มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 239

“เจอรัลด์ ทุกคนที่จะมาปรากฏตัวที่นั่นต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง และมีอิทธิพลกัน เพื่อนของฉันรู้ว่านายเป็นนักเรียนของฉัน ดังนั้น นายควรจะทำงานให้ดีในคืนนี้ ถ้านายกล้าทำให้ฉันอับอาย นายรอให้ฉันมาจัดการนายได้เลย!” แคสแซนดร้าพูดอย่างหยาบคาย

เจอรัลด์ไม่ได้ตอบอะไรและเอาแต่มองไปข้างนอกหน้าต่างต่อไป

“ระวังพฤติกรรมของนายให้ดี!” แคสแซนดร้าเปล่งเสียงทางจมูกก่อนที่เธอจะหยุดพูดและมุ่งความสนใจไปที่การขับรถในท้ายที่สุด

วันนี้แคสแซนดร้าแต่งตัวได้น่าดึงดูดและเร้าใจ ความจริงแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของเจอรัลด์ที่อยู่ใกล้ชิดเธอแบบนี้ เขาได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ และเขาคงจะโกหกถ้าเขาบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่น่าดึงดูดใจ

ขณะที่เจอรัลด์ถลำลึกอยู่ในความคิดของเขา พวกเขาก็ได้มาถึงตรงทางเข้าของบาร์ร้านใหม่แห่งย่านการค้าเมย์เบอร์รี่กันแล้ว

รถหรูทั้งคันใหญ่ และคันเล็กจอดอยู่ด้านหน้าตรงทางเข้าของร้าน และผู้คนมากมายก็กำลังเดินเข้าออกกัน

เจอรัลด์ยังเห็นว่าฟลินท์ก็ได้ส่งสแตนดอกไม้ไว้ข้างทางเข้าของบาร์เช่นกัน ไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่ เขาก็ต้องแสดงความเคารพอยู่ดี ในเมื่อพวกเขากำลังจะทำงานบนย่านเดียวกันนี้

แม้แต่ไมเคิลเอง เจ้านายคนใหม่ของพวกเขา ก็ได้ส่งสแตนดอกไม้เพื่อเป็นการอวยพรให้กับพวกเขาอีกด้วยเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าเจ้าของบาร์คนใหม่นี้มีเส้นสายที่ดี และมีอำนาจมากเหมือนกัน

“แคสแซนดร้า ทำไมเธอเพิ่งจะมาที่นี่ล่ะ? ฉันรอเธอมานานแล้วนะ!”

คนคู่หนึ่งที่จับมือกันโผล่ออกมาจากกลุ่มคนขณะที่พวกเขาเดินมาและกล่าวทักทายแคสแซนดร้า

“ฉันขอโทษนะ! ฉันสายไปหน่อย เพราะรถติดนั่น ยินดีด้วยนะ แคสซี่! ฉันหวังว่าธุรกิจของเธอจะรุ่งเรืองต่อไป!” แคสแซนดร้าพูดกับผู้หญิงคนนั้นที่เห็นได้ชัดว่าเป็นภรรยาของเจ้าของบาร์

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันมีความสุขที่เธอสามารถมาที่นี่ได้ จริงสิ เธอพาคนมาช่วยฉันด้วยไหม?”

“อืม ฉันพามาคนหนึ่ง เขาอยู่นี่!”

ทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อไป

เจอรัลด์รู้สึกเบื่อ เขาจึงมองไปที่สแตนดอกไม้เพื่อดูว่ามีชื่อใดบ้างที่เขาจำได้

ทันใดนั้นแคสแซนดร้าก็ลากเจอรัลด์ไปหาแคสซี่

“นายหญิงกำลังเรียกหานาย”

“โอ้! โอ้! สวัสดีครับ! ผมชื่อเจอรัลด์”

เจอรัลด์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว และยื่นมืออกไปเพื่อการจับมืออย่างไม่รู้ตัว

สถานการณ์ก็เริ่มอึดอัดขึ้น

แคสซี่ และคนรักของเธอจ้องไปที่มือของเจอรัลด์ด้วยการแสดงออกที่แข็งกร้าวบนใบหน้าของพวกเขา

เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?

ไม่ใช่ว่าเขาเป็นเพียงลูกจ้างพาร์ทไทม์หรอกหรือ? เขาคิดว่าเขามีค่าพอที่จะจับมือพวกเขาจริง ๆ หรือ?

คนมากมายในปัจจุบันนี้ให้ความสำคัญกับหน้าตาและและชื่อเสียงของพวกเขาเป็นอย่างมาก ดังนั้น มารยาทจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม หากช่วงว่างสถานะของทั้งสองฝ่ายมีมากเกินไป การจับมือกันก็จะเป็นการค่อนข้างไม่ให้เกียรติกัน

นั่นคือ ความคิดของแคสซี่

เธอทำได้เพียงแค่ยิ้มอย่างดูถูกเท่านั้น

“นายกำลังทำอะไร? ดึงมือเจ้ากรรมของนายกลับเดี๋ยวนี้!” แคสแซนดร้าตะคอก

“โปรดทำความเข้าใจในตนเองสักเล็กน้อยนะ ได้ไหม? แคสซี่ ทำไมเธอไม่หาอะไรให้เขาทำตอนนี้ล่ะ?”

“โอเค เขาสามารถไปที่บาร์ และช่วยเสริฟ์เครื่องดื่ม หรือหาอะไรทำบางอย่าง…”

แคสซี่ก็มองไปที่เจอรัลด์เช่นกันก่อนที่เธอจะส่ายหัวของเธอด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเธอ

และก็เช่นนั้นแหละ เจอรัลด์จึงกลายมาเป็นเด็กเสริฟที่บาร์นี้

ตามปกติแล้วแคสแซนดร้าจะติดตามแคสซี่ นายหญิง เข้าไปที่ห้องที่หรูที่สุดในบาร์

สถานประกอบการแห่งนี้มีชีวิตชีวาและแน่นขนัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืนนี้เนื่องจากทายาทที่ร่ำรวยมากมายต่างก็มาอยู่ที่นี่กัน

“แขกที่โต๊ะหกต้องการเบียร์สามโหล!”

“อะไรนะ? แต่ฉันยุ่งมากเกินไปที่จะไปที่นั่นได้! มีแขกเยอะมากเกินไปในคืนนี้! พวกเราไม่ได้คาดหวังเรื่องนี้กันโดยสิ้นเชิง แม่งเอ้ย! นายกำลังยืนอยู่เฉย ๆ หรืออะไรเนี่ย? ทำไมนายไม่ไปเสริฟ์เบียร์ที่โต๊ะหกล่ะ?”

พนักงานเสริฟ์สาวที่บาร์ชี้ไปที่เจอรัลด์ ที่เพิ่งจะนั่งลงพักหลังจากการขนย้ายลังไวน์

“เร็วเข้าสิ!”

พนักงานเสริฟ์คนนั้นพูดขึ้นเสียงอีกครั้ง

เจอรัลด์ไม่มั่นใจว่าเขาควรจะทำมัน หรือเพิกเฉยต่อการเรียกนั้นไปซะ

หลังจากการคิดสักพัก เขาก็ตัดสินใจจะทำมันเนื่องจากเขาก็ได้รับงานนี้ไปแล้วอยู่ดี

ดังนั้น เขาจึงคว้าเบียร์และมุ่งหน้าไปทางโต๊ะหก

…..

ที่โต๊ะหก

“เอาน่า พี่น้องทั้งหลาย! พวกเธอมีความสุขหรือเปล่า? ฉัน ซาบิ จะเลี้ยงทุกคนในคืนนี้เอง! ทุกคนมาสนุกกัน! พวกเราจะไม่กลับบ้านจนกว่าพวกเราจะเมากันสุด ๆ!”