มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 259

ดูเหมือนราวกับว่าเจสลินกำลังพยายามจะพูดว่า ‘เจอรัลด์ นายไม่มีวันจะคาดคิดถึงเรื่องนี้ใช่ไหม? ฉัน เจสลิน จริง ๆ แล้วสามารถลงเอยในสถานการณ์ที่ดีแบบนี้ในวันนี้ได้ นักธุรกิจท้องถิ่นอย่างสิลาจริง ๆ แล้วชื่นชอบฉัน และต้อนรับฉันในฐานะพี่น้องบุญธรรมของเขา! เขายังซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า และสิ่งของอื่น ๆ มากมายให้ฉันอีกด้วยซ้ำ!’

เจสลินต้องการจะคืนความอัปยศอดสูที่เขาได้ทำให้เธอต้องประสบในอดีต

และแน่นอน เจอรัลด์เมินเฉยต่อเธอในขณะที่เขายังคงกินข้าวของเขาต่อไป

ตามปกติแล้วอลิซก็สังเกตเห็นในสิ่งที่เจสลินทำมาตลอด

ความจริงแล้ว ตอนที่เธอเดินเข้ามาในโรงอาหารเมื่อครู่อลิซก็สังเกตเห็นแล้วว่าเจอรัลด์อยู่ที่นี่

แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงชำเลืองมองไปที่เจอรัลด์ก่อนที่เธอจะมองไปทางอื่นด้วยอารมณ์โกรธ

เมื่อพูดถึงว่าอลิซได้รู้จักมักคุ้นกับสิลาได้อย่างไร เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับเจอรัลด์เช่นกัน

เจอรัลด์เขี่ยอลิซทิ้งในสวนสาธารณะขนาดเล็กเมื่อวันก่อนก่อนที่เขาจะไปไล่ตามมีล่าแทนไม่ใช่หรือไง?

เธอรู้สึกอับอาย และโกรธมากในตอนนั้น เธอจึงบังเอิญได้พบกับสิลาโดยบังเอิญ

หลังจากสิลาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนในวีแชท พวกเขาทั้งสองก็กลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ตามตรงแล้วเธอได้พบกับสิลาก็เพราะความเสียหายต่อความภาคภูมิใจในตนเองเองของเธอ เนื่องจากเจอรัลด์ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้น อลิซจึงไม่รู้สึกต้องการให้ตัวเองคุยกับเจอรัลด์อีกต่อไป!

เธอสามารถหาผู้ชายคนอื่น ๆ ที่ดีกว่าเจอรัลด์เป็นร้อยเท่าได้เหมือนกัน! ฮึ่ม!

“เออจริงสิ มีล่า ไม่ใช่ว่าเธอพูดว่าเธอมีเรื่องบางอย่างจะบอกฉันหรอกเหรอ? เกิดอะไรล่ะ?” เจอรัลด์ถอนความคิดของเขาและถามคำถามมีล่าขณะที่เขายังคงกินต่อไป

“โอ้ ใช่ เป็นเรื่องที่ฉันกำลังจะที่สถานีฮ่องกงโทรทัศน์สำหรับแผนการเรียนสามเดือนน่ะ ฉันจะเดินทางวันมะรืนนะ ฉันได้ลงทะเบียนแล้ว และต้องการไปที่นั่นเพื่อที่ฉันจะสามารถได้เรียนรู้และศึกษาเพิ่มเติม หลังจากนั้น ฉันจะกลับมาที่เมืองเมย์เบอร์รี่เพื่อหาที่ฝึกงาน!” มีล่าตอบ

“ให้ตายเถอะ! ทำไมมันกระทันหันขนาดนี้ล่ะ?” เจอรัลด์ตกตะลึง

“ฉันได้รับการแจ้งเตือนเมื่อเช้านี้ จากนั้นฉันก็เริ่มดำเนินการลงทะเบียนต่อ หลังจากที่ลงชื่อสมัครแล้ว ฉันก็ได้เข้าร่วมประชุมเป็นเวลาทั้งวัน ระยะเวลาการศึกษาเป็นเวลาสามเดือน! ฉันก็อยากจะอยู่ในเมืองเมย์เบอร์รี่ด้วยเหมือนกัน แต่ฉันไม่อยากจะอยู่ภายใต้ครอบครัวของฉันกับเงาของนายตลอดเวลา! ฉันต้องการจะพิสูจน์ตัวเองให้ได้!” มีล่าตอบอย่างหนักแน่น

เจอรัลด์รู้สึกหดหู่เล็กน้อย ขณะที่เขาพยักหน้า “ไม่เป็นไร พวกเราควรเรียนรู้เพิ่มเติมเพราะพวกเรายังเด็ก ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น แต่ฉันก็มีแผนการศึกษาของฉันเหมือนกัน”

นี่ไม่ใช่การเลิกรา อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกฝืนใจเล็กน้อยเพราะพวกเขาจะต้องแยกจากกันถึงสามเดือนเต็ม

มีล่าจับมือของเจอรัลด์ขณะที่เธอยิ้มและกล่าวว่า “นายสามารถมาเยี่ยมฉันได้ตลอดเวลาที่นายต้องการ! ฉันจะรอนายอยู่แล้ว!”

“โอเค เอาล่ะถ้างั้น ฉันจะไปเจอเธอเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันมีเวลา!”

ยังไงซะ เขาได้ยินพี่สาวพูดไว้ว่าที่ตั้งหลักของครอบครัวของเขาอยู่ที่นอร์ทเบย์ ดังนั้น พวกเขาอาจจะมีที่ดินและอุตสาหกรรมมากมายในฮ่องกงก็ได้

เมื่อเวลานั้นมาถึง เขาก็แค่ต้องบอกกล่าวพวกเขาล่วงหน้า และเขาถึงจะสามารถโล่งใจได้แม้ตอนที่มีล่าอยู่ที่นั่น

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่านี่มันเหมือนกับละครมาก

ตอนที่เขายากจนในอดีต เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบได้ทอดทิ้งเขา

ตอนนี้ที่เขามีเงิน แต่เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นหนี้โลกทั้งใบนี้

สำหรับอลิซ เจอรัลด์ไม่ต้องการจะคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป

โชคดี เขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับเธอมากนัก เจอรัลด์ไม่อยากจะมีอะไรเกี่ยวข้องข้องกับผู้หญิงที่มีบุคลิกแบบนี้จริง ๆ และไม่ต้องพูดถึงเจสลิน

ในวันที่สามหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็ได้ไปส่งมีล่าขึ้นเครื่อง

หลังจากการส่งมีล่าแล้ว เจอรัลด์ก็ดูนิ่งสงบมากขึ้น ถ้าเขาไม่มีอะไรจะทำ เขาจะเรียนรู้เกี่ยวกับความรู้ที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐศาสตร์และการจัดการหรือเขาจะดูประเด็นการพัฒนาของภูเขายอร์คนอร์ท

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็ผ่านไปแล้วสามวันตั้งแต่มีล่าได้จากไป

มันเป็นวันเสาร์ในตอนบ่าย และเจอรัลด์กำลังนอนอยู่บนเตียงขณะที่เขากำลังเล่นโทรศัพท์ของเขาเนื่องจากว่าเขากำลังว่าง ทันใดนั้นฮาร์เปอร์ก็เข้ามา และถามขึ้นอย่างกังวลใจ “เจอรัลด์ เจอรัลด์ นายเห็นเบนจามินบ้างไหม?”

“ไม่อ่ะ พวกนายไปร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ด้วยกันไม่ใช่หรือไง?” เจอรัลด์คิดว่าพวกเขาจะอยู่ที่ร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ในเวลานี้แน่นอน

ช่วงสองวันก่อนที่ผ่านมา มีบางอย่างผิดปกติกับเบนจามิน เขารู้สึกหดหู่ใจมากในทุก ๆ วัน แต่อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่พูดอะไรเลยเมื่อเจอรัลด์หรือคนอื่น ๆ ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้!

พูดง่าย ๆ คน ๆ หนึ่งที่เคยมีชีวิตชีวามาตลอดจู่ ๆ ก็กลายมาเป็นคนเงียบขรึม นี่มันแปลกมาก

ตอนที่พวกเขากินข้าวด้วยกันในตอนเที่ยง ฮาร์เปอร์ได้ขอให้เบนจามินไปที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่กับเขาเพื่อคลายความเบื่อหน่าย

อย่างไรก็ตาม ก็ไม่เจอเขาที่ไหนเลยในตอนเย็น!