห่างจากเราหน่อย! ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็หนีไปเลย เข้าใจไหม”
แน่นอนว่าจูโน่และโนริเชื่อฟังแต่โดยดี พวกเธอเดินไปที่ปากทางเข้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยืนนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน ขณะที่รอให้เจอรัลด์และอีกสองคนเริ่มเปิดโลงศพ...
เมื่อเห็นว่าสาว ๆ อยู่ในระยะปลอดภัยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์จึงหันไปมองเรย์ก่อนที่จะสั่งว่า “เรย์ มานี่สิ! นายต้องเป็นผู้รับผิดชอบในการปลดโซ่สองมุมนั้น ส่วนโซ่สองมุมนี้จะเป็นหน้าที่ฉันเอง!”
เมื่อทั้งคู่เข้าประจำที่แล้ว เจอรัลด์และเรย์ก็เริ่มปลดโซ่โลงศพออกอย่างช้า ๆ… และเมื่อโซ่เส้นสุดท้ายถูกปลดออก โลงศพก็หล่นลงกับพื้นด้วยเสียงดัง 'ตุบ' ก่อนละอองฝุ่นที่อยู่บนโลงจะคลุ้งไปทั่ว!
เนื่องจากโลงศพอยู่ที่นี่มาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว มันจึงไม่น่าแปลกใจที่โลงจะเต็มไปด้วยฝุ่นขนาดนี้ และขั้นตอนต่อไปของพวกเขาก็คือการเปิดมันออก...
“…เอาล่ะ ยืนอยู่ตรงนั้นและช่วยฉันดันฝาโลงที!” เจอรัลด์สั่ง
“ได้เลย เจอรัลด์!” เรย์ตอบขณะทำตามที่ได้รับคำสั่ง…
ตอนนี้มือของชายชราสั่นเทา ผู้เฒ่าฟลินท์ตอบด้วยอารมณ์สั่นไหว "...ใช่... ใช่แล้ว... ในที่สุดฉันก็พบมันแล้ว... ไข่มุกแวมไพร์...! ไม่นึกเลยว่าจะถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีเช่นนี้…!”
แม้จะถือเป็นโอกาสอันน่ายินดี แต่ในตอนนั้นเองร่างของแวมไพร์ที่นอนอยู่ในโลงก็สลายกลายเป็นเถ้าถ่านก่อนจะมลายหายไป...
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยเหตุผลบางประการทำให้เขารู้สึกได้ว่านี่เป็นเรื่องผิดปกติ...
ขณะที่ชายชราเริ่มพึมพำกับตัวเองอย่างตื่นเต้นในทันทีขณะที่เดินไปชื่นชมไข่มุกอยู่อีกมุมหนึ่ง...
ในตอนนี้พฤติกรรมของเขาค่อนข้างแปลกไปเล็กน้อย เจอรัลด์และเรย์ทำได้แค่สบตากัน ภารกิจของพวกเขาถือว่าเสร็จสิ้นลงทันทีที่ได้เจอกับไข่มุก ด้วยเหตุนี้ มันก็หมายความว่าถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องออกจากสถานที่อันน่าสยดสยองนี้ไปได้เสียที...
เมื่อเป็นเช่นนั้น เจอรัลด์จึงเอ่ยขึ้นว่า “…เอาล่ะ ในเมื่อเราได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เราก็รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...