มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1770

แน่นอนว่าโนริ จูโน่ และเรย์ก็ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด

ขณะที่พวกเขากำลังเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมออกเดินทาง เรย์ก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงยืนอยู่ที่มุมเดิม แม้ว่าตอนนี้ร่างของเขาจะสั่นเทิ้มอย่างไม่มีเหตุผลก็ตาม...

เมื่อพบถึงความผิดปกติเล็ก ๆ นี้ เรย์จึงตะโกนออกไปว่า “ผู้เฒ่าฟลินท์ พวกเรากำลังจะไปกันแล้ว!”

แต่ทว่าวินาทีที่เขาพูดจบ ดวงตาของเรย์ก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์หันกลับมาจ้องมองเขา ด้วยดวงตาสีแดงเลือด...

เรย์ตะโกนออกไปด้วยความกลัวจนตัวสั่น “เอ่อ จ…เจอรัลด์? ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับผู้เฒ่าฟลินท์…!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันไปมองชายชราและแล้วก็พบว่าเขาต้องตกใจอย่างหนักเมื่อเห็นว่าสภาพของผู้เฒ่าฟลินท์ไม่ต่างไปจากเรย์

“…ผู้เฒ่าฟลินท์…? เป็นอะไรไหม?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิ้วของเขาขมวดมุ่น

แต่น่าเสียดาย นี่ไม่ใช่ผู้เฒ่าฟลินท์ที่พวกเขาเคยรู้จักอีกต่อไป แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะยังคงเดิม แต่ดวงตาสีแดงที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากปีศาจกระหายเลือด…

“เจอรัลด์ ดูที่คอของเขาสิ! มีแสงอยู่ในนั้นด้วย!” เรย์ตะโกน นั่นเป็นการกระตุ้นให้เจอรัลด์เพ่งความสนใจไปที่บริเวณลำคอของผู้เฒ่าฟลินท์

จากสิ่งที่เรย์สังเกตเห็น เขาก็พบว่ามีแสงสีแดงอยู่บริเวณนั้นจริง ๆ และตอนนั้นเองที่เจอรัลด์เข้าใจถึงความเป็นไปที่เกิดขึ้น ผู้เฒ่าฟลินท์คงกลืนกินไข่มุกแวมไพร์ไปแล้ว! ทำให้ตอนนี้เขากลายเป็นแวมไพร์กระหายเลือดไปโดยปริยาย!

เมื่อเกิดเสียงคำรามกึกก้อง ทุกคนมองไปยังมุมปากที่อ้ากว้างของผู้เฒ่าฟลินท์ซึ่งบัดนี้มีเลือดหยดด้วยดวงตาเบิกโพลง… ก่อนที่ชายชราจะรีบวิ่งไปหาเจอรัลด์และพรรคพวกของเขา!

แวมไพร์ชอบดื่มเลือดสดของสิ่งมีชีวิตมากที่สุด... ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้ว่าผู้เฒ่าฟลินท์คงมองว่าเขาและคนของเขาเป็นเพียงอาหารเท่านั้น!

เมื่อเข้าใจเช่นนั้นแล้ว เจอรัลด์ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าพร้อมตะโกนว่า “หนีไป! ทุกคน! ฉันจะจัดการกับเขาเอง!”