มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 187

“คุณคลอฟอร์ด มันเป็นการเข้าใจผิด! มันไม่มีอะไรนอกจากเป็นความเข้าใจผิดกันครับ!”

เจคอปวิตกกังวลอย่างมาก

“ความเข้าใจผิดอะไรเหรอครับ? ตอนนี้ผมยังไม่แม้แต่จะเอาตัวรอดในเมืองเมย์เบอร์รี่ได้ด้วยซ้ำ ให้เขาออกจากมหาวิทยาลัยเร็ว ๆ เถอะ!”

เจอรัลด์ต้องการจะเซ็นแบบฟอร์ม

“คุณคลอฟอร์ดครับ ผมผิดเอง ผมผิดไปแล้วจริง ๆ จริง ๆ แล้ว ผมแค่สามารถลงโทษคุณสถานเบาได้สำหรับเรื่องนี้ แต่ผมฟังคนอื่นและต้องการจะขับไล่คุณออกจากมหาวิทยาลัย”

ถ้าอธิการบดีรู้ว่าเขาต้องการไล่คุณคลอฟอร์ดแห่งเมย์เบอร์รี่ออกจากมหาวิทยาลัย เขาคงจะถูกทำให้ย่อยยับแน่

แม้ว่าอธิการบดีจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็คงจะถูกทำให้ย่อยยับอย่างแน่นอนและถูกทำโทษอย่างหนักเนื่องจากเขาต้องการขับไล่คุณคลอฟอร์ด

“ก็ได้ งั้นจะทำอย่างไรต่อไปกับเหตุการณ์นี้? แคสแซนดร้าได้ขอให้นักเรียนคนหนึ่งทำเรื่องเช่นนี้ในที่สาธารณะ แน่นอนว่ามันเป็นการทำร้ายการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียนคนนั้นอย่างมาก!”

เจอรัลด์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบางอย่างตอนไหน

เมื่อเขาจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้ เขาไม่ใช่คนขี้อายและขี้คลาดอย่างที่เขาเคยเป็นมาก่อน

เดี๋ยวนี้ เขาจะพูดในสิ่งที่เขาอยากจะพูดอย่างตรงไปตรงมา

“อย่างกังวลไปเลยครับ คุณคลอฟอร์ด ผมจะจัดการกับมันอย่างยุติธรรม”

“นอกจากนี้ ช่วยบริจาคเงิน 70,000 ดอลลาร์ภายใต้ชื่อของ ‘ผู้ชายธรรมดา’ ให้กับเลย์ลาด้วย ผมจะให้เงินคุณในภายหลัง ขอบคุณครับ!”

“คุณสุภาพมากเกินไปแล้ว!”

เจคอปยิ้มอย่างมีความสุข

จากนั้นเจอรัลด์ก็พยักหน้าให้เล็กน้อย

และเขาก็ลุกยืนขึ้นและจากไป

ด้านนอกของสำนักงาน

บางคนถอนหายใจ “เจอรัลด์จะถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่ เขามีชีวิตที่น่าสมเพชที่นี่มานานถึงสามปีแล้ว ตอนนี้ เขาไม่สามารถจะเรียนจบได้อีกด้วย”

แคสแซนดร้ากอดอกต่อหน้าเธอด้วยการจำนนและยิ้มอย่างขมขื่น

“ดีแล้วที่เขาถูกไล่ออก มันจะดีกว่ามากถ้าเขาไม่สามารถจากเมืองเมย์เบอร์รี่ไปโดยที่ไม่บาดเจ็บใด ๆ เขากล้าดียังไงมาทำร้ายวิคเตอร์!”

พวกเธอยังคงโกรธเจอรัลด์อยู่

ในตอนนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

พวกเธอทั้งหมดอยากจะพุ่งเข้าหาทางเจอรัลด์และยิ้มเยาะให้เขาอย่างขันแข็งอีกครั้ง รวมถึงแคสแซนดร้าด้วย

“เจอรัลด์ โปรดระวังด้วยนะ มีชั้นบันไดเล็ก ๆ ที่นี่หลังจากการตกแต่งใหม่”

“ส่วนเธอ เธอเป็นประธานของสหภาพนักศึกษามาสามปีแล้วตอนนี้ แต่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย หากมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้น เธอก็มักจะขอความช่วยเหลือจากภาควิชาอยู่เสมอ เธอทำอะไรได้อีกนอกเหนือจากนี้? เธอแค่ดำรงตำแหน่งประธานของสหภาพนักศึกษาเอาไว้ก่อนละกัน ถ้ามีผู้สมัครที่ดีกว่านี้ เราจะให้เธอลาออก!”

“อ่า?”

“เป็นอะไรไปล่ะ?”

เจคอปตะคอกใส่วิตนีย์ก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปในสำนักงานของเขาพร้อมกับเอามือไขว้หลังไว้

วิตนีย์คิด ‘บ้าเอ้ย! ฉันยังไม่ได้พูดเลยสักคำด้วยซ้ำ!”

‘แต่ทำไม?!’

‘ทำไมเป็นงั้นล่ะ?’

ขณะที่วิตนีย์และแคสแซนดร้ากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น พวกเธอก็หันไปมองเจอรัลด์อย่างเย็นชา

เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้น เขาก็หันหลังเดินจากไป ในไม่ช้า เขาก็คงจะได้ยินข่าวบางอย่างเกี่ยวกับวิคเตอร์

พวกเขามักจะประณามเขาและดูถูกเขาอยู่เสมอ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เขาจะแก้แค้นพวกเขา

เจอรัลด์ย้อนกลับไปที่ชั้นเรียน และเขาก็ตระหนักได้ว่าฮาร์เปอร์และคนอื่น ๆ จากไปแล้ว

เขาจึงกลับไปที่หอพักของเขาและล้มตัวลงนอนบนเตียง เขาบอกฮาร์เปอร์และคนอื่น ๆ ว่ามันไม่เป็นไรแล้วตอนนี้ เขาดูเวลาและรู้ว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว เขาจึงตัดสินใจเล่นโทรศัพท์สักพักก่อนจะเข้านอน