มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 177

“เจอรัลด์ นายไม่ได้โง่ใช่ไหม? รู้สึกเหมือนว่านายเรียนในมหาวิทยาลัยมาสามปีโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง ไม่ต้องงุนงงอีกต่อไปแล้ว รีบตาม ซามูเอล ดอว์น และคนอื่น ๆ เข้าไปในหอนิทรรศการสิ จริง ๆ นะ! ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าน้องสาวของฉันสนใจใครบางคนที่ต่ำต้อยได้อย่างนายได้อย่างไร!”

ริต้าตอบกลับอย่างเยือกเย็น

ไม่มีใครอยากจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เองก็อับอายมากเช่นกันในขณะนี้ ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเพิกเฉยต่อโยเอลและตามซามูเอลและคนที่เหลือเข้าไปในหอนิทรรศการ

ทางเดินวีไอพีและทางเดินทั่วไปมีตำแหน่งที่นั่งต่างกันมาก

คนเหล่านั้นที่เข้าจากทางวีไอพีทั้งหมดต่างก็นั่งอยู่ที่แถวหน้าของห้องโถงนิทรรศการ

และคนเหล่านั้นที่เข้าจากทางเดินทั่วไปเช่นเจอรัลด์สามารถนั่งได้อยู่แค่ข้างหลังของห้องโถงเท่านั้น

“เอ๋? ซามูเอล ใช่หรือเปล่า? เป็นไงบ้าง? พ่อของเธอสบายดีไหม?”

“คุณลุงไลท์ คุณก็มาที่นี่เหมือนกันเหรอครับ? พวกเราสบายดีครับ! พวกเราทุกคนสบายดี! พ่อของผมก็มักจะคิดถึงคุณ!”

ทันทีที่ซามูเอลเข้าไปในห้องโถง เขาก็พบกับคนรู้จักขอเขาสองสามคน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ยังเข้ามาทักทายเขาด้วย

“เออจริงสิ ซามูเอล สาวสวยสองคนนี้มากับเธอหรือเปล่า? คนไหนคือแฟนของเธอล่ะ?”

“พวกเธอทั้งคู่คือเพื่อนร่วมชั้นของผมครับ ผมยังไม่มีแฟนเลย ลุงไลท์!”

ซามุเอลตอบกลับขณะที่เขายิ้ม

ในอีกแง่หนึ่ง เขายังโบกมือทักทายกับคนอื่นบางคนที่คุ้นเคยกับเขาอีกด้วย

เอาตามตรง เขากำลังรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยเพราะเขารู้จักคนมากมายขณะที่เขารู้สึกว่าเขามีชื่อเสียงในสถานที่ไหน ๆ ก็ตาม!

“สวัสดีค่ะ คุณไวย์แอตต์ ไลท์ ฉันได้อ่านบทนำของคุณในห้วงเวลาทางเศรษฐกิจเมย์เบอร์รี่แล้ว!”

ดอว์นพูดถึงเรื่องบางอย่างที่ทรงเกียรติมากขึ้นมาขณะที่เธอปรับแต่งทรงผมของเธอให้มีลักษณะที่เป็นสุภาพสตรีมากขึ้น

“ทั้งหมดเหล่านั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย เออใช่สิ ซามูเอล ในฐานะลุงคนหนึ่ง ลุงต้องบอกเธอว่าการแต่งงานเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดและเป็นลำดับความสำคัญที่สูงที่สุดในชีวิต ดังนั้น เธอไม่ควรพลาดกับคนที่มีค่ามาก ๆ บางคน มิอย่างงั้น เธอจะเสียใจกับมันอย่างแน่นอน!”

หลังจากนั้น ไวย์แอตต์ก็จับมือกับดอว์น และไนร่า

ไวย์แอตต์เชี่ยวชาญในด้านห่วงโซ่อุปทานของอุปกรณ์ห้องครัวและห้องน้ำ เขาไม่ควรจะประมาทเพราะธุรกิจของเขานั้นจริง ๆ แล้วก็ค่อนข้างใหญ่

“คุณลุงไลท์ ผมจะจำทุกอย่างที่คุณเพิ่งพูดไปนะครับ! เออจริงสิ เมลานีไม่ได้มากับคุณในวันนี้ด้วยเหรอครับ?”

“เด็กหญิงคนนั้นของลุง! เธอเห็นเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนของเธอจากมหาวิทยาลัยซันนี่เดลและเธอก็ไปทักทายพวกเขา เธออยู่ชั้นปีที่สามของมหาวิทยาลัยแล้วด้วยแต่เธอก็ยังคงทำตัวบุ่มบ่ามเช่นนั้นอยู่เลย เธอทำให้ลุงกังวลมากจริง ๆ ลุงอยากจะหาแฟนหนุ่มดี ๆ สักคนให้เธอจริง ๆ นะ เฮ้! เด็กหญิงคนนั้นกลับมาแล้ว!”