มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1777

เช้าวันรุ่งขึ้น เจอรัลด์ก็พาเรย์ออกเดินทางไปกับเขาด้วย

“เราจะไปที่ไหนกันแต่เช้าพี่เจอรัลด์?” เรย์ถามอย่างงุนงง

ในช่วงรายวันที่ผ่านมานี้เขาไม่ได้หลับได้นอนเลย แต่พอเมื่อมีโอกาสได้นอนบนเตียงอุ่น เจอรัลด์ก็ยังลากเขาออกไปแต่เช้าอีก! มันทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออกจริง ๆ

“เรากำลังจะไปนิกายทมิฬแห่งเมืองวิญญาณ!” เจอรัลด์ตอบ

ขณะที่พวกเขาคุยกัน ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงหอคอยแห่งนิกายทมิฬแห่งเมืองวิญญาณ...

นับตั้งแต่การตามล่าเอ็มเบอร์ลอร์ดเริ่มขึ้น การก่อสร้างนิกายทมิฬก็ถูกระงับ หอคอยถูกปิดตาย แต่การสร้างถูกหยุดกะทันหัน ทำให้หลายคนต้องตกงาน

ดังสุภาษิตที่ว่า 'กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ'

แต่ในก้าวเดินก่อนที่จะถึงทางเข้าหอคอย ทั้งคู่ก็พบว่าประตูถูกล็อกไว้ด้วยโซ่ อีกทั้งถูกปิดผนึกเอาไว้อีกด้วย!

“ที่นี้คุณจะให้เราเข้าไปยังไงล่ะ พี่เจอรัลด์” เรย์ถาม

เจอรัลด์ไม่ได้ให้คำตอบ แต่เดินไปรอบ ๆ หอคอย มองจนทั่วกระทั่งในที่สุดเขาก็พบช่องระบายอากาศที่บริเวณด้านหลังของหอคอย

เมื่อถอดฝาช่องระบายอากาศออก เจอรัลด์ก็เริ่มคลานเข้าไปในนั้น! เมื่อได้เห็นเช่นนั้น เรย์ก็รู้ว่าสิ่งที่เขาทำได้คือคลานตามเข้าไปเท่านั้น...

หลังจากคลานไปได้สักพัก ทั้งคู่ก็เข้าไปถึงห้องน้ำชั้นสามของหอคอยในที่สุด

เมื่อรู้ว่าห้องของเอ็มเบอร์ลอร์ดอยู่บนชั้นที่สิบหก เจอรัลด์จึงมุ่งหน้าไปที่บันไดและเริ่มวิ่งขึ้นไปจนสุดทาง! แม้จะวิ่งไปจนสุดแล้ว ใบหน้าของเจอรัลด์ก็แทบไม่เปลี่ยนไปเลย อีกทั้งหัวใจของเขาไม่ได้เต้นถี่ขึ้นด้วย มิหนำซ้ำเขาแทบไม่รู้สึกเหนื่อยหอบเลยแม้แต่น้อย!

และหลังจากค้นหามาระยะหนึ่ง ในที่สุดเจอรัลด์ก็พบกับหีบไม้เล็ก ๆ ในห้องนั้น มันเป็นเพียงหีบไม้เก่าเรียบ ๆ ไม่มีอะไรดูเป็นพิเศษ แต่ความจริงที่ว่าคนที่มีสถานะสูงส่งอย่างเอ็มเบอร์ลอร์ดมีเพียงหีบไม้ที่ดูธรรมดาเช่นนี้เพื่อนับว่าเป็นเรื่องแปลกพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงคิดว่ากล่องไม้ทีนี้จะต้องมีบางสิ่งที่สำคัญสำหรับเอ็มเบอร์ลอร์ดอย่างแน่นอน และเขาคงลืมเอามันติดตัวไปด้วย

ทันทีที่เปิดกล่องเพื่อดูว่าเขาพูดถูก เจอรัลด์ก็เห็นแหวนที่ทำจากหยกสีเขียวปรากฏขึ้นตรงหน้า…และด้วยความหมองคล้ำของแหวนหยกวงนี้ ย่อมแสดงว่ามันเก่ามาก…

หลังจากตรวจดูแหวนอยู่สักพัก เจอรัลด์ก็วางมันกลับเข้าไปในกล่องไม้ก่อนจะสอดกล่องนั้นเข้าไปในกระเป๋าของเขาด้วยตั้งใจจะนำมันกลับไปด้วย

ในขณะนั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวตะโกนว่า “นั่นใคร?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์และเรย์ก็หันไปมองที่ประตูทันที...แต่กลับรู้ว่านั่นคือผู้เฒ่าฟลินท์และผู้ชายอีกสองสามคน!