มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 265

“น้องชาย นี่นายถูกทุบตีจริงเหรอ? พวกเขายังทุบตีนายอย่างเลวร้ายขนาดนี้ด้วย? สาเหตุคืออะไร?” เจย์เดนถามด้วยความกังวลเมื่อเขาเห็นพวกเขาทั้งคู่กำลังเดินมาหาเขา

สำหรับลูกพี่ลูกน้องสองคนนั้น เมื่อเจย์เดนไม่ได้อยู่ที่นี่ในอดีต พวกเขาทั้งคู่ก็ดุเดือดเลือดพล่านกันไปเล็กน้อยที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่

ให้ตายเถอะ ตอนนี้ที่เขาได้ย้ายมาที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ พร้อมกับสิลาและเขาก็ได้ทำมันให้ชัดเจนแล้วว่าพวกเขาจะสร้างอำนาจกันที่นี่ แต่ลูกพี่ลูกน้องชายของเขาก็ถูกทุบตีอย่างเลวร้ายเช่นนี้

นี่มันน่าขายหน้า!

เมื่อเบนจามิน และฮาร์เปอร์เห็นพวกเขาสองคน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่ก้มหัวลงด้วยความตะขิดตะขวงใจ

ผู้ชายสองคนนี้เป็นเด็กชายสองคนนั้นที่พวกเขาทั้งสามคนรุมทำร้ายที่หน้าประตูโรงเรียนก่อนหน้านี้

เอาตามตรง พวกเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่พวกเขารุมทำร้ายพวกเขา และพวกเขาก็รู้สึกกล้าหาญกันอย่างมากในตอนนั้น

แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย พวกเขาทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวหน่อย ๆ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เจย์เดนก็เป็นลูกสมุนของสิลา ในความเป็นจริงแล้ว แม้ปราศจากสิลา พวกเขาก็ไม่สามารถจะทำให้เจย์เดนต้องขุ่นเคืองใจได้เพียงลำพัง

นี่เป็นเรื่องที่โชคร้ายมาก!

“ค่อก ค่อก อย่าไปพูดถึงมันอีกต่อไปเลย พี่ชายตอนแรกพวกเราเห็นสาวสวยทั้งสามคนในวันนี้ และพวกเราต้องการจะเริ่มพูดคุยและจีบพวกเธอดู ก็อย่างที่เห็น พวกเรา...แม่ง!” เด็กชายที่ชื่อคิงส์ตันร้องขึ้นมาอย่างเดือดดาลในเวลานี้

ขณะที่เขาหันกลับมา เขาบังเอิญได้เห็นเบนจามิน และฮาร์เปอร์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเสียงดัง

“พี่ชาย นี่นายรู้จักพวกเขาเหรอ?” คิงส์ตันถามขณะที่เขาจ้องไปที่เบนจามิน

“ไม่! แต่แฟนฉัน เจสลิน รู้จักพวกเขา”

เจย์เดนมีรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขาขณะที่เขาถามขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น คิงส์ตัน?”

“แม่งเอ้ย พี่! พวกเราถูกรุมทำร้ายจากพวกเขาทั้งสามคนไง!”

เจย์เดนแปลกใจไปเล็กน้อยเช่นกัน เขามองไปที่เจอรัลด์ทันทีขณะที่เขาจ้องไปที่พวกเขาสามคนอย่างเย็นชา “ว่าไงนะ?! พวกเขาสามคนรุมทำร้ายนายงั้นเหรอ? คิงส์ตัน นายมั่นใจนะ?”

“แน่นอน ฉันมั่นใจ! สองคนนี้คือคนที่ทำร้ายเขา และนี่คือผู้ชายที่ทุบตีฉัน! เออจริงสิ ผู้ชายคนนี้คือคนที่ชกเข้าที่ตาของฉัน!” คิงส์ตันตอบกลับขณะที่เขาชี้ไปที่เบนจามินอย่างมุ่งร้าย

เบนจามิน และฮาร์เปอร์ทำได้เพียงแค่กลืนน้ำลายของพวกเขาเท่านั้น ยิ่งพวกเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างมากขึ้นเท่าไหร่ เรื่องมันก็ยิ่งจะเกิดขึ้นมากเท่านั้น

เจสลินถามคำถามพวกเขาขณะที่เธอมองดูด้วยความพึงพอใจ “ให้ตายเถอะ เบนจามิน ฮาร์เปอร์ และนานคลอฟอร์ด! พวกนายทั้งสามคนกลายมาเป็นคนที่อาจหาญขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? นายยังกล้าที่จะรุมทำร้ายลูกพี่ลูกน้องของเจย์เดนด้วยงั้นเหรอ?”

ตอนนี้ล็อบบี้ของ โฮมแลนด์ คิชเช่น แออัดไปด้วยแขกมากมายที่มาที่นี่เพื่อเฝ้าดูความบันเทิงกัน

คิงส์ตันกล่าวขณะที่เขายิ้มเยาะในเวลานี้ “เจสลิน เธอรู้จักคน ๆ นี้จริง ๆ ใช่ไหม? ฉันกำลังจะถามเธออยู่พอดีว่าเธอพอจะรู้จักไหมว่าคนที่ชื่อ เบนจามิน แลงดอน คนนี้เป็นใคร อย่าลืมว่า เธอยังรู้จักผู้คนมากมายเมื่อเทียบกับฉัน ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าเธอจะรู้จักว่านายแลงดอนคนนี้เป็นใคร!”

“ฮ่าฮ่า! อะไรนะ? คุณเบนจามิน แลงดอน งั้นเหรอ? นายกำลังพูดถึงเขาอยู่ใช่ไหม? เฮอะ! ให้ฉันบอกนายบางอย่างนะ หนึ่งในพวกเขาสามคน นอกเหนือจากฮาร์เปอร์ พวกเขาทั้งหมดเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์! คนนี้คือเบนจามินที่ไม่มีเงินเลยและเป็นเพียงนักเรียนที่ยากจนคนหนึ่ง ส่วนคนที่มีนามสกุลคลอฟอร์ดที่ยืนอยู่ข้างเขานั้น เขาไม่ใช่อะไรเลยนอกจากคนยากไร้ที่น่าสมเพช ดังนั้น คิงส์ตัน นายรู้ไหมว่าวันนี้นายโดนคนที่น่าสมเพชสามคนถูกรุมทำร้ายเอาน่ะ?”

ตอนนี้ แฟนนีและคนอื่น ๆ ก็หน้าแดงขึ้นมาด้วยความอับอายเช่นกันขณะที่พวกเธอจ้องมองไปที่เบนจามิน ที่เพียงแค่ก้มหัวลงโดยไม่พูดอะไรเลย ในที่สุดแฟนนีและคนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเบนจามินถึงไม่ตอบรับใด ๆ แม้ว่าเจสลินจะถามคำถามเขาอย่างก้าวร้าวขนาดนั้นก่อนหน้านี้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้โกหกเธอมาโดยตลอด?

“กลายเป็นว่าพวกเขาแค่กำลังทำเป็นอวดเก่งสินะ! ฉันได้พูดไปแล้วว่าฉันไม่เคยได้ยินชื่อนายแลงดอนคนไหนมาก่อนเลย! นี่ก็เหมาะมากเลย ทำไมพวกเราไม่สะสางเรื่องกันที่นี่เลยล่ะ?” คิงส์ตันยิ้มเยาะก่อนที่เขาจะบิดคอไปมา หลังจากนั้น เขาก็คว้าขวดเบียร์จากบาร์ด้านข้าง

เขาเขย่ามันในมือของเขาก่อนที่เขาจะยิ้มและหันไปมองที่เจย์เดน และกล่าวขึ้น “พี่จะเป็นไรไหมที่ฉันจะบุ่มบ่ามไปหน่อยที่นี่?”

เจย์เดนพยักหน้าขณะที่เขาพูดขึ้น “ไม่เป็นไร ผู้จัดการที่นี่คือเจน และเธอเป็นพี่สาวบุญธรรมของสิลาเหมือนกันกับฉัน ฮ่าฮ่าฮ่า! นายสามารถทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ!”

“เข้าใจแล้ว!”

“แม่งเอ้ย! นายกล้าที่จะอวดเก่งต่อหน้าของฉันจริง ๆ ใช่ไหม? เอาล่ะถ้า คุณแลงดอน ฉันจะเลี้ยงเบียร์นายเอง!”

สาด!

คิงส์ตันเปิดขวดเบียร์และพ่นเบียร์จำนวนมากใส่หน้าเบนจามินโดยตรง

นี่มันคล้ายกับฉากหนึ่งในหนึ่งจริง ๆ

“ไอ้เวรเอ๊ย!”

หลังจากนั้น คิงส์ตันก็ยกขวดในมือของเขาขึ้นขณะที่เขาเตรียมจะกระแทกขวดลงกับหัวของเบนจามิน

สำหรับเบนจามินนั้น เขาทำได้เพียงแค่กำหมัดไว้อย่างแน่นหนาเท่านั้นในขณะที่ที่เขายอมรับทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น

ท้ายที่สุดแล้ว เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถจะไปยั่วยุเจย์เดนได้ นั่นเป็นสิ่งที่แน่นอน

เขากำลังจะจบการศึกษาเร็ว ๆ นี้แล้ว และเขาเชื่อว่าเจย์เดนคงจะมีเป็นหมื่นวิธีที่จะใช้จัดการกับเขา

ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปอย่างเต็มใจ

เขาไม่มีเงินและไม่มีอำนาจ ดังนั้นเขาจึงหมดหนทางเหมือนกับที่เขาเป็นอยู่ เขาไม่สามารถแม้แต่จะปกป้องแฟนสาวของตัวเองได้ด้วยซ้ำ

เขาหลับตาแน่นขณะที่รอให้ขวดนั้นกระแทกหัวของเขา

ในเวลานี้ จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงดังปังขึ้นมา