มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 307

“ขอโทษนะ เจอรัลด์ ฉันทำให้คุณขายหน้าไปด้วย” เควต้าร้องไห้ “ฉันไม่น่ามาที่นี่เลย ที่สถานที่แบบนี้!”

วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และเธอจะใช้จ่ายมันไปกับเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอในโลกนี้ แม้ว่าความรู้สึกของเควต้าจะบอบช้ำกับการเยาะเย้ยเช่นนี้

ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเธอไปได้ดีกว่าเจอรัลด์ เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยยากจนมาก่อน เมื่อไหร่ก็ตามที่ความภาคภูมิใจของเขาถูกเหยียบย่ำแบบนั้น มันก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังถูกแทงทะลุหัวใจ

ตอนที่เควต้ากำลังถูกโจมตีโดยหญิงสาวเหล่านั้น เจอรัลด์จึงต้องการจะโต้กลับ

แต่ถ้าเขาทำไปแบบนั้น เควต้าจะต้องทนทุกข์อยู่ในชั้นเรียนกับพวกเขามากแค่ไหนนับจากจุดนั้นเป็นต้นมา? ยังไงซะ เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นจนถึงสุดท้าย ขณะที่พวกเขาเดินจากไป และมันไม่เหมือนราวกับว่าเจอรัลด์จะสามารถไล่ตามพวกเขาไป และตบหน้าพวกเขาสักห้าทีได้หนิ ใช่ไหม?

“อย่าไปสนมันเลย วันจะสิ้นสุดลงก่อนที่เธอจะทันได้รู้ตัวเสียอีก” เจอรัลด์ปลอบโยนเธอ “สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือต้องตั้งใจเรียนอย่างหนัก!”

เขาอยากจะรู้ว่าเขาควรจะขอให้เอเดนช่วยดูแลเธอที่นี่ดีหรือไม่นะ

เควต้าพยักหน้าแรง ๆ

“รอผมอยู่ที่นี่นะ ผมต้องไปเอาบางสิ่งบางอย่าง ผมจะรีบกลับมา!” เจอรัลด์บอกเธอด้วยรอยยิ้ม และจากนั้นก็หลบออกไปด้านนอก

เขากำลังจะไปรับเค้กให้เธอ

ก่อนหน้านี้ เขาได้สั่งออเดอร์ออนไลน์กับร้านขายขนมในวิทยาเขต

ด้านนอก เขาได้พบกับชายหญิงสิบสองคนกำลังจับกลุ่มมุงล้อมหญิงสาวคนหนึ่งที่สวมแว่นกันแดด พวกเขาทั้งหมดได้เข้าไปด้านในด้วยกัน และทุกคนก็แต่งกายด้วยแฟชั่นล่าสุด

เจอรัลด์ไม่ได้มีความสนใจใด ๆ ให้กับพวกเขา บางทีเขาอาจได้ยินว่าผู้หญิงที่ชื่อลินดาคนนั้นได้เอ่ยถึงบางอย่างเกี่ยวกับวันเกิดของใครสักคนนี่แหละใช่ไหม? นั่นอาจเป็นเธอคนนั้น ถ้างั้น

อะไรก็ตามเหอะ

เจอรัลด์พบร้านขายขนม ซึ่งอยู่ใกล้กับร้านซูราติ มันทำให้เขาใช้เวลาประมาณสิบห้านาทีเพื่อห่อเค้ก และจากนั้นเขาก็มุ่งหน้ากลับไป

ตอนนี้มีนักเรียนกลุ่มใหญ่อยู่ด้านนอกร้านอาหาร พวกเขากำลังส่องเข้าไปด้านในผ่านทางเข้า พร้อมกับบางคนที่ถึงกับถ่ายรูปในโทรศัพท์มือถือของพวกเขาอีกด้วย

ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่

“ให้ตายเถอะนะ! ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเคยไปทำให้คุณเลียร่าโกรธมาแน่! ตอนนี้...คนทั้งหมดนั้นถึงมาหาเรื่องกันไง!”

“โชคดีที่วันนี้เป็นวันเกิดของคุณเลียร่า และเธอไม่อยากจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่มากเกินไป มิอย่างงั้นละก็ หญิงสาวคนนั้นคงจะจบแน่!”

“แต่เธอทำผิดอะไรมากันแน่ล่ะ?”

“ดูเหมือนกับว่าจะมีความขุ่นแค้นเก่า ๆ มาก่อนเลยนะ น่าเศร้า...เธอเป็นคนสวย นี่จะเป็นเรื่องน่าสลดใจ!”

ผู้ดูเหตุการณ์ทั้งหลายต่างก็อยู่ในการสนทนาที่ดุเดือดเกี่ยวกับเรื่องนี้กัน

โดยไม่สนใจสิ่งอื่น ๆ เจอรัลด์รุกขอทางของเขาผ่านฝูงชน และก็ถึงกับตกตะลึงอย่างมาก!

หญิงสาวสองสามคนกำลังดึงผมของเควต้า และจับเธอลงกับพื้นอยู่

ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอย่างโอหังอยู่ตรงหน้าเธอ และไขว้ขาไว้

ใบหน้าของเควต้าแดงและอักเสบ ราวกับเธอถูกตีมา

“ปล่อยเธอนะ!” เจอรัลด์คำราม ด้วยการพุ่งเข้ามา เขาผลักหญิงสาวพวกนั้นที่อยู่ล้อมรอบเควต้าออกไป

“ฮึ่ม! งั้นเป็นพวกเธอสองคนจริง ๆ สินะ…” ผู้หญิงคนนั้นที่คุมอยู่ที่นี่ยืนขึ้นพูด “ฉันหาพวกเธอไปทั่วทุกที่แต่ก็ไม่สำเร็จ แต่ในที่สุดพวกเธอก็มาหาฉันด้วยตัวเอง!”

ตอนนี้ที่เธอเปิดปากขึ้นพูด ในที่สุดเจอรัลด์ก็จำได้ว่าเธอเป็นใคร

เป็นผู้หญิงคนนั้นที่เขาได้ทะเลาะด้วย ในคืนนั้นที่โรงพยาบาล

เธอมีความเชื่อมโยงกับ เดเมียน ไรย์

เขาจำเธอไม่ได้ในทันทีเพราะวันนี้เธอแต่งตัวในสไตล์ที่แตกต่างไป

“แล้วไง? ทำไมเรื่องนี้ถึงต้องใช้ความรุนแรงด้วยล่ะ?” เจอรัลด์กระชากเสียงใส่ด้วยความโกรธ