มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 186

“ทำไมคุณต้องรีบร้อนขนาดนั้น? ผมยังไม่แม้แต่จะกรอกแบบฟอร์มให้เสร็จด้วยซ้ำ ผมจะรับสายเมื่อผมกรอกเสร็จ!”

มีคนมากมายที่จะโทรหาเขา ตามปกติแล้ว เจอรัลด์จะรับสายทันที

แต่เขาไม่ต้องการทำแบบนั้น เมื่อได้เห็นว่าเจคอปรู้สึกกังวลเพียงใด

เออจริงสิ เจอรัลด์เคยทานข้าวสองครั้งกับคุณเรนมาก่อน พวกเขารู้จักกันและกันเป็นอย่างดี

พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีมารยาทอะไรขนาดนั้นต่อกัน

“ทำไมนายยังคงกรอกแบบฟอร์มอยู่? ไปรับโทรศัพท์สิ! ทำไมคุณเรนถึงโทรหานาย? รีบรับสายเร็วเข้า!”

สายเรียกดับไปแล้ว

เพราะไม่มีใครกดรับสายเป็นเวลานาน ดังนั้นสายจึงวางไปทันที

เจคอปยิ้มเยาะ “เจอรัลด์ นายเป็นคนโง่จริง ๆ! นายสมควรได้รับมันสำหรับเป็นคน…”

โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

“เร็ว! รีบรับโทรศัพท์!”

คราวนี้ เจคอปรีบคว้าปากกาออกไปจากมือของเจอรัลด์ทันที

จากนั้นเขาช่วยเจอรัลด์กดรับสายและวางมันไว้ข้างหูของเขา

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้แม้แต่จะยื่นมือออกไปเพื่อรับโทรศัพท์จากเจคอปด้วยซ้ำ เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นแบบนั้น ในทางกลับกัน เจคอปโน้มตัวเข้าหาเจอรัลด์และช่วยเขาถือโทรศัพท์เอาไว้ในมือ โดยการถือมันไว้ใกล้หูของเจอรัลด์ และฉากนั้นก็ดูค่อนข้างตลก

แต่เจคอปไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องอื่นใดเลยเพื่ออนาคตของแล้ว

เขาไม่ได้สนใจว่าคุณเรนมีธุระอะไรในใจของเขา ที่ต้องโทรหาเจอรัลด์ แต่เขาตัดสินใจจะทักทายคุณเรนในตอนท้ายของการโทร

“คุณเรน สวัสดีครับ!”

เจอรัลด์ยิ้มเล็กน้อย

“เจอรัลด์ ผมโทรหาคุณเมื่อครู่ ทำไมคุณไม่รับสายล่ะ? คุณยุ่งอยู่หรือเปล่าครับ?

เบอร์นาร์ดยิ้มและพูดขึ้น

เบอร์นาร์ดเคยพบกับเจอรัลด์มาสองสามครั้งแล้ว และเขาค่อนข้างมีความประทับใจที่ดีให้กับเจอรัลด์

ตอนที่เจอรัลด์ได้ยินเกี่ยวกับโครงการการกุศลโดยการจัดตั้งโรงเรียนประถมสก๊อตฮาว เขาก็สัญญาว่าจะดำเนินการโครงการทั้งหมดต่อทันทีโดยไม่ลังเลใจเลย เขายังจัดหาเงินทุนให้โดยทันทีอีกด้วย

นอกจากนี้ คนหนุ่มที่ร่ำรวยเช่นเขาช่างเป็นคนที่เป็นมิตรและถ่อมตัวเช่นนี้ ไม่นานหลังจากนั้นเบอร์นาร์ดก็ค่อนข้างจะสนิทสนมกับเขา

“หืม ผมกำลังยุ่งอยู่กับการกรอกใบสมัครเพื่อหยุดเรียนกลางคันเมื่อสักครู่ ผู้อำนวยการภาควิชาได้สั่งห้ามไม่ให้ผมศึกษาที่นี่ต่อจากนี้ไป! เออจริงสิ คุณเรน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

เจอรัลด์ยิ้ม เขาคิดว่ามันเป็นสายเรียกจากแซค แต่เขาไม่เคยคิดว่านั่นคือสายจากคุณเรน

“นาย…”