มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1769

"แน่นอน มีผู้คนนับไม่ถ้วนพยายามค้นหาโลงศพของบรรพบุรุษแวมไพร์ตนแรกเพื่อที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์ที่อยู่ภายในนั้น…” ผู้เฒ่าฟลินท์ตอบพร้อมกับพยักหน้า

“ไข่มุกแวมไพร์? คุณมาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งนั้นใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม

"ใช่แล้ว ไข่มุกแวมไพร์เป็นสิ่งที่จะทำให้ฉันได้ร่างใหม่!” ผู้เฒ่าฟลินท์อธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้า แม้ว่าสมบัติดังกล่าวจะฟังดูน่าสนใจ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก นั่นก็เพราะเขามาที่นี่เพียงแค่ช่วยเหลือผู้เฒ่าฟลินท์เท่านั้น

แต่หลังจากตรวจสอบอย่างพิถีพิถันแล้ว เจอรัลด์ก็พูดขึ้นว่า “…ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรอันตราย เรามาเปิดโลงศพกันเถอะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็พยักหน้า เขาอยากที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์เป็นอย่างมาก

เมื่อไม่เห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์คัดค้าน เจอรัลด์จึงหันไปมองจูโน่และโนริก่อนจะพูดว่า “พวกคุณสองคน อยู่อยู่ให้ห่างจากเราหน่อย! ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็หนีไปเลย เข้าใจไหม”

แน่นอนว่าจูโน่และโนริเชื่อฟังแต่โดยดี พวกเธอเดินไปที่ปากทางเข้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยืนนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน ขณะที่รอให้เจอรัลด์และอีกสองคนเริ่มเปิดโลงศพ...

เมื่อเห็นว่าสาว ๆ อยู่ในระยะปลอดภัยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์จึงหันไปมองเรย์ก่อนที่จะสั่งว่า “เรย์ มานี่สิ! นายต้องเป็นผู้รับผิดชอบในการปลดโซ่สองมุมนั้น ส่วนโซ่สองมุมนี้จะเป็นหน้าที่ฉันเอง!”

เมื่อทั้งคู่เข้าประจำที่แล้ว เจอรัลด์และเรย์ก็เริ่มปลดโซ่โลงศพออกอย่างช้า ๆ… และเมื่อโซ่เส้นสุดท้ายถูกปลดออก โลงศพก็หล่นลงกับพื้นด้วยเสียงดัง 'ตุบ' ก่อนละอองฝุ่นที่อยู่บนโลงจะคลุ้งไปทั่ว!

เนื่องจากโลงศพอยู่ที่นี่มาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว มันจึงไม่น่าแปลกใจที่โลงจะเต็มไปด้วยฝุ่นขนาดนี้ และขั้นตอนต่อไปของพวกเขาก็คือการเปิดมันออก...

“…เอาล่ะ ยืนอยู่ตรงนั้นและช่วยฉันดันฝาโลงที!” เจอรัลด์สั่ง

“ได้เลย เจอรัลด์!” เรย์ตอบขณะทำตามที่ได้รับคำสั่ง…