มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 230

“เพราะฉันไม่ต้องการอยู่ในความสัมพันธ์นี้อีกต่อไป!” เจอรัลด์โพล่งออกมาโดยไม่รีรอ

“นายว่าไงนะ?!”

“เอิ่ม อลิซ มีเรื่องเข้าใจผิดครั้งใหญ่ ฉัน...ฉันไม่ได้ไปที่นั่นเพื่อตามจีบเธอ อะแฮ่ม ที่นั่น ฉันพูดมันออกไปแล้ว วันนั้นฉันไปที่นั่นก็เพื่อต้องการจะขอมีล่า เพื่อนร่วมหลักสูตรในภาควิชาของเธอคนหนึ่ง ออกไปทานมื้อเย็นกัน แต่อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ฉันเข้าไป พวกผู้หญิงจากภาควิชาของเธอก็เริ่มมาล้องรอบฉัน พวกเธอคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อสารภาพรักต่อเธอ! หลังจากนั้น…”

เจอรัลด์โพล่งทุกอย่างที่เขาอั้นไว้ในหัวใจของเขามาโดยตลอดออกมา

อลิซเริ่มหายใจแรง ทุก ๆ คำพูดที่เจอรัลด์พูดมันเหมือนกับหนามแหลมที่ทิ่มแทงเข้าไปในใจของเธออย่างรุนแรง เธอรู้สึกว่าร่างกายที่อ่อนโยนของเธอสั่นสะท้าน

“จากนั้น ฉันก็บังเอิญปรากฎตัวขึ้น และฉันยังเข้าใจผิดว่านายอยู่ที่นั่นเพื่อจะสารภาพรักกับฉันใช่ไหม? นอกจากนี้ ฉันยังสัญญาว่าจะเป็นแฟนสาวของนายด้วย ใช่หรือเปล่า?” อลิซตอบพร้อมกับคิ้วขมวดแน่น

“ใช่! ฉันไม่สามารถอธิบายสถานการณ์นั้นที่นั่นได้ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ ผลที่ตามมามันคงจะน่าอับอายเกินกว่าที่เธอจะทนไหว!”

“ฮ่า! ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วตอนนี้ กลายเป็นว่าฉัน อลิซ ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนโง่คนหนึ่ง! ฉันถูกหลอกใช้เล่ห์เหลี่ยมด้วยความชำนาญมาโดยตลอดเลยสินะ!” อลิซตอบกลับอย่างเย็นชา

เธอได้พยายามอย่างเต็มที่จะได้ใกล้ชิดกับเขา แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ถูกตบก่อนที่เธอจะสามารถทำอย่างงั้นได้ด้วยซ้ำ

อลิซรู้สึกเหมือนเป็นตัวตลก

ตอนที่เธอตกหลุมรักและได้มีความสัมพันธ์ครั้งแรกของเธอ เธอก็คิดว่าควินตันคือคนที่ได้ช่วยเหลือเธอ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตกลงคบกันกับเขาในตอนแรก สุดท้ายเธอก็ลงเอยด้วยการทำให้ตัวเองอับอาย

จากนั้น เธอก็มีความสัมพันธ์ครั้งที่สอง นั่นคือเจอรัลด์ เขาคือคนที่มักจะช่วยเหลือเธอเสมอมา แต่อย่างไรก็ตาม เขาได้ปฏิเสธเธอและทำให้เธอรู้สึกอับอายอย่างที่สุด

พอกันที! เธอสุดจะทนแล้วจริง ๆ !

ไม่ใช่ว่าการหาแฟนหนุ่มที่มั่งคั่ง และประพฤติดีคือทั้งหมดที่เธอต้องการหรอกหรือ?

มันเกือบจะเป็นเรื่องธรรมดา แล้วทำไมมันยากลำบากมากสำเธอที่จะบรรลุเป้าหมายได้ล่ะ?

เพี๊ยะ!!!

อลิซตบเจอรัลด์อย่างแรงด้วยความหงุดหงิดและโกรธ

“นายมันเป็นคนโง่ เจอรัลด์! ทั้งหมดที่นายมีก็แค่เงินเล็กน้อยเท่านั้น! นายคิดว่าฉันจะเป็นคนที่ถูกเยาะเย้ยแบบนั้นเหรอ? คอยดูเหอะ! วันหนึ่ง ฉันคนนี้ อลิซ จะหาแฟนที่โคตรจะร่ำรวยให้ตัวเองได้แน่นอน ฉันจะทำให้นายเสียใจกับการกระทำของนายในวันนี้!”

ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นเท่านั้น หลังจากการตบเจอรัลด์ อลิซก็จ้องมองเขาด้วยความเกลียดชังและความแค้นใจในสายตาของเธอก่อนที่จะหันกลับและเดินจากไป

เจอรัลด์สัมผัสใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว

จากนั้นมุมปากของเขาก็กระดกขึ้นขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่น

“อืม ฉันไม่ควรจะพูดแบบนี้ แต่ตอนนี้ใครจะร่ำรวยกว่าฉันได้อย่างไรในโลกนี้? อะแฮ่ม!”

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ก็ถูกแก้ไข และเขาก็ได้ทำทุกอย่างอย่างชัดเจน เจอรัลด์ รู้สึกดีใจและโล่งอกอย่างมากเช่นกันที่เขาไม่ได้สร้างบาดแผลลึกเกินไปให้กับอลิซ

“ทำไมเธอถึงอยากจะนัดพบล่ะ?” เจอรัลด์ถาม

“ฉันต้องมีเหตุผลที่จะมองหานายด้วยเหรอ?” มีล่าโต้แย้งขึ้นมา และรู้สึกรำคาญ

“ไม่ แต่ฉันแค่ถามเพราะเธอบอกฉันว่าเธอมีบางอย่างจะพูด มันคือเรื่องอะไรเหรอ?”

“ช่างมันเถอะ! ไม่มีอะไรอีกต่อไปแล้ว!”

บีบ...บีบ...บีบ...

มีล่าวางสายกะทันหัน

เจอรัลด์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะเป็นบ้าแล้ว เขารู้สึกกระวนกระวายใจและยุ่งเหยิงมาก

ผู้หญิงนั้นยากที่จะรับมือด้วย พวกเธอพูดน้อย และผู้หญิงฉลาดยิ่งแย่กว่าด้วยซ้ำ!

เขาไม่มีทางจะเข้าใจหรือคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของสาว ๆ

อาร์ก! ช่างเหอะ!

เขาควรจะมองหามีล่าอีกครั้ง...