มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1778

เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”

หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น

“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ

“ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า

ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!”

ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!”

เจอรัลด์ยิ้มอย่างมีนัยยะแล้วส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า “ขออภัยด้วย ผู้เฒ่าฟลินท์ แต่เราไม่เจออะไรเลย!”

จากนั้นทั้งคู่ก็ออกจากหอคอยไป…

ผู้เฒ่าฟลินท์คิดจะล้อเล่นกับใคร? ทำอย่างกับว่าเจอรัลด์จะยอมยกเบาะแสที่มีให้อย่างใดอย่างนั้น!

ในขณะนี้พวกเขาได้ออกจากนิกายทมิฬแห่งเมืองวิญญาณแล้ว เจอรัลด์และเรย์ก็รีบกลับไปที่ห้องทำงานของพวกเขาทันที...

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าคำพูดของเธอฟังดูสมเหตุสมผล

ด้วยข้อมูลดังกล่าว เจอรัลด์จึงสันนิษฐานว่าแหวนนี้ครั้งหนึ่งอาจเคยเป็นของคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ดแม้ว่าภายหลังเธอจะส่งต่อมันให้แก่เขาแล้วก็ตาม

“…ฉันคิดว่าการที่เราได้แหวนวงนี้มาก็ดีอยู่หรอกนะแต่เราคงไม่อาจจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้แค่เพราะมีแหวนวงนี้หรอกว่าไหมล่ะ…?” “เรย์พึมพำ

"…ไม่เลย ฉันเชื่อว่าแหวนหยกวงนี้จะช่วยให้เราตามหาเขาเจอได้อย่างแน่นอน! อันที่จริง ฉันรู้แล้วว่าเหยื่อรายต่อไปของเขาจะเป็นใคร!” เจอรัลด์ประกาศด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

หลังจากนั้น เขาก็เดินออกจากห้องทำงานไปทันที เรย์ทำได้เพียงเดินตามหลังเขาไปเท่านั้น

เมื่อพวกเขาลงไปชั้นล่าง เจอรัลด์ก็โยนกุญแจรถให้เรย์ก่อนที่จะพูดว่า “นายขับรถเถอะ จุดหมายปลายทางของเราคือสำนักงานเขต!”